Πεδία Μαχών

κεφάλαιο 8

Ρ.  Ήθελα να απαντήσω ναι , ήθελα να την βοηθήσω, να φύγουμε , αλλά ήξερα ότι δεν γινόταν. Δεν ένιωθα καν το πόδι μου από το γόνατο και κάτω και ήμουν μες στο αίμα. "Αριάδνη..φύγε , ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ, ΤΩΡΑ!!" της φώναξα ενώ έκατσα στο έδαφος έξω από το δωμάτιο που μας είχαν πριν λίγο και την έσπρωχνα να φύγει με μάτια που είχαν βουρκώσει. 

 Α. Με έσπρωχνε με όση δύναμη της είχε απομείνει να φύγω, είχε τρελαθεί δεν μπορούσα να την βλέπω έτσι και ούτε θα την άφηνα πίσω, έπιασα τους ώμους της και την ταρακούνησα.

"Αυτό ξέχνα το, μαζί θα φύγουμε από εδώ! Δεν σε αφήνω! Το κατάλαβες;"το μόνο σίγουρο είναι ότι για να βγούμε από δω ένα θαύμα πρέπει να γίνει.

 Τότε μπαίνει μέσα ο Αχιλλέας. Μόλις αντικρίζω το πρόσωπο του το αίμα μου παγώνει, ήρθε το τέλος μας, σηκώνω το χέρι αλλά τρέμει και τον σημαδεύω, τα μάτια μου τσούζουνε και βλέπω θολά.

"Ήρθα να βοηθήσω"σηκώνει τα χέρια του ψηλά ως ένδειξη παράδωσης.

Τον κοίταξα έντονα θέλοντας να μαι σίγουρη αλλά σκέφτηκα πως δεν είχαμε άλλη επιλογή.

Άφησα το χέρι μου να πέσει κάτω πήρα μια βαθιά ανάσα και σηκώθηκα αργά στηρίζοντας το σώμα μου με το ένα χέρι μου στον τοίχο.

"Πρέπει να την πάμε στο ιατρείο είναι σοβαρά τραυματισμένη"κούνησε θετικά το κεφάλι του.

"Μπορείς να με βοηθήσεις να την σηκώσουμε;"δεν είπε τίποτα, απλώς την πήρε στην αγκαλιά του.

**********

Πήρα το όπλο και ξεκινήσαμε, όταν διαπίστωσα ότι απομακρυνόμαστε από το κτίριο και μας οδηγούσε κάπου αλλού τον ρώτησα. 

"Που πάμε;"

Γύρισε με κοίταξε με σοβαρότητα.

"Περίμενε εδώ!"είπε με την βάρια του φωνή.

 Περάσαν πέντε λεπτά, δεν μπορούσα να περιμένω άλλο, ακολούθησα τον δρόμο από τον οποίο τον είδα να πηγαίνει με την Ρέιβεν, έτσι πως περπάταγα και κοιτούσα δεξιά και αριστερά μην με δει κανείς, πέφτω πάνω σε ένα σκληρό σώμα

"Δεν σου είπα να με περιμένεις;"λέει νευριασμένα.

"Περίμενα, αλλά άργησες και δεν μπορούσα να καθίσω με σταυρωμένα χέρια"

Με έπιασε από το μπράτσο με δύναμη και κρυφτήκαμε μέσα σε ένα μικρό δωμάτιο, έκλεισε την πόρτα σιγά. Βήματα από τις βαριές μπότες των ανδρών πλησίαζαν, κράτησα την αναπνοή μου. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα άνοιξε ελάχιστα την πόρτα για να δει κινήσεις, τα σώματα μας ήταν τόσο κοντά, μπορούσα να ακούσω την ανάσα του. "Θα μπορούσαν να σε έχουν δει!"

"Δεν με είδαν!"

"Δεν είναι παιχνίδι αυτό, πρέπει να είσαι ποιο προσεκτική". Με έπιασε από το μπράτσο και με πήγε σε ένα δωμάτιο.

Το δωμάτιο περιείχε ένα μονό κρεβάτι, ένα κομοδίνο και μια βιβλιοθήκη που έπιανε όλο τον τοίχο. Δεξιά μου ήταν μία μπαλκονόπορτα κλειστή, ενώ στα αριστερά μου υπήρχαν δύο πόρτες. 

"Που είναι η Ρέιβεν;"

"Μέσα στο κρεβάτι, δεν ξέρω από ιατρική"έτρεξα μέσα.Την είδα ξαπλωμένη και μια ελπίδα γεννήθηκε μέσα μου. Θα φεύγαμε από εδώ μαζί.

"Έχεις τουλάχιστον τα απαραίτητα;"τον ρώτησα έχω ειδικότητα στην ιατρική όποτε ξέρω.

"Ναι εδώ στο βαλιτσάκι"το πήρα .

Φόρεσα τα άσπρα γάντια, καθάρισα την πληγή με προσεκτικές κινήσεις και αφαίρεσα την σφαίρα, την έβαλα σε ένα τσίγκινο μπολ που είχα δίπλα, την έραψα και την κάλυψα με μια γάζα. Τόση ώρα ήταν λιπόθυμη, οπότε δεν καταλάβαινε πολλά.

"Η δικιά σου πληγή;"τον κοίταξα ερωτηματικά και τον είδα που κοίταζε το πόδι μου, το είχα ξεχάσει. 

Έκατσα σε μια καρέκλα, έβγαλα το ύφασμα που κάλυπτε την πληγή μου. Πήρα λίγο βαμβάκι και την καθάρισα με προσοχή ο πόνος ήταν δυνατός. Αφού την έραψα και την έδεσα σφικτά με έναν επίδεσμο, τον ρώτησα.

"Γιατί μας βοήθησες;"και τον κοιτάω στα μάτια, έχει ωραία μάτια ανοιχτό καστανό...

  Ρ. Ήμουν σε έναν διάδρομο και στην άκρη του είχε φως , ακολούθησα το φως, όσο προχωρούσα είδα ότι ήμουν στην βάση μας , και πήγαινα στο γραφείο της Τζοάν.

 Έξω ήταν κάποιοι φρουροί και ο Στιβ,με χαιρέτησε και οι φρουροί μου είπαν ότι με περίμεναν μέσα , άνοιξαν την πόρτα για μένα , και είδα ότι τα ρούχα μου ήταν ματωμένα ακόμα.

 Προχώρησα αλλά είχα ένα κακό προαίσθημα , στο γραφείο της Τζοάν καθόταν ο Τζόναθαν και χαμογελούσε διαβολικά , δίπλα πιο πέρα ήταν νεκροί στην γωνία η Αριάδνη και ο Έκτορας "σε ευχαριστώ πολύ Ρέιβεν δεν θα τα κατάφερνα χωρίς εσένα πραγματικά η δουλειά σ...."

 "ΟΧΙΙΙΙ"φώναξα ενώ πετάχθηκα , είχα χάσει τον ρυθμό της ανάσας μου και πάθαινα άλλη μια κρίση πανικού.. 

  Πως είστε; 

 κεφάλαιο 8 , ελπίζουμε να σας άρεσε.

 Αν σας άρεσε μην ξεχάσετε να πατήσετε το αστράκι , και αν θέλετε να σχολιάσετε κάτι ! 

 + + από Andi και Theoni σας ευχαριστούμε που διαβάσατε και αυτό το κεφάλαιο!! 

  peace ☮