Aftertaste ft. Shawn Mendes

Hoofdstuk 27

Lucy's POV

Ik zie Shawn aan de overkant van de bar zitten met wat meisjes om zich heen. Ook straalbezopen. Ik had nog zo gehoopt dat hij niet dronken zou worden. Ik zoek het nummer van Mohammed op en bel hem. "Zorg dat je over tien minuten bij die halte bent oké" "Thanks" Zeg ik met de gedachte dat ik twee dronken lappen mee moet krijgen. Kayleigh gaat op mijn verzoek vast naar buiten. Ik loop naar Shawn toe. "Wil je alsje- alsje- alsjeblieft met me mee gaan" Vraag ik aandringend terwijl ik zijn schouders wat heen en weer schud. Gespierde schouders om er even bij te vermelden. "Met jou altijd". Zijn ogen dwalen weer af naar de meisjes. Snel trek ik hem van de barkruk af, mee naar buiten. 

Onderweg is Kayleigh ongeveer drie keer gestruikeld en Shawn vijf keer over zijn nek gegaan. De geur van bier, kots en deodorant maakt mij zelf ook aardig misselijk. Mo helpt iedereen de auto in. Het is dezelfde zwarte truck als voorheen. Ik ga achterin zitten en sluit de deur. Shawn ligt onderuitgezakt in de hoek van de bank en leunt met zijn hoofd naar beneden. "Ik ben zo misselijk Lucy" Zegt hij met een trillende stem. Ik schuif tegen hem aan en sla mijn arm om zijn rug heen. "Sjj, het komt allemaal goed. Probeer te slapen, des te sneller is het over". Hij legt zijn hoofd op mijn borst neer en sluit zijn ogen. Ik ga door zijn warrige haren heen en plant een kusje boven op zijn hoofd. 

Voorzichtig leg ik Shawn op de bank neer, zodat ik uit kan stappen. Kayleigh staat al op de stoep en kijkt warrig voor zich uit. "Mijn moeder is er niet" "Dat mag ik hopen". Haar moeder zou gek worden als ze om drie uur thuis kwam met een kater. "Weet je zeker dat ik niet bij je moet blijven?" "Shawn heeft je harder nodig" Zegt ze glimlachend. We geven elkaar een knuffel als goed afscheid. Wanneer ik er zeker van ben dat Kayleigh veilig thuis is, stap ik de auto weer in. Op weg naar een goed bed.