THE ARROGANT

Part 40

Miguel

Sumakay si Miguel sa driver's seat at saka isinara nang malakas ang pinto. Tumingin siya sa kawalan. Labis siyang nasaktan nang sumama si April kay Paulo. Napapikit siya nang mariin. Damn! He had never felt like this before. Siya ang nararapat para kay April at hindi ang walang kuwentang lalaking iyon.

Pinaandar niya ang kanyang saskyan kahit wala siyang maisip na pupuntahan. Natagpuan niya ang sariling inihinto ang sasakyan sa parking lot sa harap ng condominium building na tinitirahan ni April. Nanatili lamang siya sa kanyang sasakyan. He needed to see her.

Kanina pa nakahiga sa kama si April pero hindi pa rin siya makatulog. Inisip niya ang mga nangyari. Paulo wanted her back. Wala siyang tuwang nararamdaman. She really felt sorry for him.

Naalala naman niya si Miguel. Nakatadhana bang magkahiwalay sila nang dating nobyo niya para makilala niya ito? Pero may iba itong mahal. Napaluha siya. Ano na gagawin niya ngayon? Mukhang wala na ring kahihinatnan ang nararamdaman niya para rito. The most sensible soluton was to forget him. Pero duda siyang madali niyang magagawa iyon.

Tumunog ang doorbell. Napabangon siya at napatingin sa orasan. Sino ang pupunta sa kanya sa ganoong dis-oras ng gabi? Lumabas siya ng kuwarto at binuksan ang front door. Laking gulat niya nang si Miguel ang mapagbuksan niya.

"A-anong ginagawa mo rito?"
He didin't answer. Tinitigan lamang siya nito sa mga balikat.

"M-Miguel...?

"Sagutin mo ako. Nagbalikan ba kayo ng lalaking 'yon?"

Napalunok siya. "Why do you want to know?"

"Just answer me."

"Ano naman sa'yo kung kami na nga uli?" She challenged him.

Rumehistro ang sakit sa anyo nito.

"You deserve someone better, not him. Sasaktan ka lang uli niya."

Tumawa siya ng pagak. "How can you say that? I can't believe we're discussing this." Kumawala siya rito.

"Do you still love him? How can you love him and like another man?"

"Ano'ng sinasabi mo?" Nakakunot ang noong tanong niya.

"I know April. I'm not dense. I know you like me and don't deny it." Humakbang ito para lapitan siya pero umatras siya.

"Ang mga ginagawa mo, ang mga tingin mo para sa akin... I know it." Na-corner siya nito sa pader. "Don't tell they're just friendly gesture because I won't but it".

Napapikit siya ng mariin at saka lumunok bago nagsalita. "Yes," pag amin niya. "Tama ka, friendly gesture lang ang mga iyon, ano masaya ka na?"

"No," itinukod nito ang dalawang kamay sa pader at yumuko sa kanya.

"I won't be happy thinking you're with another man. Bakit hindi na lang ako ang mahalin mo?"

Nanlaki ang mga mata niya. Tama ba ang narinig niya?

"Puwede bang ako na lang ang mahalin mo?'' Nagsusumamong tanong nito.