Ο θάνατος πολλές φορές σε απομονώνει από τους άλλους,σε κάνει σκυθρωπό,απόμακρο.
Κάπως έτσι ένιωθε και ο Νόα μετά τον θάνατο της γυναίκας του και κάπως έτσι ένιωθε η Ρενέ μετά τον θάνατο της καλήτερης της φίλης.
Τώρα η Ρενέ βρισκει ένα γράμμα,το οπο...
Η αγάπη μοιάζει με τον ατμό. Όσο περισσότερο πιέζεται, τόσο πιο δυνατή γίνεται. Βίκτωρ Ουγκώ, 1802-1885, Γάλλος συγγραφέας
Είχαν να μάθουν πολλά...
Ο ήλιος είχε επανέλθει στον ουρανό και σαν κλέφτης έμπαινε από τα παράθυρα και χτύπαγε το πρόσωπο της Ρενέ φωτίζοντας το.Η χθεσινή νύχτα ήταν υπέροχη,το σώμα της ακόμα ένιωθε πως έτρεμε από τα χάδια του.Ακόμα την κρατούσε στην αγκαλιά του,τόσο σφιχτά λες και δεν ήθελε να του φύγει.Αυτό που της έδωσε μεγαλύτερη ικανοποίηση ήταν πως φάνηκε να μην σκεφτόταν την Αμέλια.Ήταν αυτός και εκείνη και κανένα φάντασμα του παρελθόντος δεν θα τους χώριζε,τουλάχιστον αυτό ήθελε να πιστεύει η Ρενέ.Έστριψε αργά τον κορμό της θέλοντας να παρατηρήσει το γλυκό πρόσωπο του Νόα να κοιμάται. Μπορεί να έδειχνε σκληρός,γιγάντιος και επικίνδυνος,αλλά είχε ψυχή μικρού παιδιού.Το διαπίστωσε εχθές αυτό,ακόμα και όταν κοιμόταν της θύμιζε την Αλίσια,που είχε περάσει ώρες να την παρατηρεί. Με το ένα χέρι πάνω από το κεφάλι του,ανάσκελα και με το άλλο χέρι να κρατάει εκείνη,σφιχτά. Ήθελε να αναστενάξει από την τόση χαρά που ένιωθε.Το χέρι της πλανήθηκε στο αξύριστο μάγουλο του και έπειτα στον σκληρό στέρνο του. Πλησίασε τα χείλη της στον λαιμό του και άφησε εκεί μερικά φιλιά.Ένιωσε το σώμα του να τσιτώνεται,της άρεσε που και εκείνη είχε επιρροή σε εκείνον.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
«Ξέρεις είμαι καρδιακός άνθρωπος μην τα κάνεις αυτά.»μουρμούρησε με την αγουροξυπνημένη του φωνή. «Αφού είσαι πειρασμός»είπε στο αυτί του γελώντας.Εκείνη συνέχιζε το παιχνίδι της ακάθεκτη.Της έριξε ένα πονηρό βλέμμα και την έπιασε από τους γοφούς αναποδογυρίζοντας την.Εκείνη βρισκόταν τώρα κάτω από το ατσάλινο σώμα του χωρίς να μπορεί να αντισταθεί και δεν ήθελε να αντισταθεί.Γέλασε σαν παιδί και του άφησε ένα γλυκό φιλί στα χείλη. «Μην με βασανίζεις..»της ψυθίρισε στο αυτί δαγκώνοντας τον λοβό της. «Εε...πρέπει να σηκωθούμε..»ψέλισσε,ο Νόα άρχισε να γελάει που έχανε τα λόγια της εξαιτίας του. «Πειράζει που θέλω να σου κάνω έρωτα σε κάθε γωνία του σπιτιού;»η Ρενέ τον κοίταξε με γουρλωμένα μάτια,πρέπει να είχε γίνει κατακόκκινη,σαν μπατζάρι. «Εμμ πάμε να φτιάξουμε πρωινό;»απέφυγε την ερώτηση του και πήγε να σηκωθεί.Όμως, δεν είχε σκοπό να την αφήσει να φύγει.
