Σαν το καλό κρασι

...Ότι πιο όμορφο έχω δει...{35}

How amazing is it to find someone who wants to hear about all the things go on in your

«Μην φύγεις...»δάκρυα έτρεχαν από τα γαλανά του μάτια καθώς έβλεπε την γυναίκα της ζωής του να μαζεύει τα πράγματα της με νεύρο και να τα πετάει στην βαλίτσα που είχε μπροστά της.
«Έκανα ένα λάθος...»ψέλισε μα εκείνη φάνηκε να μην τον ακούει και συνέχισε την δουλειά που έκανε.
«Ρενέ αν φύγεις θα πεθάνω..»φώναξε,δεν τον άκουγε όμως,όπως ούτε εκείνος τον εαυτό του.
Ήταν λες και έπαιζε σε βουβό κινηματογράφο.
Η Ρενέ έστρεψε το κορμί της και μάζεψε και τα τελευταία ρούχα που είχε στην ντουλάπα της,μαζί με τα δικά της και αρκετά παιδικά αντρικά και γυναικία.
Αφού πήρε την βαλίτσα στα χέρια της κατέβηκε με γρήγορα βήματα τις σκάλες και κράτησε στην αγκαλιά της τον Σαμ και πίσω της ακολουθούσε και η Αλίσια.
Ο Νόα παρατηρούσε την Ρενέ και τα παιδιά του να φεύγουν μακριά.
Φώναζε,ούρλιαζε,χτυπιόταν μα κανένας δεν τον άκουγε.Έτρεξε λαχανιασμένος πίσω από την Ρενέ και την είδε να μπαίνει στο μαύρο τζιπ και να φεύγει από κοντά του για πάντα.
Τα πόδια του λύγισαν και έγιναν ένα με το χώμα και τότε για πρώτη φορά άκουσε την φωνή του.
Πετάχτηκε από το κρεβάτι τρομαγμένος και λουσμένος από τον ιδρώτα και κοίταξε γύρω του.
Ευτιχός βρισκόταν στο δωμάτιο του.
Το ψηφιακό ρολόι δίπλα του,έλεγε δύο και τέταρτο τα μεσάνυχτα,κοιμόταν μόλις μία ώρα,αλλά πλέον είχε χάσει τον ύπνο του.
Σηκώθηκε όρθιος και έμεινε για λίγο να παρατηρεί την Ρενέ που κοιμόταν με ένα χαμόγελο στα χείλη,αγκαλιά με τον Σαμ που είχε κουρνιάσει στον λαιμό της και ανέπνεε βαριά.
Το όνειρο που είχε δει τον είχε ταράξει αφάνταστα.
Ήταν τόσο αληθινό που νόμιζε πως είχε χάσει όντως την Ρενέ και τα παιδιά του.
Άνοιξε την πόρτα όσο πιο σιωπηλά μπορούσε και κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο της Αλίσιας,ήθελε να βεβαιωθεί πως και εκείνη ήταν καλά.
Έβαλε το κεφάλι του στην χαραμάδα της μισάνοιχτης πόρτας και γέλασε αμέσως με την εικόνα που αντίκρισε.
Ο Άντριαν κοιμόταν στο μικρό κρεβατάκι της Αλίσιας που με το ζόρι τον χωρούσε και εκείνη τον είχε καβαλήσει και κοιμόταν πάνω στο στήθος του.
Στο παιδικό κρεβάτι με τις πριγκίπισσες πάνω από το κεφάλι του μόνο το στέμα του έλλειπε.
Ο φίλος μου έμπλεξε πολύ σκληρά.
Σκέφτηκε και έβγαλε το κινητό του και τους τράβηξε μία φωτογραφία.Θα μπορούσε να εκβιάζει τον Άντριαν για την υπόλοιπη ζωή του.
Έκλεισε την πόρτα πίσω του και έφυγε όσο πιο αθόρυβα μπορούσε για το σαλόνι.
Άνοιξε την μπαλκονόπορτα και βγήκε έξω.
Το ελαφρύ αεράκι χάιδεψε το ημίγυμνο δέρμα του και άφησε το όμορφο,ολοστρόγγυλο φεγγάρι να τον παρασύρει.
