Aftertaste ft. Shawn Mendes

Hoofdstuk 31

Lucy's POV

Ik loop in mijn eentje over het strand. Met mijn voeten door het ijskoude water en mijn schoenen in mijn handen. "LUCY WACHT". Het is Shawn. "Ik moet je wat vertellen". Hij pakt mijn beide schouders stevig vast. "Sorry dat ik zo boos deed. Ik wilde gewoon wat tijd met jullie besteden" "Dat snap ik" Zeg ik alsnog niet begrijpend. "Het is alleen dat.. Ik wil gewoon niet dat iemand het verpest" "Het zijn je fans" Zeg ik schouder ophalend. "Ik ehm.. Ik wilde het je eigenlijk niet vertellen en ik haat het om dit te zeggen....". Er loopt een traan over Shawn zijn wang heen. Ik trek hem in een knuffel. "Hé, sjj, het is oke, alles komt goed, sjjjtt". 

Ik aai hem over zijn hoofd heen. "Dat komt het niet Lucy, want morgen vertrek ik naar Canada". Mijn lichaam verstijfd. Snel duw ik Shawn van me af. "Je vertrekt!?". Hij knikt en laat nieuw tranen vallen. "Voor hoe lang?" "Ik weet het niet, ik moet werken aan mijn nieuwe album". Ik weet niet wat ik moet zeggen of moet doen. Zo snel als ik kan ren ik het strand over, terug naar de auto. Ik laat alle tranen stromen in het openbaar. Ik kan het niet helpen, wat moet ik zonder Shawn?

Shawn's POV

Met een gebogen hoofd loop ik de lobby van het hotel in. Ik ben helemaal verregent en heb geen idee waar Lucy zich op dit moment bevind. Ze reageert niet op mijn berichtjes en telefoontjes. Ik ga in de lift naast een oude dame staan. Het duurt nog wel even voor we op de negentiende etage zijn. "Jij ziet er verdrietig uit jongeman". Ik haal mijn schouders op. "Ik heb mijn vriendin zojuist vertelt dat ik morgen terug naar Canada vertrek" "O wat verschrikkelijk moeilijk moet dat zijn geweest" "Hoe moet ik alles rechtzetten?" Zeg ik terwijl er opnieuw een traan over mijn wang valt. "Schrijf een liedje voor haar" "Hoe weet u dat ik zing?". Ze werpt een strenge blik op de poster aan de spiegel. Concert Shawn Mendes at the beach! Buy you're tickets now online!! De vrouw loopt de lift uit en zegt me gedag met een knipoog. Een liedje schrijven.. Nee, ik wil Lucy nu zien. Nu het nog kan.

Als ik mijn kamer binnenloop zie ik dat de tv aan staat. Midden in de kamer staat een verregende Lucy met een deken om zich heen. "Shawn" Zegt ze snikkend. Haar ogen zijn duivels rood gekleurd van alle tranen. Ze rent op me af en springt in mijn armen. "Het spijt me ik wist niet wat ik moest doen en toen.." "Blijf alsjeblieft altijd bij me" Onderbreek ik haar snikkend. "Ik ben zo blij dat je oké bent, ik maakte me zo veel zorgen" Zegt ze met een trillende stem. Ondertussen veegt de tranen, die blijven stromen, steeds weer weg. "Het spijt me Lucy". Ze schud haar hoofd en drukt haar lippen op die van mij.