Σαν το καλό κρασι

...Τις γκομενοδουλειές σου έξω από το σπίτι...{15}

Στον έρωτα δεν δίνει κανείς εξηγήσεις. Ο έρωτας υποχρεώνει τον άλλο να καταλάβει.
Émile Pontich, τέλος 19ου αι., Γάλλος συγγραφέας

Έπρεπε να καταλάβουν και οι δύο τα συναισθήματα τους...

Ο Νόα πήγαινε πάνω κάτω απελπισμένα.Σαν να μην του έφταναν τα προβλήματα που είχε με την οικογένεια του και την μικρή μάγισσα στα πόδια του,τώρα έπρεπε να αντιμετωπίσει και προβλήματα στο οινοποιείο.
Ήταν απελπισμένος,του είχαν πέσει όλα τα βάρη στους ώμους του.Δεν τρεφόταν σωστά,δεν κοιμόταν,ήταν ένα κινούμενο ρομποτ που ήταν προγραμματισμένο να νοιάζεται μονάχα για την δουλειά του.
«Νόα μπορείς να σταματήσεις να φωνάζεις και να κάτσεις κάτω να βρούμε μια λύση;»γρύλισε ο Μαρκ στο Νόα.Εκείνος του έριξε ένα βλέμμα γεμάτο νόημα.
«Πως μπορούσε να είναι τόσο αναίσθητος;»Αναρωτήθηκε.
«Θα βρεθεί η λύση..»είπε αυτή την φορά ο Μαρκ πιο χαλαρά.
Έβλεπε τον φίλο του που ζοριζόταν και προσπαθούσε να τον συνεφέρει πριν τον έχανε οριστικά.
Τον Νόα,ο Μαρκ τον είχε δει σε διάφορες φάσεις.Σαν άνθρωπος είχε πληγωθεί,μα ο αναπάντεχος θάνατος της Αμέλιας του είχε κοστίσει άσχημα.Τον είχε δει σε άσχημη κατάσταση,και προσπάθησε να τον συνεφέρει.Εκείνος δεν τα είχε καταφέρει,όμως η μικρή νταντά που είχε έρθει για την Αλίσια τα είχε καταφέρει από ότι φαίνεται.
Κατάφερε να την βάλει στην καρδιά του,και ποιος δεν θα την έβαζε;Ήταν αξιολάτρευτη.
Όμως τον τελευταίο καιρό ενώ φαινόταν καλύτερα,τώρα είχε ξανακυλήσει.Μετά το πάρτι της Τερίσας είχε δει ξανά τις σκιές στα μάτια του φίλου του.
Και τωρα!Φαινόταν απελπισμένος,κουρασμένος,εξουθενομένος.
Πονούσε να βλέπει έτσι τον κολλητό του,τον αδερφό του!
«Όχι δεν μπορώ...»απάντησε απελπισμένα κουνόντας το κεφάλι του δεξιά και αριστερά.
«Δεν μπορώ να κάτσω με σταυρωμένα χέρια.Δεν μπορώ Μαρκ.»αναφώνησε.
Δεν μπορούσε να καταλάβει πως είχε γίνει κάτι τέτοιο έτσι ξαφνικά.
«Υποτίθεται πως όλα ήταν υπό έλενχο.Υποτίθεται πως τσεκάραμε τα μηχανήματα σε καθημερινή βάση.
Δεν έπρεπε να συμβεί Μαρκ,καταστραφήκαμε.
Έχω παραγγελείες που περιμένουν.Δεν ξέρω αν εσένα σε νοιάζει ή όχι,αλλά εγώ βγάζω έτσι το ψωμί μου.»Ο Μαρκ είδε ξανά αυτή την μαύρη σκιά να περνάει από τα φουρτουνιασμένα μάτια του.Θα καλούσε τεχνικό,θα άφηνε τον Νόα έξω από αυτό.Χρειαζόταν ξεκούραση,ένα πιάτο καλό φαγητό και ένα ζεστό μπάνιο.
Και κάποιον δίπλα του....αλλά αυτό ήταν άλλο θέμα!Είχε εξοντωθεί και τώρα αυτό θα τον αποτελείωνε,γι'αυτό έπρεπε να κάνει ότι περάσει από το χέρι του για να ξε-ανχώσει τον φίλο του.
«Δεν καταστραφήκαμε Νόα μην είσαι τόσο υπερβολικός.Θα καλέσω τεχνικό να επισκευάσει το μηχάνιμα.»
«Συμφωνώ με τον Μαρκ.»ο Νόα σήκωσε το κεφάλι του και ήρθε αντιμέτωπος με το πρόσωπο του Άντριαν.
Ωω,ήθελε να τον χτυπήσει.Τι καθόταν και ασχολιόταν με θέματα που δεν τον αφορούσαν;
«Άντε παράτα μας και εσύ.»μουρμούρισε ο Νόα εκνευρισμένα.Ο Μαρκ με το ζόρι τον μάζεψε.Θα γινόταν καυγάς σίγουρα.
Ότι ακριβώς δεν χρειαζόντουσαν τώρα.Αρκετά είχαν στο κεφάλι τους!