Իմ ինքնասպանությունից 50 օր առաջ

1.4K 19 0
                                    

Օր 21

Առավոտյան ցնցուղը միշտ սթափեցնում է: Ես փակում եմ

աչքերս, ջրի կաթիլները դանդաղ հոսում եմ մարմնովս:

Ես սկսում եմ հիշել երեկվա երեկոի մասին, Մեթի

մասին, ես ինձ լավ եմ զգում: Նրա կողքին գտնվելով ես

ասես մի էներգիայի լիցք եմ ստանում, ես ուզում եմ

ապրել, ուզում եմ շնչել, ուզում են նորից նրան տեսնել ու

համբուրել: Ես չգիտեմ ինչպես նկարագրեմ այդ

զգացողությունը, երբ դու երջանիկ ես: Ես շատ քիչ եմ

իրոք երջանիկ լինում:

Ես հագնում եմ դպրոցական հագուստս, ուզում եմ

աննկատ տնից դուրս գալ:

Մայրս դեռ քնած է, ես չեմ անհանգստացնի նրան: Ես

լսում եմ դռան զանգը, իմ առաջ կանգնած է Թեզերը

անհանգիստ վիճակով:

-Թե՞զ :

-Լորի ես խնդիր ունեմ:

-Ի՞նչ է եղել, անցիր ներս:

Նա մտնում է տուն, ես փակում եմ դուռը:

-Մեթը կորել է:

-Ի՞նչ է նշանակում կորել է:

-Ես երեկ ամբողջ երեկո նրան եմ զանգել, բայց նա

չպատասխանեց:

-Լսիր գուցե չարժի անհանգստանալ, գուցե նա ինչ-որ

տեղ է գնացել ընկերների հետ:

-Գուցե:

Թեզը արտաշնչում է, անցնում հյուրասենյակ և նստում

բազմոցին:

-Լորի, ես խճճվել եմ:

-Թեյ կուզե՞ս:

-Չէ ախորժակ չկա: Ի՞նչ անեմ, ու՞մ ընտրեմ, Մեթին

թե Ադամին:

-Ո՞վ է քեզ ավելի շատ դուր գալիս:

-Դե Ադամը շատ քնքուշ է, յուրօրնակ, ես ինձ նրա հետ

լավ եմ զգում, իսկ Մեթը ինձ պետք է:

-Պե՞տք է, որպես մա՞րդ, թե որպես քո հավելված:

-Ի՞նչ ես ակնարկում:

-Ես ասում եմ, որ նախ և առաջ, դու ինքդ քեզանից

պետք է գլուխ հանես, իսկ հետո որոշես, ով է իրոք քեզ

պետք:

Կես ժամ անց մենք հայտնվում ենք դպրոցում: Ես

մոռացել եմ, թե վերջին անգամ երբ եմ դաս սովորել,

Իմ ինքնասպանությունից 50 օր առաջWhere stories live. Discover now