Chapter 17

1.3K 8 2
                                    

Naalimpungatan si Tin ng tila may mga matang nagmamasid habang sya ay natutulog, nang mag mulat sya ng mga mata unang nasilayan nya ay si Slater nasa kabilang lounging chair ito na katapat ng kinaroroonan nya nakataingin lamang ito sa kanya. Nagkunwari syang walang nakita at pumikit uli. Hindi nya alam kung ano ang gagawin nya magkukunwari na lang syang tulog aalis dun sa kinaroroonan nya. Hinayaan na lamang nya ang sariling manatili doon, hahayaan na muna nya ang sariling makasama ito kahit di man sila mag usap na dalawa. Ilang minuto rin syang nakapikit, nakikiramdam na sana pag mulat nya ng kanyang mata ay wala na ito sa harap nya. Ngunit nabigo sya, dahil pag mulat nya ng kanyang mata ay nandoon pa rin ito.... tahimik lang itong naka tunghay sa kanya. Hindi ny ito tiningnan ng deretso, nanatili lamang sya doon, its just the two of them no talks, no nothing... just an awkward silence. Hindi sya nagtangkang kausapin ito gayon din naman ito. Nakatingin lamang ito sa kanya na tila may gustong sabihin ngunit di masabi. She want to hear it, a part of her says that somehow the feeling is mutual. Pero to her dismay wala syang narinig dito sa ilang minutong sila lamang dalawa at puro tingin lamang ito. Nagpasya syang tumayo na lang at iwan ito. Hindi rin naman ito nagtangkang pigilan sya. " Okay fine!.." naiinis na sabi nya sa isip sa lalaking nasa harap nya. At nagtungo sa umpukan ng mga kasama.

" Nakatulog ako, tara inom tayo." pag aaya nya sa mga kasama, though she's an occassionally drinker pero sa pagkakataong iyon gusto nya magpakalango sa alak sa inis na nararamdaman nya sa lalaking di mawaglit sa isip nya.

" Buti naman nagising ka na... hindi ka ba ginising ni Slater? sabi nya sya na lang gigising sayo." ani Wendy.

" Hindi, naalimpungatan lang ako... matagal pala akong nakatulog." ana lang niya na.

" Okay so andito na lahat, could we start?... Slateeeerrr!!!! Come on over!!.." pagtawag ni Carlo at sininyasan ang huli na lumapit sa kanila. Hindi naman nabigo si Carlo at nakiumpok na rin si Slater.

" So, I will start at cheers for everyone... me and Wendy have something to tell you guys...." panimula ni Carlo. " That we are going to be a parents soon.. Wendy is 2 months preggy.." masayang anunsiyo ni Carlo.

" Ohh... my God sya agad ang unang nakabawi, Congratulations Wendy, Carlo!! una nyang niyakap si Wendy at sunod naman si Carlo... nag sisunuran naman ang iba pa nyang kasama para i congratulate ang mga ito.

" This really calls for a celebration!!.." ani Divine.. " Cheers everyone!!" ... turan naman ni Mikkay.

CHEERSSSSSSSSSSSS!!!! anang lahat..

" Uyyy bawal uminom ang buntis..." kahit may dinaramdam ay pinilit nyang maging masaya para sa mga kaibigan, binuhos nya sa alak ang frustrations na nararamdaman nya para kay Slater at sa sarili. Nagtuloy tuloy ang tagay na iyon, nung una ay ang sama sa panlasa ang alak pero habang tumatagal parang tubig na lang iyon sa kanya. Hindi pa sya nalalasing dahil di naman talaga sya palainom, kung saka sakali ay ngayon palang.

" Ooopps.. enough Tin!" .. agaw sa kanya ng baso at alak na iniinom nya ni Echo.

" Your drunk.. enough!".. ana man ni Carlo.

" Nooo.. I'm not.. shhh!! give me my glassssssssshhh." aniya sa mga ito at pilit inaagaw ang baso na hawak na ng mga ito.

" Tin, shh...stop it..stop it sweetheart lasing ka na ." saka lamang nya narinig ang pang aalo na iyon kay Slater, na ikina init ng ulo nya.

" Sshhtop it? your telling me shhtop?... (tumawa ng malakas) oh yeah, lets jushhht shhtop there!!" aniyang makahulugang turan dito. Saka lamang sya nakaramdam ng hilo, and she faint out. Hindi na nya namalayan ang mga nangyari, may mga kamay na lang na syang umakay at binuhat sya.

Samantalang ramdam naman ni Slater ang mga binitawang huling kataga ng dalaga.. He is hating himself right now for being so stupid at di nya man lang kayang iparamdam sa dalaga ang nararamdaman nya para dito. He is even asking himself what keeps him holding back? Bakit di na lang nya i conquer kung ano man ang nararamdaman nya para sa dalaga. He admits, he is afraid to lose either of the two ..his feelings and his principles. Love could wait... if its meant to be... it will be! pagbibigay nya ng conclusion sa mga nangyayari ngayon at sa nararamdaman nya. 

YOU GOT METahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon