Σαν το καλό κρασι

...Ξέρω ότι πονάς,να βοηθήσω θέλω...{04}

εκανα κάποιες αλλαγες στο κεφαλαιο αν δεν σας κάνει κόπος ξαναδιαβάστε το ☺️

Η ζήλια θα ήταν πολύ λιγότερο βασανιστική αν κατανοούσαμε ότι ο έρωτας είναι ένα πάθος τελείως άσχετο με τα προσόντα μας.
Paul Eldridge, 1888-1982, Αμερικανός συγγραφέας

Δεν μπορούσε να ελένξει τον εαυτό του..

Εκεί!Ήταν εκεί!
Ο Νόα ήξερε πως θα ερχόταν η μέρα αυτή,και έτρεμε στην ιδέα!
Και όμως τώρα η Ρενέ βρισκόταν εδώ..
Η εμφάνιση της είχε διαλύσει το πεδίο απομόνοσης που είχε φτιάξει γύρω του αυτόν τον καιρό ή οποία τον άφησε ευάλωτο και εκτεθειμένο.
Δεν είχε μάθει να μοιράζεται αυτό το μέρος με κάποιον άλλο,εκτός από την υπέροχη Αμέλια-τουλάχιστον τον τελευταίο καιρό,έξι μήνες τώρα με την ανάμνηση της και τον πόνο που ένιωθε για την απώλεια του.
Τρία χρόνια πριν,η καινούργια αρχή που είχε κάνει εδώ στην Αυστραλία παρατόντας την δουλειά του και αγοράζοντας από τον πατέρα του αυτόν τον ριμαγμένο αμπελόνα του είχε φανεί καλή ιδέα.Ήξερε πως ένα τέτοιο μέρος,χωρίς ανέσεις με τις οποίες είχε μάθει να ζει,δεν ήταν εύκολο.
Όμως ούτε και η ίδια του η ζωή από μικρό παιδί ήταν εύκολη και για αυτό το πάλεψε.
Έφτιαξε τον αμπελώνα και το οινοποιείο και τα έκανε καινούργια.
Η παραγωγή του κρασιού που είχε φτιάξει δεν περίμενε ποτέ να πουλήσει,αλλά τελικά είχε κάνει τεράστια επιτυχία σε όλη την Ευρώπη,είχαν όλοι λόγο για να μιλούν για την ηδονική γεύση τους!
Είχε δεχθεί κάθε πρόκληση που είχε βάλει με τον εαυτό του και την είχε επιτύχει,ακόμα και ο πατέρας του,ο οποίος δεν είχε πιστέψει ποτέ σε εκείνον-τον είχε συνχαρεί για την σκληρή του δουλειά και την επιμονή του.
Αφού είχαν ταχτοποιηθεί μετά τον γάμο τους,ο Νόα είχε αφωσιωθεί με τα αμπέλια και η Αμέλια με το σπίτι.Και εκείνη όντας διακοσμήτρια τα είχε πετύχει όλα με λεπτομέρεια.
Η γέννηση της Αλίσια τον είχε κάνει να αισθανθεί ολοκληρομένος,η Αμέλια ήταν υπέροχη μητέρα και ο μικρός του άγγελος της έμοιαζε καταπληκτικά.
Η απώλεια της Αμέλιας είχε κλονίσει όλη του την ζωή.
Τον είχε κάνει να χάσει την γη κάτω από τα πόδια του και ένιωθε ξαφνικά άχρηστος.
Πως θα μεγάλωνε μικρό κορίτσι;
Θα ήταν καλος πατέρας;
Θα την δίδασκε σωστά την ζωή;
Πως θα άντεχε την απώλεια της Αμέλιας;
Η καρδιά του είχε ξεριζωθεί αφού αυτές οι σκέψεις τον βασάνιζαν καθημερινά.
Δεν άντεχε να βλέπει την Αλίσια από τότε...
Έμοιαζε τόσο σε εκείνη...
Έτσι η ιδέα του να εμπιστευτεί την μικρή του στην πεθερά του ήταν η αίσχατη λύση.
Η ζωή του από τότε ήταν δουλειά!
Η δουλειά του από διασκέδαση του είχε γίνει εμμονή.Δούλευε σκληρά και ασταμάτητα.Η δουλειά ήταν σταθερή,διαρκής.Και όταν τελείωνε την δουλειά και γύριζε σπίτι,μπορούσε να βυθιστεί στο πένθος και τις αναμνήσεις του.
Το μεγάλο σπίτι του προκαλούσε πόνο,είχε καταντήσει να κοιμάται στον βολικό καναπέ της μεγάλης σάλας.Δεν άντεχε και ο ίδιος να κοιμάται σε ένα κρεβάτι που είχε μοιραστεί τόσες αναμήσεις με την Αμέλια.
Δεν είχε μοιραστεί το σπίτι με κανέναν άλλον εκτός από την Αμέλια και τώρα το μοιραζόταν με το φάντασμα της θλίψης του,να του υπενθημίζει τα γέλια,τις χαρές που είχε ζήσει εδώ μέσα..
Η άφιξη της Ρενέ τα είχε όλα αλλάξει.Ήταν τόσο ζωντανή και δραστήρια,που έκανε την ζωή στο παρελθόν αδύνατη.Ακόμα και η σύντομη συνομιλία τους ήταν αρκετή για να τον κάνει να νιώσει αμήχανα για την ατυμέλητη εμφάνιση του που άλλωτε δεν τον ένοιαζε.Και να νιώσει ντροπή.
Ο Νόα δεν ήταν ο σύζηγος που άξιζε στην Αμέλια,όχι όταν-ακόμη κι αν υο είχε κρατήσει εντελώς κρυφό-είχε ποθήσει την καλήτερη της φίλη.Ήταν απιστία εάν σκεφτόσουν κάποιο άλλο άτομο;