Α. Δεν καταλάβαινα τι έλεγε, οι λέξεις που έβγαιναν από το στόμα της ήταν μπερδεμένες, δεν έβγαζαν νόημα, είχα μπερδευτεί. Το μόνο που κατάφερα να ακούσω ξεκάθαρα είναι η λέξη φάρμακα, μόλις την είπε κατάλαβα ότι θα ξαναρχίσει. Φεύγει από την αγκαλιά μου και αρχίζει να τρέχει, τρέχω και εγώ από πίσω και της ρίχνω μια μπουνιά, την αφήνω αναίσθητη κάτω στο πάτωμα. Την παίρνω στους ωμούς μου και την πηγαίνω όσο ποιο γρήγορα μπορώ στις παλιές εγκαταστάσεις όπου δεν είναι κανένας ποια εκεί.
Την πηγαίνω στο παλιό ιατρείο, τόσες πολλές αναμνήσεις από αυτό το κτίριο, προπονήσεις, σχεδία, τραυματισμοί. Εδώ μεγάλωσα, εδώ είναι το σπίτι μου.
Αφαιρώ το λευκό σεντόνι που σκεπάζει την μαύρο δερμάτινο κρεβάτι και την τοποθετώ εκεί. Παίρνω τον Έκτορα
"Ναι;"
"Έκτορα, η Αριάδνη είμαι"
"Τι θες;"λέει με νεύρα
"Πρέπει να έρθεις στις παλιές εγκαταστάσεις στο ιατρείο, γρήγορα!"και το έκλεισα
Μέτα πήρα τον Αχιλλέα και του είπα να έρθει και αυτός με κάποια ιατρικά εφόδια! Μέτα από 15 λεπτά ήρθαν και οι δυο
"Τι έγινε;"με ρωτάει ο Έκτορας.
"Η Ρέιβεν έχει πρόβλημα!"
"Τι πρόβλημα; Τι έγινε;"
"Έχει εθιστεί στα φάρμακα!"
"Τι εννοείς;"
"Θυμάσαι που σε ρώτησα στην τραπεζαρία για τους εθισμένους στα φάρμακα;" απευθύνθηκα στον Αχιλλέα, έγνεψε καταφατικά.
"Η Ρέιβεν από τότε που έγινε καλά πηγαίνει κάθε βράδυ, στις αποθήκες και παίρνει από κει τα φάρμακα"
"Πόσο καιρό το ξέρεις;"
"Μια μέρα, δεν ήξερα τι κάνω, την έψαχνα σήμερα και την βρήκα τρομοκρατημένη, έκλαιγε, έλεγε για τα Κλειδιά, για την μαμά της, για το τάγμα και διάφορα τέτοια, το τελευταίο που είπε είναι φάρμακα και τότε την χτύπησα"τους τα εξηγούσα γρήγορα, δεν είχαμε πολύ χρόνο
Ο Έκτορας γυρνάει απότομα το κεφάλι του σε έμενα
"Την χτύπησες;"είπε με σφιγμένα δόντια
"Ναι τι θες να έκανα να την άφηνα να πήγαινε πάλι εκεί"του φώναξα
"Έμενα μην μου φωνάζεις;"πήγα να απαντήσω, μπήκε στην μέση ο Αχιλλέας, για να μας χωρίσει
"Εειι ηρεμήστε δεν την βοηθάτε έτσι!"είπε με έντονο τόνο, γύρισα προς την Ρέιβεν
"Έφερες αυτά που σου είπα;"τον ρώτησα
"Ναι εδώ είναι!"μου έδειξε μια μαύρη τσάντα, ωραία πρέπει να της πάρω αίμα ώστε να δω τι είναι ακριβός αυτό που παίρνει.
Ρ.
**** flash back ****
"Ρέιβεν , Ρέιβεν ;" άκουσα κάποιον να με φωνάζει
Ένοιωσα το χέρι της να με κουνάει μαλακά για να ξυπνήσω "ναι μαμά;" σηκώθηκα και καθώς ήταν πολύ νύχτα νύσταζα.
"μαμά;" απόρησα που έπρεπε να σηκωθώ νύχτα "Ρέιβεν αγάπη μου πρέπει να σηκωθείς , θα πάμε μια βόλτα " είπε και ενθουσιάστηκα. Φόρεσα τα ρούχα μου και μπήκαμε στο αυτοκίνητο, είχε μουσικούλα.
**********
"Ρέιβεν εγώ θα φύγω τώρα" είπε ενώ με έβαλε να καθίσω στον καναπέ της θείας. Άρχισαν χοντρά δάκρυα να φεύγουν από τα μάτια μου "θα έρθεις ν με πάρεις μαμά;"
Κοίταξε την θεία Τζοάν και μετά εμένα "θα είμαι πάντα εδώ μαζί σου"είπε και ακούμπησε το χέρι της στην κοιλίτσα μου "όχιιι μαμά "φώναξα με την παιδική φωνούλα μου "πρέπει Ρέιβεν , θα είσαι ασφαλής εδώ με την θεία Τζοάν εε; Όλα καλά Ρέιβεν , όλα θα πάνε καλά , η μαμά θα γυρίσει πριν καν το καταλάβεις" είπε και με φίλησε ενώ της έκανα μια αγκαλιά.
**** end flash back ****
Σκοτάδι , μαύρο. Δεν μπορούσα να κουνηθώ αλλά μπορούσα να ακούσω ανθρώπους να μιλάνε εκεί κοντά μου.
Γεια σαςςς ! τι κάνετε ;
Ελπίζουμε να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο, ακολουθούν πολύ τέλεια πράγματα και πολύ δράση και αγωνία καθώς παίζεται το παιχνίδι για την μοίρα της Αριάδνης και της Ρέιβεν αλλά και τον φίλων τους.. τι θα γίνει άραγε;
Αν σας άρεσε πατήστε το ΑΣΤΕΡΑΚΙ και κάντε μια ευχή ( <3 )
Ακόμα θα ήθελα να προσθέσω ως συνετέρα με την δεύτερη συγγραφέα αυτού του βιβλίου πως την λατρεύω και την ευχαριστώ πολύ για την υπέροχη συνεργασία μας. -Theoni
أنت تقرأ
Πεδία Μαχών
خيال علمي' Είναι φορές που κάτι δεν είναι όπως φαίνεται ' Θα χρειαστούν πολλές μάχες και θυσίες για την αποκατάσταση της ειρήνης. Έτσι είναι και στο στρατόπεδο Γκάνσοτ όπου η Ρέιβεν και η Αριάδνη δύο φίλες που συνδέονται μεταξύ τους με μια δύναμη που κανέν...
