Σαν το καλό κρασι

...Μικρός Πρίγκιπας...{22}

Η μοναξιά είναι ένα καλό μέρος για να επισκεφτείς, αλλά ένα άσχημο μέρος για να μείνεις.
Josh Billings, 1818-1885, Αμερικανός χιουμορίστας

3 χρόνια αργότερα

Ρενέ...

Εδώ και κάτι εβδομάδες προσπαθούσα να κοιμηθώ,όμως δεν μπορούσα.Οι εφιάλτες δεν με άφηναν ήσυχη,εκείνος,το πρόσωπο του,τα μάτια του,δεν με άφηναν σε ησυχία.
Ήθελε να με τιμωρήσει που έφυγα έτσι και δεν είπα κουβέντα σε κανέναν,που έφυγα χωρίς να δώσω εξηγήσεις.
Στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα,απαίσια μπορώ να πω.
Η προσαρμογή ήταν αρκετά δύσκολη,το να βρω δουλειά όμως ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι.
Ήμουν άρρωστη και ψυχολογικά καταρακκωμένη.
Η κατάθλιψη μου χτυπούσε την πόρτα,η άσχημη ψυχολογική μου κατάσταση με συνδιασμό μία περίεργη ίωση που είχα αυτόν τον καιρό με είχε κάνει κομμάτια.
Στην δουλειά μου σερνόμουν και τις περισσότερες ώρες τις ημέρας τις περνούσα στην τουαλέτα βγάζοντας ότι τολμούσα να φάω,ακόμα και στα διαλλείματα μου.
Ένα βράδυ ξύπνησα από έναν γνωστό εφιάλτη και πονούσα φριχτά,τα λευκά σεντόνια του κρεβατιού μου είχαν γίνει κατακόκκινα,δεν θυμάμαι να είχα τρομάξει περισσότερο στην ζωή μου.
Τρομοκρατημένη κάλεσα την Λόρελ.
Ήταν μια παλιά φίλη, δεν είχα κανέναν άλλο κοντά μου.
Με πήγε στο νοσοκομείο.
Ήμουν τριών μηνών έγκυος!
Έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου όταν το έμαθα με αυτόν τον φριχτό απάνθρωπο τρόπο που το ανακοίνωσε μία άψυχη γυναικολόγος στο νοσοκομείο.
Εγώ βρισκόμουν σε κατάσταση σοκ και η Λόρελ μου έκλαιγε από την χαρά,πράγμα που με συγκίνησε απίστευτα...
Μετά από αρκετή σοβαρή σκέψη και συμβουλές αποφάσισα να κρατήσω το μωρό μου.Ήθελα να το κρατήσω από την αρχή,ήθελα κάτι δικό μου και του Νόα όσο και παράλογο να φαινόταν με όλη αυτή την κατάσταση που επικρατούσε.Άλλωστε δεν θα το μάθαινε ποτέ!
Άραγε εκείνος τι να έκανε;Η μικρή Αλίσια,ο Μαρκ,η Τερίσα,ο γλυκός μου ο Κρις,ο Άντριαν,η Αυστραλία...το οινοποιείο του;
«Μωρό μου;Γιατί δεν κοιμάσαι;»έστρεψα το κορμί μου προς το μέρος του Στιούαρτ και του χαμογέλασα  απαλά.
Οοο αυτός ο άντρας ήταν ο φύλακας αγγελός μου.
«Κοιμήσου μωρό μου,εφιάλτες..ξανά!»έστρεψα το σώμα μου ξανά προς το παράθυρο αυτή την φορά και κοίταξα το ολόγιομο φεγγάρι.
Ο Στιούαρτ,αχχ ο Στιούαρτ ήταν ένας φανταστικός άνθρωπος.Και ο τρόπος που τον γνώρισα,ναι ήταν αρκετά περίεργος ομολογώ.
Ένα βράδυ γύριζα από την δουλειά και βρέθηκα θεατής σε ένα πραγματικά κωμικό γεγονός.Ένας άντρας στεκόταν κάτω από το μπαλκόνι και μια κοπέλα από το μπαλκόνι του πετούσε ρούχα,πιθανόν τα ρούχα του...
Περνούσα από μπροστά του και με σκούντηξε με αγένεια και έφυγε μουρμουρίζοντας με τέλεια προφορά κάτι Ιταλικές βρισιές.
Όπως είπα και πριν τότε τον γνώρισα,εγώ,εκείνος είχε τα νεύρα του με την πιθανόν πρώην κοπέλα του.
Η πραγματική γνωριμία μας δυστηχός ήταν ένα απόγευμα που γυρνούσα ξανά από την δουλειά και είχα πάει για τον καθημερινό μου καφέ και καθώς γύριζα σπίτι μου έπεσε πάνω μου.Το αποτέλεσμα;Να τον κάνω χάλια και εκείνος να αρχίζει να με βρίζει στα Ιταλικά.Χα!Έλα που ήξερα και τον ταπείνωσα.Όμως ήταν πραγματικά όμορφος για να του κρατήσω κακία και οι ορμόνες μου είχαν τρελαθεί για τα καλά τώρα με την εγκυμοσύνη.Του είχα καταστρέψει τα ρούχα και με έβριζε επειδή είχε μια σημαντική δουλειά να κάνει.
Του ζήτησα συγνώμη αν και κανονικά θα έπρεπε να του ανταποδώσω τα Ιταλικά βρισίδια που μου είχε ψάλει πριν.
