Lover's Hatred [COMPLETED]

CHAPTER 45

Nagising ako dahil sa putok ng baril sa labas. Oh God. What's happening?

Tumingin ako sa wall clock and it says its just 10pm. Mahigit isang oras palang ang tulog ko.

"Fvck you?! You moron. Why did you shoot him?!" Boses yun ni Kevin.

"Boss , di ko ----" umalingaw-ngaw ang putok ng baril.

Hindi ko alm pero natatakot ako. Natatakot akong lumabas. Kinakabahan ako .

"Help him . you moron!" Sigaw ulit ni Kevin.

"Mat!" Narinig kong sigaw ng babae mula sa labas kaya bigla akong napatayo.

Todo todo ang bilis ng tibok ng puso ko.

"Who are you?!" Narinig kong boses nanaman ni Kevin 'yon.

Nanginginig ang kamay kong humawak sa door knob. Hindi ko alam pero I have this feeling na may masamang nangyayari.

"Fvck! Wake up you idiot!" May lalaking ginigising si Kevin at hindi ko makita dahil nakatalikod siya sakin.

"Arya" napatingin ako sa tumawag sakin. Hindi ko siya kilala pero base sa tingin niya she knows something.

Napalingon naman sakin si Kevin at kitang-kita ko ang takot at pagkagulat sa mukha niya.

"Princess" bulong niya pero sapat na iyon para marinig ko. Yan nanaman siya sa Princess niyang 'yan eh..

"Arya!" Si Ryan na humahagos. Bigla siyang napatingin sa lalaking nkahandusay sa lupa na hawak hawak ni Kevin.

"Mat.." Mahina niyang sambit.

Lumapit ako at tinignan ang lalaking hawak ni Kevin na pilit ginigising. Bawat hakbang bumibilis ng tibok ng puso ko sa hindi ko malamang kadahilanan.

Ganon nalang ang panlulumo ko ng makita ko kung sino ang nakahandusay na hawak ni Kevin na halos binabalot ng dugo.

Nanghina ang tuhod ko.

"Mat..." Sambit ko.

"I'm sorry princess" hinawakan ako ni Kevin.

Tinignan ko siya ng masama .

"Arya" si Ryan ang lumapit sakin.

"Dalhin na natin siya ospital"

"Arya!!"

"Arya, put that damn gun" sigaw ni Ryan pero di ako nakinig. Hinablot ko sakanya ang baril niya at tinutok kay Kevin.

"Get Matheo at dalhin mo siya sa ospital. I know he won't leave me. I'll deal with this demon" walang emosyon kong sabi kay Ryan at agad naman siyang sumunod.

"Arya, please don't do something terrible. Hindi 'to ang gusto ni Mat" sabi niya pagkatapos ay isinakay si Mat sa sasakyan.

"Now. Speak." Matigas kong sabi kay Kevin.

"Princess" malumanay niyang sabi.

"Stop calling me Princess!" Asik ko sakanya.

Alam kong napitlag siya sa putok sa paanan niya dahil pinutok ko iyon pero sinadya kong hindi siya tamaan.

"Boss--" binaril ko dn ang sino mang lalapit samin.

"Get your gun down!!" Sigaw ni Kevin sa mga tauhan niya.

"So takot ka na ngayon" nanunuya kong sabi sakanya.

"Princess, listen to--"

Hindi niya naituloy ang sasabihin niya dahil ipinutok ko nanaman ang baril na hawak ko. Kitang kita ko ang pagpatak ng dugo mula sa leeg niya dahil sa daplis..

"I told you stop calling me princess" I smirk.

Nagtangka siyang lumapit sakin.

"One wrong move Kevin" tinutok ko sa ulo niya ng baril.

"Pag may nangyaring masama kay Matheo baka mapatay kita" mariin kong sabi.

"Makinig ka muna. I didn't mean what happened. Hindi ko alam. Hindi ko alam" he said in a very convincing voice.

"Well, ito hindi ko rin sinasadya" pinaputokan ko ang hita niya dahilan kaya bigla siyang napaupo.

"Arya!!" Boses yun ni Daddy.

"Arya!!!" Sunod-sunod na lumapit sila mommy at daddy.

"Kevin , Son?" I assume this is Kevin's dad.

Niyakap ako nila Mommy at daddy pagkalapit nila sakin.

"Be thankful . I'm not evil as you Kevin. I might blown up your head" sabi ko kay Kevin habang tinutulongan siyang tumayo ng mga tauhan niya.

"Are you okay?" Tanong sakin ng daddy ni Kevin.

"You must ask your damn moron son , sir" sagot ko.

"Princess" sambit nito.

"Arya , anak we have something to tell you" bulong ni Mommy sakin.

"He's your dad. Your biological Dad" sabi sakin ni Mommy kaya napalingon ako sa kanila.

"You're kidding mom. I don't have time for this. Kailangan na ako ni Mat" sabi ko saka nagtangka ng umalis pero pinigilan ako ng daddy ni Kevin.

"We're sorry Princess. I'm sorry. Please forgive your brother. We don't know.. We don't know"  niyakap niya ako . wala akong nagawa kundi ang tumayo lang at maghintay ng susunod na mangyayari.

Nagsimula ng magsalita si Mommy . Kwenento niya lahat ng nangyari kung bakit ako napunta sa kanila. And everything.

Kaya pala ang layo ng loob sakin ng mga kapatid ko , even Dad.

"Princess" it's Kevin.

"Forgive me Princess. I didn't know" i can see how sincere he is. Kaya hindi ko napigilang yakapin na din siya.

I saw my mom crying while smiling.. God , bakit kailangan pang mangyari 'to?

I said sorry to Kevin or should I start calling him Kuya from now on?

"Hintayin nalang po natin na magising ng pasyente and wait for some results. Madami pong dugo ang nawala sakanya and nagkaroon siya ng internal bleeding dahil sa bala. Maybe within 30hours magigising na siya" paliwanag ng doctor.

Nandito na kami ngayon sa ospital kung saan dinala si Matheo. Panatag na ang kalooban ko dahil stable na ang kalagayan niya. Sana lang gumising na siya.

----

Nagising ako dahil sa mga nagkakagulong mga tao sa paligid ng asawa ko nakatulog pala ako.

"Matheo.."  Umiiyak si Mommy Lauren.

"What's happening?" Agad akong lumapit s bed ni Matheo.

I can hear the monitor and I can see the flat line.

No.

"Mat..." Lumapit ako sakanya.

"Please, wag naman gnito oh"
Hindi ko na mapigilang umiyak..

"Misis , lumayo po muna kayo" hinawi kami ng mga nurse kaya nabitawan ko ang kamay ni Mat.

"Mat please, be brave."

"Charge 200 joules"

"Clear!"

"Charge 250"

"Clear"

Kitang-kita ko kung paano i-revive ng doctor ang asawa ko. Kitang-kita ko kung gaano nila kagustong bumalik ng heart beat ng asawa ko. Pero hindi parin nagbabago ang sinasabi ng monitor. Its still a flat line.

Hindi ko alam kung anong gagawin ko . Napadaosdos ako ng upo habang yakap yakap ako ni Mommy Lauren.

"Matheo" sambit ko sa pangalan niya.

Nakita ko kung paano bumagsak ang kamay niya sa gilid ng hospital bed. Kitang-kita ko ang patuloy na flat line sa monitor.

"Time of death. 11:21 am"