Ο θάνατος πολλές φορές σε απομονώνει από τους άλλους,σε κάνει σκυθρωπό,απόμακρο.
Κάπως έτσι ένιωθε και ο Νόα μετά τον θάνατο της γυναίκας του και κάπως έτσι ένιωθε η Ρενέ μετά τον θάνατο της καλήτερης της φίλης.
Τώρα η Ρενέ βρισκει ένα γράμμα,το οπο...
Μόνο όταν υποφέρεις καταλαβαίνεις πραγματικά. Ιούλιος Βερν, 1826-1905, Γάλλος συγγραφέας
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Λάθος συμπεράσματα...
«Τι;»μια τρίτη φωνή ακούστηκε από πίσω τους. Η Ρενέ τινάχτικε ενώ η Τερίσα μαρμάρωσε στην θέση της. Ο Μαρκ κοιτούσε τις δύο γυναίκες σαστισμένος. «Το εννοείς αυτό Τερίσα;» Η κοπέλα ένιωσε τα μάτια της να βουρκώνουν.Μόλις τα πράγματα είχαν γίνει πραγματικά απαίσια! «Αυτό θες για μας;»την ρώτησε..«Πες μου γαμώτο μου....»φώναξε έξαλλος και η κοπέλα ξέσπασε σε κλάμματα. «Μαρκ!»μπήκε στην μέση η Ρενέ και απομάκρυνε τον Μαρκ από την Τερίσα. «Μαρκ,άφησε την να ηρεμίσει!Πρέπει να καταλάβεις πως δεν σκέφτεται καθαρά είναι σε πανικό.» «Καταλαβαίνεις τι είπε ρε Ρενέ;Αυτό πιστεύει;Πως εγώ θέλω μια πιο όριμη για να φτιάξω οικογένεια και εκείνη την έχω έτςι για την πλάκα μου; Την αγαπάω τόσο πολύ,δεν έχω αγαπήσει γυναίκα τόσο ποτέ μου και ποτέ δεν έπαιξα μαζί της την ήθελα ολοκληρωτηκά.Να γίνει γυναίκα μου,να κάνει τα παιδιά μου,και αν χρειαζόταν να τα βάλω με τον Πάμπλο θα το έκανα για χάρη της.»ξέσπασε ο Μαρκ και έχωσε το πρόσωπο του στις παλάμες του. «Δεν μπορώ να χωνέψω πως δεν θα μου έλεγε τιποτα για το παιδί μου.» «Μαρκ..μην την στήνεις στον τοίχο είναι μικρή,εσύ μπορεί να νιώθεις έτοιμος για μια ψυχή,μα εκείνη,σκέψου τα όνειρα της,οι σπουδές της θα πάνε στράφι.Δεν της δίνω το δίκιο,το σωστό ήταν να το συζητήσετε από το να αποφασίσει για εσένα.Θα πάμε πίσω,θα σας αφήσω να συζητήσετε και που σαι μην της φωνάξεις,δεν θέλω να την πληγώσεις,κάνε αυτό που σου είπα,μπες απλά στην θέση της!»του άφησε ένα φιλί στο μάγουλο και έριξε μια καθισηχαστηκή ματιά στην Τερίσα που τους κοιτούσε με φόβο και έπειτα μπήκε στο σπίτι. Η καρδιά της γέμισε με αγάπη μόλις είδε τον Νόα και την Αλίσια στον καναπέ να χαζογελάνε με κάτι που κοιτούσαν. Το βλέμμα της περιπλανήθηκε στο ημίγυμνο σώμα του Νόα και στα δυνατά του μπράτσα,αυτά που την κρατούσαν εχθές το βράδυ με τόση λαχτάρα κοντά του.Τα μάγουλα της φλογίστηκαν και λες εκείνος διάβασε την σκέψη της,σήκωσε το βλέμμα του πάνω της και το γέλιο του κόπηκε. Η Αλίσια τσίριξε χαρούμενη καταπάνω της και την αγκάλιασε με τα μικρά της χεράκια. «Βλέπαμε με τον μπαμπά φωτογραφίες Ρενέ... Έχει και εμένα μικρούλα,την μαμά,τον μπαμπά,ακόμα και εσένα!»αμέσως αναζήτησε το πρόσωπο του Νόα.Τον είδε χαλαρό να κοιτάει το άλμπουμ,με ένα παράξενο χαμόγελο. 'Θυμήθηκε ξανά την Αμέλια;Μήπως ξαφνικά δεν του είμαι αρκετή;Μήπως αυτό ήταν και τελείωσε;'Σκέφτηκε πανικόβλητα... «Έλα να δούμε τις φωτογραφίες Ρενέ.»την παρακάλεσε η Άλι. Ο Νόα παρατήρησε την χλωμάδα στο πρόσωπο της Ρενέ και το γεγονός πως για πρώτη φορά αρνήθηκε στην Αλίσια πράγμα. Ανέβηκε με σκιμμένο το κεφάλι πάνω,νιώθοντας την θλίψη να την πλημμυρίζει.Είχε δίκιο,δεν θα μπορούσε να συγκριθεί ποτέ με την Αμέλια.Πάντα μια ζωή θα ήταν εκείνη σε μια γωνία του μυαλού του.Αυτό την κομμάτιασε για τα καλά,έπεσε με φόρα στο μαξιλάρι και ξέσπασε σε κλάμματα.
