Πεδία Μαχών

κεφάλαιο 18

Α.  Παίρνω την σύριγγα και την βάζω στην μπλε φλέβα της που πετάει, γεμίζω το δοχείο με το παχύρρευστο κόκκινο αίμα μέχρι την μέση, βάζω την σύριγγα σε ένα μεταλλικό δοχείο, της βάζω ένα τσιρότο εκεί που ήταν η μικροσκοπική τρυπά. Κατευθύνομαι προς τον πάγκο για να ελέγξω τις ουσίες του αίματος στα εργαλεία που είχαν απομείνει. Ο Έκτορας πήγε κοντά της και τις χάιδευε τα μαλλιά της .Αφού διαχώρισα το αίμα πήρα τα συστατικά του αίματος που με ενδιαφέρουν και τα έβαλα στο μηχάνημα, σε μισή ώρα θα είναι έτοιμα, βγάζω τα γάντια και ακούω τον Έκτορα να λέει

"Είσαι σίγουρη τι κάνεις;"αυτό ήταν το ποτήρι ξεχείλισε, πέταξα με δύναμη τα άσπρα γάντια στον πάγκο

"ΚΟΊΤΑ ΕΠΕΙΔΉ ΈΧΕΙΣ ΠΡΌΒΛΗΜΑ ΜΑΖΊ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΛΕΣ ΚΑΙ ΑΝΊΚΑΝΗ"σηκώθηκε και ερχόταν προς τα εμένα με απειλητικά βήματα, αλλά ο Αχιλλέας τον απέτρεψε

"Άσε με ρε μαλάκα, πρέπει να πάρει κάποτε ένα μάθημα στην ζωή της όλα έτοιμα τα έχει!"λέει με νεύρα, προσπαθώντας να ξεφύγει από τα χέρια του

"ΔΕΝ ΞΈΡΕΙΣ ΤΊΠΟΤΑ ΓΙΑ ΜΈΝΑ!"

 "Και όμως ξέρω!"

"Αλήθεια για μοιράσου αυτές τις πληροφορίες μαζί μας!"τον ειρωνεύτηκα

"Ότι η θεία σου είναι η αρχηγός και μπορείς να κάνεις ότι γουστάρεις και ότι οι γονείς σου μαζί.."

"ΔΕΝ ΞΈΡΕΙΣ ΤΊΠΟΤΑ ΓΙΑ ΜΈΝΑ ,Η ΘΕΊΑ ΜΟΥ ΠΟΤΈ ΔΕΝ ΜΕ ΑΝΤΙΜΕΤΏΠΙΣΕ ΣΑΝ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ ΑΛΛΆ ΣΑΝ ΜΙΑ ΥΠΟΧΡΈΩΣΗ, ΠΟΤΈ ΔΕΝ ΝΟΙΆΣΤΗΚΕ, ΟΙ ΓΟΝΕΊΣ ΜΟΥ ΠΈΘΑΝΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΓΝΏΡΙΣΑ ΠΟΤΈ ΚΑΙ ΤΟ ΜΌΝΟ ΆΤΟΜΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΎΣΑ ΚΑΙ ΕΊΧΑ ΣΤΗΝ ΖΩΉ ΠΈΘΑΝΕ  ΕΞΑΙΤΊΑΣ ΤΗΣ ΘΕΊΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΏΡΑ ΈΧΩ ΜΌΝΟ ΤΗΝ ΡΈΙΒΕΝ"τον πλησίασε ώστε να είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο

"ΓΙΑ ΑΥΤΌ ΜΗΝ ΞΑΝΑΠΕΊΣ ΌΤΙ ΜΕ ΞΈΡΕΙΣ!"και έφυγα.

*********

Τους άφησα μόνους και έφυγα, χρειαζόμουν κάποιες στιγμές μόνη ιδιωτικές και το μοναδικό μέρος ήταν το παλιό δωμάτιο μου που το μοιραζόμουν μαζί με τον Γιώργο. Όλα είναι εκεί τίποτα δεν πείρα τα άφησα όλα εκεί, αφού εκεί ήταν η θέση τους, άνηκαν όλα στο παρελθόν δυστυχώς, ανοίγω την πόρτα. 

Ρ.  Άνοιξα τα μάτια μου , κοίταξα γύρω γύρω ήταν πολύ σκοτεινά ,  το παλιό τμήμα; 

 Ήμουν σε ένα κρεβάτι, στην αρχή νόμισα ότι με είχαν αιχμαλωτίσει πάλι αλλά κούνησα το χέρι μου να φύγω που κάποιος το έχει δέσει με χειροπέδα στο σίδερο του κρεβατιού και ο Έκτορας άκουσε τον ήχο. Βγήκε από τις σκιές και ήρθε κοντά μου.

"Ειι Ρέιβεν " γιατί ήταν εδώ ο Έκτορας όμως , τι ήθελα εγώ εδώ "όλα είναι καλά είσαι ασφαλής , εγώ είμαι εδώ" θυμήθηκα που με χτύπησε "η Αριάδνη ;" ρώτησα εφόσον δεν την έβλεπα τριγύρω.

"Είχαμε ένα καβγαδάκι και έφυγε , θα γυρίσει όμως "

Ανακάθισα λίγο γιατί ήμουν άβολα "εκείνη σε έφερε εδώ; Μην μου πεις ότι το ξέρει και ο Αχιλλέας;" μα της είπα να μην πει τίποτα σκέφτηκα.

Ο Έκτορας σηκώθηκε από το κρεβάτι και άρχισε να περπατάει εξηγώντας μου"βλέπεις το θέμα με τον Αχιλ.." τότε είδα αυτό που ήταν πίσω από τον Έκτορα και η μορφή του πριν με εμπόδιζε.

 Το ντουλάπι με τα φάρμακα και όλα θόλωσαν πάλι , ήθελα να το παλέψω αλλά το σώμα μου είχε πάρει τον έλεγχο , αν μπορούσα θα το άφηνα και θα πάλευα, τώρα ήθελα μόνο να πάρω φάρμακα.

 "ΑΧΙΛΛΕΑ " φώναξε ο Έκτορας "φέρε την Αριάδνη και ελάτε εδώ γρήγορα , θα κάνει κακό στον εαυτό της έτσι όπως κάνει" το σώμα μου χτυπιόταν , ήθελα να φύγω να φτάσω στο ντουλάπι.

 Έβλεπα το άγχος και την ανησυχία στα μάτια του Έκτορα, ήθελα να τον πιάσω να του πω ότι δεν είμαι εγώ αυτή. Ότι θα προσπαθήσω, αλλά το σώμα μου είχε το πάνω χέρι εκείνη την στιγμή "όλα θα πάνε καλά Ρέιβεν , δεν θα σε αφήσω !!" λέει ο Έκτορας αλλά ενώ ακούγεται τόσο εύκολο , δεν είναι !

Γεια σαςςς ! τι κάνετε ;

Ελπίζουμε να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο, ακολουθούν πολύ τέλεια πράγματα, η δράση συνεχίζεται και τα πράγματα οδηγούνται στην κορύφωση. Τι γίνετε μεταξύ Αριάδνης και Έκτορας; Τελικά η Ρέιβεν θα τα καταφέρει;

Αν σας άρεσε πατήστε το ΑΣΤΕΡΑΚΙ και κάντε μια ευχή ( <3 )

Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω την φίλτατη Theoni που έκανε το όνειρο μου πραγματικότητα, είσαι υπέροχος άνθρωπος και χαίρομαι που μου έστειλες μήνυμα. Σε αγαπώ με όλη την καρδιά μου-Andi