Aftertaste ft. Shawn Mendes

Hoofdstuk 5

Lucy's POV

Het concert is afgelopen. We staan al lang te wachten, maar we komen geen stapje dichter bij de uitgang. Op de schermen boven het podium verschijnen teksten. 'Nummer 68 en 69 naar zaal A'. Waar gaat dat in hemelsnaam over? "Lucy wij hebben ook zo'n nummer". Ze houd het kaartje van haar keycord onder mijn neus. "Nummer 83" "Ja en bij jou staat 82". Kayleigh trekt me mee aan mijn arm, naar één van de beveiligers. "Hallo meneer, kunt u ons misschien vertellen wat dat op dat bord daar inhoud?" Vraagt ze bijdehand met haar vinger richting het scherm. De man lacht ons uit. "Zo te zien hebben jullie vip-kaarten. En jullie zijn niet op de hoogte van de ontmoeting met Shawn?". Hij blijft er om lachen. "Oh" "Dus sluit maar weer even aan in de rij wil je?".

We zijn al bijna een uur verder en mijn voeten doen verschrikkelijk veel pijn van al dat staan. "Twee en drieën tachtig" "Lucy dat zijn wij!" "Dat is ook niet zo gek als we hier als laatste staan hè". Ze rolt met haar ogen. Ik irriteer me vreselijk aan dat trekje van haar, maar het schijnt dat ik altijd aan mijn haar zit als ik zenuwachtig ben. Nu, bijvoorbeeld. "Aan het eind van de gang de deur links. E5". Ik knik naar de man en loop dan achter Kayleigh aan. 

Shawn's POV

De deur wordt met een klap opengeslagen en 'ze' staat in de deuropening  "Lucy moesten we moesten toch naar D5?" Nu staat ook haar vriendin in de deuropening. Ze slaat haar handen voor haar mond, zoals iedereen dat doet. Behalve zij. Dat meisje. 

"Hey, neem plaats" Zeg ik vlug. "Mag.. Mag ik je alsjeblieft een knuffel geven?" "Tuurlijk, wat is je naam?" "Kayleigh" "Kom maar dan, Kayleigh". Ze slaat haar armen om mijn middel. Vergeleken met haar vriendin is ze enorm klein. "Luce schuif ns op". Kayleigh duwt haar kont tussen de bankleuning en haar vriendin. "Luce?" Vraag ik haar, terwijl ik op de stoel tegenover ze plaats neem. "Lucy eigenlijk" "Mooie naam" "Bedankt, Shawn". Ze draait een pluk haar om haar wijsvinger heen. Er is nog nooit iemand geweest die me op deze manier bij mijn naam aansprak. "Willen jullie wat drinken?" "COLAAA". Die Kayleigh heeft het duidelijk naar haar zin. "En jij?" "Doe ook maar en cola". Ik haal twee blikjes cola uit de koelkast en zet deze voor hun op de tafel neer. "Hoe vonden jullie het?" "GE WEL DIG! Dit had ik nooit van mijn leven willen missen" "Ja, leuk" Voegt Lucy daar aan toe. Ik slik even goed. Betekend dat dat ze er helemaal niks aan vond? 

"Luisteren jullie al lang naar mijn muziek?" "Ik ben een zeer groot fan. Bij het nummer Stitches was ik meteen verkocht. Lucy daarin tegen kent je pas sinds vorige week donderdag". Ik lach er om. Ik weet nog precies dat dat de dag is geweest dat ik Lucy heb ontmoet. "En hoe vind je mijn muziek Lucy?" "Het is perfect, ik bedoel. Nee, het is gewoon, leuk. Leuke.. ehm. Leuke liedjes. Ja, een m..mooie stem ook" "Dankjewel" Zeg ik met een brede glimlach op mijn gezicht. Ze blijft spelen met haar haren. Schattig zo'n zenuwtrekje. Nee, zij is schattiger.