Σαν το καλό κρασι

...«Ξέρω πως νοιάζεσαι για εκείνη,το βλέπω στα μάτια σου.»{11}

Το καλύτερο που έχει να κάνει όποιος δεν είναι σίγουρος για τον εαυτό του είναι να σωπαίνει.
François de La Rochefoucauld ( 1613-1680 , Γάλλος συγγραφέας)

Η ζήλια και ο έρωτας δεν κρύβονται...

Η Κυριακή ξημέρωσε ηλιόλουστη.Ο Νόα κοίταξε τον ασυννέφιαστο ουρανό σκυθρωπός.Είχε αρνηθεί κατηγορηματικά να πάει σε αυτό το πράγμα σήμερα.Και όμως η ανηψιά του δεν υποχωρούσε εάν δεν ερχόταν,δεν τον είχε ρωτήσει αν θα πήγαινε,το είχε απαιτήσει.
Για μία στιγμή του πέρασε από το μυαλό να εξαφανιστεί στο οινοποιείο ή να κρυφτεί στον αμπελώνα,αλλά σίγουρα η Ρενέ και κυρίως η πεισματάρα Τερίσα δεν θα τον άφηναν έτσι.
Το στομάχι του δέθηκε κόμπος.Πραγματικά δεν μπορούσε να το κάνει αυτό.Δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει ξανά την οικογένεια του,που τόσο καιρό είχε αποξενωθεί από εκείνη,τα συμπονετικά τους λόγια που θα ξεφούρνηζαν για άλλη μια φορά,την εκνευριστηκή στάση της αδερφής του που του έλεγε να ξαναφτιάξει την ζωή του και το χειρότερο από όλα,αυτό που στην ιδέα ασφυκτιούσε,το να βρίσκεται 2 μέτρα μακριά από την Ρενέ Έλλιοτ ένα ολόκληρο απόγευμα.
Κάθε μέρα ήταν εκεί και του θύμιζε πως αντιδρούσε το κορμί του σε εκείνη από την πρώτη στιγμή που την είχε δει.
Του θύμιζε ότι μπορεί η γυναίκα του να είχε πεθάνει και να την αγαπούσε με όλη του την ψυχή και να πονούσε που την είχε χάσει τόσο πολύ επειδή ήταν μοναδική,αλλά οι ανάγκες του σαν άντρας σίγουρα δεν είχαν πεθάνει.Και την ήθελε,την ήθελε πολύ,το σώμα του πονούσε για εκείνη.Εκείνο το φλογερό φιλί τον είχε κάνει να νιώσει πολλά.Η σαρκική έλξη που ένιωθε για εκείνη,σίγουρα θα τον κατέστρεφε και δεν ήθελε να πληγώσει ούτε την Ρενέ αλλά ούτε τον εαυτό του.
Αφότου είχε χάσει την Αμέλια,είχε πιστέψει πως αυτό του το κομμάτι και η επιθυμία για αυτό είχε πεθάνει,αλλά μόλις είχε αντικρίσει την Ρενέ στο οινοποιείο,η ανακάλυψη του πως όλα λειτουργούσαν καλά τον είχε αφήσει άφωνο.
«Ααα είσαι έτοιμος,ευτιχός και έλεγα δεν θα ετοιμαστεί ποτέ.»η ευχάριστη φωνή της Ρενέ έκανε την εμφάνιση της στον χώρο.
Ο Νόα έστρεψε το βλέμμα του προς εκείνη και μόλις την αντίκρισε ένιωσε τα σωθηκά του να σφύγκονται.
Ήταν υπέροχη!



Το βλέμμα του Νόα άθελα του πλανήθηκε πάνω της,νιώθοντας τα σημεία της ανατομίας του να ξυπνούν.
Δεν την είχε αγγίξει καν και ένιωθε έτσι..
Ξαφνικά η γραβάτα έμοιαζε να τον πνίγει ενώ δεν την είχε σφήξει καν.
Το κόκκινο φόρεμα που φορούσε κολούσε υπέροχα στο σώμα της και έκανε αντίθεση με το κάτασπρο δέρμα της.Οι καμπύλες της διαγράφονταν τέλεια και το πλούσιο στήθος της έμοιαζε να ασφυκτιά και να θέλει να ελευθερωθεί από τα δεσμά αυτού του φορέματος,και με μεγάλη ευχαρίστηση ο Νόα θα της έβγαζε αυτό το αναθεματισμένα υπέροχο φόρεμα.