Πεδία Μαχών

κεφάλαιο 6

Στίβ. ..πονούσα πάρα πολύ, όλο μου το παντελόνι ήταν μούσκεμα. Δεν μπορούσα να δω τίποτα αλλά υπέθεσα πώς ήταν αίμα.. 

..ναι, είχαν φύγει , με άφησαν εδώ και έφυγαν. .. ΦΩΣ

Προσπάθησα να δω περισσότερα αλλά ήταν μόνο φως και φωνές, κάποιος μου μιλούσε..όχι δεν είχα πεθάνει .. είχα σωθεί;

**********

Α. Πήρα το ασανσέρ και κατέβηκα τα πτώματα ήταν ακόμα εκεί. Έπρεπε να πάω να την βρω. 

Ανέβηκα στην μηχανή και ξεκίνησα για το στρατόπεδο δεν είναι μακριά από εδώ, σύμφωνα με μία παλιά απόπειρα να κατακτήσουν το αρχηγείο του Τζόναθαν, απείχε ελάχιστα από τον πύργο, καθώς έπρεπε να τροφοδοτείται με ρεύμα.

**********

 Έτρεξα προς την πύλη και άρχισα να πυροβολώ τους φύλακες ώστε να καταφέρω να μπω, με κατάλαβαν και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όλο το στράτευμα ήταν εδώ. Δεν τα κατάφερα, έπιασαν και μένα.

**********

 Με βάλανε σε μια καρέκλα και δέσανε τα χέρια με σχοινί. Άρχισαν τις ερωτήσεις, οι συστάσεις και ο λόγος που είμαι εδώ είναι περιττά. Κοίταξα πίσω από τον άντρα που με χτυπούσε και αντίκρισα τα πρόσωπα τα οποία τα θεωρούσα έμπιστα, μετά την δωροδοκία της δύναμης λιποτάκτησαν και συνεργάστηκαν με τον εχθρό.

"ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΠΛΟΥΤΏΝΙΟ;"δεν απάντησα το μόνο που έκανα ήταν να πω τον όρκο μας.

"Μην κάνεις κανένα λάθος. Θα υπερασπιστώ τους αδύναμους..." 

Μια μπουνιά βρήκε το πρόσωπο μου

"ΠΟΥ ΈΧΕΤΕ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΆ;"ούτε εκεί απάντησα.

"Θα υπερασπιστώ την οικογένεια μου μέχρι θανάτου. Αγαπώ την ειρήνη, αλλά είμαι ένας άγριος εχθρός."

Μια δεύτερη μπουνιά βρήκε την κοιλιά μου 

"Γεννήθηκα για να γίνω πολεμιστής" 

Και έτσι συνεχίστηκε να επαναλαμβάνω τον όρκο μέχρι να βρεθώ μισό λιπόθυμη στο πάτωμα, το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι να φτύνω αίμα και δύο μαύρες μπότες να έρχονται προς τα έμενα και μετά το σκοτάδι να με αγκαλιάζει. 

 Ρ. "σταμάτησε το " είπε ο Τζόναθαν στον νεαρό , κατάφερα να πάρω μια ανάπαυλα , ήμουν πολύ αδύναμη , είχα ιδρώσει και ήμουν μόνο με μια μπλούζα χωρίς μανίκι , δεν βοηθούσε , κρύωνα πολύ.