Σαν το καλό κρασι

...«Κάποιος δάγκωσε την λαμαρίνα μου φαίνεται»...{08}

Ο έρωτας κατατροπώνει τα πάντα εκτός από τη φτώχεια και τον πονόδοντο.
Mae West, 1892-1980, Αμερικανίδα ηθοποιός

Έρωτας με την πρώτη ματιά...

Η Ρενέ τον παρατηρούσε ανύμπορη να πάρει το βλέμμα της από πάνω του.Η Ρενέ αναστέναξε και έστρεψε το βλέμμα της στην μικρή Αλίσια που καθόταν στον πάγκο της κουζίνας με το γάλα της αγκαλιά.
Ο τρόπος που το κορμί της αντιδρουσε με την εικόνα του ήταν μαγικός.Ήταν ωραίος άντρας και σχεδόν είχαν πονέσει τα μάτια της βλέποντας σχεδόν γυμνό.Η απώλεια βάρους είχε δώσει περισσότερη γράμμωση,τονίζοντας ιδιαίτερα την μακριά λυγερή γραμμή του.
Το μυαλό της είχε παραστρατίσει σε επικίνδυνα μονοπάτια και φανταζόταν τα δυνατά του μπράτσα να κρατάνε το κορμί της και εκείνη να χάνεται από κάτω από το σώμα του,να μπορέσει να χώσει τα δάχτυλα της στα σγουρά καστανά μαλλιά του,να φιλάει τα χείλη του και να τρέμει σύγκορμη από το πάθος.
Σαν να την χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα έδιωξε αυτές τις πονηρές σκέψεις από το μυαλό της συνεφέροντας τον εαυτό της.
«Πριγκιπισσάκι,τι θα ήθελες να κάνουμε σήμερα;»φόρεσε τώρα το χαμόγελο και στράφηκε στην Άλι.
«Χμμ,θα ήθελα να βγούμε στον κήπο.Το σπίτι είναι μεγάλο Ρενέ γιατί να μην το εκμεταλλευτούμε.»Η Άλι πετάρισε τις πυκνές τις βλεφαρίδες και η Ρενέ ένιωσε πως έλιωνε,η μικρή είχε μπει για τα καλά στην καρδιά της.
«Πάμε να ντυθούμε και φύγαμε..»η μικρή τσίριξε από χαρά και άρχισε να τρέχει στις σκάλες με προορισμό το δωμάτιο.



***
«Αδερφέ δεν μου φαίνεσαι καλά.»Αποκρίθηκε ο Μάρκ χτυπόντας τον Νόα στην πλάτη.
«Καλά είμαι.»μούγκρισε.Ψευδόταν στον ίδιο του τον φίλο που να πάρει.
«Το βλέπω!»μουρμούρισε ο Μαρκ και συνέχισε να δοκιμάζει την νέα πικιλία κρασιών που μόλις πριν λίγες μέρες είχαν φτιάξει.
Ο Νόα ήταν σκεπτικός και ο Μαρκ το έβλεπε αυτό.Σε καθημερινή βάση ήταν έτσι από την στιγμή που είχε πατήσει το πόδι της αυτή η καταραμένη γυναίκα και η κόρη του.
Ο Μαρκ δεν αναγνώριζε πλεον τον φίλο του.Και άλλωτε ήταν μαλθακός και μουρτζούφλης αλλά τώρα είχε απογίνει!
Παλιά μιλούσε,γελούσε,έλεγε ανοιχτά αυτά που σκεφτόταν χωρίς δισταγμό αλλά από τότε που η Αμέλια πέθανε ο Νόα άλλαξε.Ο Μαρκ τον ήξερε από μικρό παιδί και έβλεπε τον φίλο του που μαράζωνε.Αυτή η "καταραμένη"γυναϊκα,όπως τέλος πάντων την αποκαλούσε ο Νόα,ο Μαρκ ήξερε πως θα είναι το τέλος και η αρχή του όσο και να μην ήθελε να το παραδεχτεί.
Έπρεπε να ξεχάσει την Αμέλια,να προχωρίσει όσο και δύσκολο να φαινόταν.
«Συγνώμη..»μία απαλή,βελούδινη γυναικεία φωνή έβγαλε τους δύο άντρες από τις σκέψεις τους.
Ο Μαρκ ένιωσε την όραση  του να θολώνει και την καρδιά του να χτυπάει σε ξέφρενους ρυθμούς.
Άλλο και τούτο πάλι.
Μία καστανή,ψιλόλιγνη κοπέλα στεκόταν χαμογελόντας με το πιο υπέροχο χαμόγελο που ο Μαρκ είχε αντικρίσει στην ζωή του,θαμπώνοντας τον.Είχε γαλανά μεγάλα μάτια και υπέροχα σαρκώδη χειλή και φορούσε ένα τζιν μπουφαν,μαύρο παντελόνι,ένα ψιλό μακρυμάνικο μπλουζάκι και μπότες καμπόικες.
Γυναίκα είναι Μαρκ έλεος από πότε έχεις να δεις γυναίκα αγόρι μου και αντιδράς έτσι,μια απλή γυναίκα είναι!Και σίγουρα την περνας μια δεκαετία...