κεφάλαιο 4

70 9 17
                                    


Α. Είμαι ακόμα κρυμμένη, δεν μπορώ να περιμένω άλλο. Επιβεβαιώνω ότι το όπλο μου είναι γεμάτο, το οπλίζω και γυρίζω στο σημείο που άφησα την Ρέιβεν. Δεν την βλέπω πουθενά πρέπει να είμαι προσεκτική. Ακούω βήματα, κρύβομαι και πετάγομαι όπου το όπλο μου στοχεύει το κεφάλι του άντρα με τα μαύρα.

"Πέτα το όπλο σου κάτω και ψηλά τα χέρια!"είπα. Το έκανε και συνέχισα "...τώρα χέρια πίσω από το κεφάλι και γύρνα", αν δεν μου έλεγε που ήταν η Ρέιβεν θα τον σκοτώσω.

Μόλις γυρίζει διαπιστώνω ότι είναι ο Έκτορας .

"Που είναι?"τον ρωτάω αφού έχω κατεβάσει το όπλο.

"Την έχουν!"είπε με σοβαρό ύφος, χωρίς να προδίδει κανένα συναίσθημα.

Όχι, όχι δεν μπορεί,  δεν έπρεπε να την αφήσω μόνη, εγώ φταίω, γαμώτο μου.  Ξανά οπλίζω το όπλο μου και κάνω να φύγω, αλλά με πιάνει από το μπράτσο. 

"Που νομίζεις ότι πας?"με ρωτάει σοβαρός.

"Να την βρω, δεν πρόκειται να την αφήσω μόνη"είπα με αυτοπεποίθηση.

"Αυτό αποκλείεται!"μου είπε με ένταση.

"Και ποιος το λέει αυτό;"έχω πολλά νεύρα,  γιατί εξαιτίας τους είναι τώρα αιχμάλωτη. 

"Εγώ και να σου θυμίσω ότι είμαι ο αρχηγός σας!Και ζητώ σεβασμό". 

"Να σου θυμίσω ότι δικό σου σχέδιο ήταν να κατακτήσουμε τον πύργο, δικό σου σχέδιο ήταν να έρθουμε εδώ και δικό σου λάθος είναι που την έχουν" του φώναζα.

 Δεν με ενδιαφέρει ποιος ήταν, το μόνο που με ένοιαζε ήταν η Ρέιβεν. 

"Πρόσεχε πως μου απευθύνεσαι,γιατί θα επέλθει Η Τιμωρία!"είπε,προσπαθούσε να κρατήσει τα νεύρα του, ήταν εμφανές.

"Ναι σωστά, όταν δεν μπορούμε να χειριστούμε την κατάσταση χρησιμοποιούμαι αυτή την λέξη.Ξέρεις κάτι..."και άρχισα να τον πλησιάζω "...έχω μπει πολλές φορές τιμωρία και δεν την φοβάμαι πλέον, το μόνο που θέλω είναι να σώσω την φίλη μου, εξαιτίας δικού σου λάθους."του είπα.

"Ξεπέρασες τα όρια και θα υποστείς τις κυρώσεις. Αναχωρείς από την ομάδα και μπαίνεις σε διαθεσιμότητα, για αυτό προχώρα στο γαμημένο το αυτοκίνητο, για να μην γίνει τις πουτάνας εδώ!"φώναζε, μπορούσες να διακρίνεις τι φλέβες που πετάγονταν από τα νεύρα του στα χέρια του, οι αρθρώσεις στα δάκτυλα του έχουν ασπρίσει, αφού τόση ώρα έσφιγγε τα χέρια του.

Πεδία ΜαχώνWhere stories live. Discover now