Είχε χαθεί στις σκέψεις του και στο όνειρο που έβλεπε,όταν ένιωσε δύο βελούδινα χέρια να τον αγκαλιάσουν.
Δεν χρειάστηκε πολύ σκέψη για να καταλάβει ποιος ήταν,το σώμα του αντριδρούσε αμέσως στο άγγιγμα αυτής της γυναίκας που του είχε πάρει τα μυαλά.
«Γιατί δεν κοιμάσαι;»την ρώτησε γλυκά και έστρεψε το σώμα του προς το μέρος της ώστε να την βλέπει.
«Θα σε ρωτούσα ακριβώς το ίδιο πράγμα.
Ξύπνησα και δεν σε βρήκα δίπλα μου,τρόμαξα.»
Ο Νόα χαμογέλασε και χάιδεψε με τρυφερότητα το ροδοκόκκινο μάγουλο της.
«Είδα ένα άσχημο όνειρο και μετά δεν μπορούσα να κοιμηθώ.
Αλήθεια,ήξερες πως ο Άντριαν κοιμάται μαζί με την Αλίσια;»η Ρενέ φάνηκε να σκέφτεται και μετά ξέσπασε σε γέλια.
«Η Αλίσια ήθελε να της πει ένα παραμύθι πριν φύγει,μάλλον τους πείρε ο ύπνος όσο διάβαζε.»
Ο Νόα έγνεψε και την τράβηξε στην αγκαλιά του.
«Την αγαπάει πολύ!»μουρμούρησε η Ρενέ.
«Μακριά τα χέρια του μην του τα κόψω!Δικιά μου είναι η κόρη.»η Ρενέ γέλασε σιγανά και άφησε ένα απαλό φιλί στα χείλη του,εκείνος την έσφηξε πάνω του και βάθυνε το φιλί τους.
«Σε αγαπώ.»ψέλλισε ξέπνοος μόλις διέκοψαν το φιλί τους για να πάρουν αέρα.
«Εγώ να δεις πόσο.»
Η καρδιά του γέμισε με αγάπη και χαμογέλασε ευτιχισμένος.
«Μην με εγκαταλείψεις ξανά..»κλαψούρισε σαν μικρό παιδί.
«Φυσικά και όχι!Πως σου ήρθε αυτό;
Έκανα ένα τεράστιο λάθος και το μετάνιωσα,σε αγαπάω περισσοτερο και από την ζωή μου δεν πρόκειται να σε εγκαταλείψω ποτέ.
Μόνο ο θάνατος θα μας χωρίσει.»σήκωσε το βλέμμα της και τον κοίταξε κάτω από τις πυκνές βλεφαρίδες της ντροπαλά.
«Έχεις αμφιβολίες για εμένα;»
«Όχι!Όχι πλέον...»άφησε ένα φιλί στην κορφή του κεφαλιού της και έπειτα σιωπηλοί έστρεψαν το βλέμμα τους στο ολόγιομο φεγγάρι που έστεκε σαν κατακτητής του ουρανού.
Η Ρενέ κοίταξε μία το φεγγάρι και μία τον Νόα.
Το βλέμμα της πλανήθηκε στο όμορφο πρόσωπο του,με τα γένια λίγων ημερών που είχε αφήσει επίτηδες αξύριστα ξέροντας πόσο του πήγαιναν.
Έπειτα ξέφυγε από το πρόσωπο του και κοίταξε το γυμνό και δυνατό σώμα του.
Ένιωσε όλο της το κορμί να μουδιάζει.
Ήταν τόσο όμορφος άντρας,εσωτερικά και εξωτερικά και ήταν ολο δικός της.
Τα μάτια του αιχμαλώτισαν τα δικά της και ένα κύμα έξαψης την σάρωσε.
«Πέρασα πολύ άσχημα μακριά σου.»παραδέχτηκε εκείνος και είδε δάκρυα να μαζεύονται στα καταπράσινα μάτια της.
«Και εγώ!Από την πρώτη στιγμή που έφυγα το μετάνιωσα τόσο πολύ.
Εύχομαι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω.
