Lover's Hatred [COMPLETED]

CHAPTER 44

Arya's P.O.V

Nagising ako dahil sa ingay ng cellphone na nagri-ring.. I wonder kung kanino yun dahil sa naiwan ko nman ang cellphone ko sa bahay.

Hindi parin ito tumitigil sa pag-ring kaya sinagot ko na. I'm sure it's Kevins'.

"Where are you son?" I can her the thickness of his voice and I know its Kevin's father.

Anong sasabihin ko?

"Sir, please help me" Halos pabulong kong sabi. My God please let be on my side now.

"Sir, are you still there?" Tanong ko sa kabilang linya dahil hindi na ito nagsasalita.

"Arya, baby, is that you? Are you okay? Did he hurt you?"  Tanong nito with his low tone and more likely a fatherly tone.

"Is that Arya? Oh my Godness.. Melvin let me talk to her" narinig ko pa sa kabilang linya. And I know it was Mom.

"Arya baby, are you okay? Don't worry were coming baby. Me and your dad"

"Mom.." Halos mapaiyak na ako.

I'm not afraid of Kevin dahil alam kong hindi niya ako sasaktan pero takot ako sakanya dahil sa kung anong pwede niyang gawin sa pamilya ko.

"Arya princess, don't worry everythinh will be fine" it's dad. Tuluyan ng tumulo ang luha ko. Ngayon lang nanaman ako tinawag ni daddy ng Princess. He used to call me Princess when I was little.

"Who's that?" Napalingon ako sa nagsalita sa likod ko and it's Kevin.

Kinuha niya agad ang cellphone sakin at tinignan kung sinong tumatawag.

"Hello dad" kapagkuwan ay bati niya ng makita ang screen ng cellphone nito.

Tahimik lang siya at halatang nakikinig sa kung anuman ng sinasabi ng tatay niya.

Halata ang pagkabigla niya base sa expression ng mukha niya at pagtingin sakin. Hindi ko alam pero tumaas ang balahibo ng tinignan niya ko ng matiim. Its not that Im afraid of him pero kakaibang kaba ang nararamdaman ko.

Hindi na siya nagsalita pa. Sa tingin ko'y tapos na ang tawag dahil nilayo na nito ang cellphone sa tainga. At parang nanghihinang napaupo sa tabi ko. Nakayuko at kinuyom ang kamao kung saan hawak ang cellphone niya.

Hindi ko alam kung matatakot ba ako. Pero nagpapasalamat ako sa tatay niya dahil palagay ko nagbago ang isip ni Kevin.

Pinagmasdan ko lang ang bawat galaw niya kaya nagulat ako ng bigla niya akong yakapin.

"I'm so sorry Princess. I'm so sorry" his voice cracked and I don't know what's happening. Is he crying? Ano bang sinabi sknya ng tatay niya at ganito nalang siya naapektuhan.

"Hey, Kevin what is it?" Nag aalangan kong tanong sakanya. Yeah . I'm mad at him for taking me pero he done nothing to me.

"I'm sorry Princess for taking you. I didn't know. I didn't know I swear!" Sabi niya parin habang yakap ako.

Hindi ko alam pero I just tap his back.

At naramdaman ko nalang ang mumunting halik na iniiwan niya sa buhok ko. Habang binibigkas ang salitang 'sorry'.

Malipas ang ilang minuto ay humiwalay ba siya sakin . at sabing magpahinga na muna ako. He even kissed my forehead. Hindi ko alam kung anong nangyari sakanya. Pero pinapanalangin ko parin na sana ibalik na niya ako. Ibalik na niya ko to where I belong. In Matheo's arms.. I know I belong there.

I let myself sleep and wishing tommorow as I wake up, everything's gonna be alright..