«Εγώ συγνώμη,ήμουν αρκετά απρόσεχτος και επίσης σου χρωστάω έναν καφέ.»το χαμόγελο του με είχε μαγέψει.Γενικά ήταν σαν συνδιασμός μαγικός.
Το γυμνασμένο του σώμα,με συνδιασμό το ηλιοκαμμένο του δέρμα και τα ξανθά μαλλιά του με τα πράσινα μάτια του και το μελάνι που κάλυπτε τα χέρια του ήταν απλά εξωπραγματικό.
«Μην απολογήσε...πιο κάτω έχει ένα μαγαζί με αντρικά,μπορώ να σου ξεπληρώσω την βλακεία που έκανα.»του είχα πει μα είχε χαμογελάσει και με είχε τραβήξει από το χέρι και με είχε οδηγήσει στα σταρμπακς.Μου αγόρασε καφέ με το ζόρι και με τράβηξε στο κοντινότερο τραπεζάκι στο μαγαζί.
«Μαθαίνεις Ιταλικά..μάλλον καλύτερα "πως να βρίζεται στα Ιταλικά και ξεσπάς σε αθώους ανθρώπους;»τον είχα ρωτήσει προσπαθόντας να σπάσω τον πάγο.Αλλά εγώ είμαι καλή στον να τον δημιουργώ όχι να τον σπάω και αυτός ο άντρας παραήταν καλός για να είναι αληθινος.
Το ίδιο και ο Νόα καλή μου...ψυθίριζε το υποσυνείδητο μου.
«Βασικά είμαι Ιταλός...»αυτό ήταν το τελευταίο που περίμενα να ακούσω!«Μισός Ιταλός βασικά...ο πατέρας μου είναι άγγλος.»
«Και η κοπέλα που σου πέταγε τα ρούχα;Είχε άλλη άποψη για την γλώσσα σου;»ναι!Ήμουν πολύ χαζή..
«Φυσικά και έλεγα που σε ξέρω!Η Μία είναι μία περίεργη περίπτωση ανθρώπου.Είναι η κολλητή μου βασικά..αλλά αρκετά τρελή για να φαίνεται σαν σκιζοφρενής γκόμενα.»είχα να γελάσω έτσι στην ζωή μου αρκετό καιρό.
Ο Στιούαρτ ήταν καταπληκτικός άνθρωπος...
Ο καιρός περνούσε και συνεχίζαμε να βγαίνουμε,του είχα πει για την εγκυμοσύνη και προς μεγάλη μου έκπληξη έμαθα κάτι για εκείνον που με άφησε σύξηλη.Ο Στιούαρτ ήταν παιδίατρος,με αρκετά πτυχία και μεταπτυχιακά.Είχε γυρίσει σχεδόν ολόκληρη την Ευρώπη και Αμερική για να φροντίσει παιδιά που το είχαν ανάγκη.Η αγάπη του για τα παιδιά ήταν μεγάλη και φαινόταν από τον τρόπο που μιλούσε για αυτά,κάθε φορά που αναφέρε αυτό το θέμα τα σμαραγδένια μάτια του άστραφταν.Τον λάτρεψα αυτόν τον άνθρωπο,οι  0 πληγές που μου είχε αφήσει η όλη ιστορία με τον Νόα ήταν ακόμα νωπές,αλλά ο Στιούαρτ με έκανε να νιώθω υπέροχα και δεν το μετάνιωνα που έβγαινα μαζί του.Όσο ο καιρός περνούσε ο Στιούαρτ έδειχνε όλο και περισσότερη αγάπη σε εμένα και στο αγέννητο μωρό μου.Με φρόντιζε,με συμβούλευε και το κυριότερο με αγάπησε έτσι όπως ήμουν,με τα καλά και τα κακά μου και εγώ φυσικά το ίδιο,θα ήταν απαράδεκτο να έλεγα πως δεν είχα αγαπήσει αυτό το άτομο.
Ένα βράδυ,ήταν από αυτά τα βράδια που οι ορμόνες μου έπαιζαν ταμπούρλο και δεν ήμουν σε καθόλου καλή συναισθηματική κατάσταση,ένιωθα περίεργα,σκεφτόμουν το μέλλον και μήπως το να κρατήσω ένα μωρό και να το μεγαλώσω μόνη μου χωρίς αντρικό πρότυπο ήταν λάθος.Ο Στιούαρτ με είχε καθησυχάσει λέγοντας τα ομορφότερα λόγια που είχα ακούσει ποτέ στην ζωή μου.
«Το μωρό θα το μεγαλώσουμε μαζί!»με κοίταξε αποφασιστικά και εγώ έκπληκτη έτοιμη να ξαναβάλω τα κλάμματα.
«Μπορεί να μην είναι το δικό μου αίμα,αλλά ήδη το νιώθω σαν παιδί μου.Θέλω να είμαι ο πατέρας του ότι και να γίνει μεταξύ μας,ακόμα και αν δεν τα βρούμε σαν ζευγάρι εγώ θα είμαι δίπλα σου σε ότι χρειαστείς.»ήταν τόσο μοναδικά υπέροχος.Ποιος άνθρωπος θα αποδεχόταν έτσι εύκολα
κάτι που δεν του άνηκε;
Όμως ο Στιούαρτ είχε μεγάλη καρδιά και για αυτό τον είχα αγαπήσει.Μπορεί να μην υπήρχε αυτή η ένταση και η έντονη φλόγα πάθους ανάμεσα μας,αλλά υπήρχε ο αληθινός έρωτας και η αγάπη μας ο ένας για τον άλλο!