Έκανα τόσες πολλές βλακείες και εξαιτίας μου έχασες πολλά από την ζωή του Σαμ,μακάρι...»το στόμα του Νόα σφάλισε το δικό της με τέτοια ορμή που τα πόδια της λίγησαν από το πάθος,αν δεν την κρατούσε σίγουρα θα είχε σωριαστεί στο πάτωμα.
Αυτό το συναίσθημα που ένιωσε εξοστράκισε κάθε άσχημη ανάμνηση του παρελθόντος από το μυαλό της.Η γλώσσα του χόρεψε με την δική της,προσκαλώντας την να τον ακολουθήσει,ξελογιάζοντάς τη.
Τα χέρια της γλύστρισαν από τον φαρδύ στέρνο του στους όμους του και αγκάλιασαν την μέση του.
Το στόμα του Νόα πάνω στο δικό της ήταν ολέθρια οικείο,αλλά αυτή η αγριάδα που εμφάνιζε το φιλί του ήταν κάτι πρωτόγνωρο και έντονο.
Ένα μέρος της που τόσο χρόνια ήταν νεκρό,με αυτό το φιλί είχε ξυπνήσει.
Η επιτακτική ανάγκη τους έκανε εντελώς αδέξιους, τα δόντια του βυθίστηκαν στην σάρκα της στην ανάγκη του για περισσότερη επαφή.
Ξεκόλλησαν τα πρόσωπα τους και κοιτάχτηκαν ξέπνοοι και οι δύο από αυτή την θύελλα πάθους που τους κατέκλυσε.
«Είσαι ότι πιο όμορφο έχω δει,αγγίξει,νιώσει...
Ας αφήσουμε το παρελθόν πίσω μας και ας κάνουμε κάτι τρελό.
Θες να παντρευτούμε;»τα μάτια της Ρενέ άνοιξαν διάπλατα από έκπληξη και έβαλε τα γέλια.
«Ας παντρετούμε,κρυφά από όλους και από όλα.»έπιασε τα χέρια της και τα ένωσε με τα δικά του κοιτόντας την βαθειά στα μάτια με την ελπίδα να αναβοσβήνει μέσα τους.
«Είσαι τρελός!»γέλασε και κούνησε το κεφάλι της πέρα δώθε.
«Είμαι...φυσικά και είμαι,αλλά τρελός για εσένα.»
Πέρασε τα χέρια του γύρω από την μέση της και την αγκάλιασε.«Ρενέ Έλλιοτ...θες να γίνεις γυναίκα μου;»τα μάτια της Ρενέ γέμισαν με δάκρυα χαράς.
Αν έπρεπε να φανταστεί την ζωή της πριν λίγα χρόνια,θα ήταν σίγουρη πως θα έμενε μόνη με συντροφιά το χρυσόψαρο της.
Ήταν λες και η Αμέλια ήξερε τι θα γινόταν και για αυτό της είχε γράψει τότε αυτό το γράμμα και την ευχαριστούσε γιατί αν δεν ήταν εκείνη,δεν θα γνώριζε ποτέ τον Νόα και την υπέροχη οικογένεια του.«Θέλω...όσο τίποτα άλλο!Αλλά μην φωνάζεις...»
Του χαμογέλασε σατανικά γεμίζοντας τον με απωρίες.«Ας το κάνουμε κρυφά...σε εκείνο το εκκλησάκι πέρα από τον ποταμό..μόνο εσύ και εγώ.»
«Για αυτό νομίζω σε ερωτεύτικα..»μουρμούρισε ονειροπόλα ο Νόα και άφησε ένα ζουμερό φιλί στα χείλη της.

Χαλοοο...
Ναι ξέρω είμαι απαράδεκτη😏
Ομωωωως επέστρεψα δριμύτερη και με ένα ικανοποιητικό κεφάλαιο☺️
Ελπίζω να σας αρέσει...εμένα μου άρεσε και λυπάμαι τόσο πολύ που φτάνει στο τέλος της αυτή η ιστορία.
Ο Νόα και η Ρενέ είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου και τους λατρεύω😞τουλαχιστον έχω τον Άντριαν και την Αλίσια για backup plan 😂Αφήστε τα ψηφάκια και τα σχολιάκια στην απαράδεκτη φιλη σας 😘