Σαν το καλό κρασι

...Θέλω να επιστρέψει...{24}

Οι επιθυμίες είναι η πηγή της θλίψης.
Βούδας, 563-483 π.Χ.,

Νόα....

Η ζωή συνεχίζεται....
Αυτό το πράγμα ψυθίριζα στον εαυτό μου καθημερινά από τότε που η Ρενέ έφυγε απροειδοποίητα από εδώ.Το ξέρω έπρεπε να της είχα εξηγήσει άμεσα,όμως πως μπόρεσε να φύγει χωρίς να με ακούσει, χωρίς να της εξηγήσω γιατί δεν είχα πει τίποτα.
Είχα χάσει τον κόσμο γύρω μου μαθαίνοντας ότι η Αμέλια είχε χρόνια σχέση με τον πατέρα της Ρενέ, δεν μπορούσα να το δεχτώ.
Το είχα μάθει από τον πατέρα μου, του είχα εκφράσει τις ανησυχίες μου για την συμπεριφορά της Αμέλια.Εκείνος χωρίς να το ξέρω είχε βάλει κάποιον να το ερευνήσει.
Είχε τραβήξει διάφορες φωτογραφίες με εκείνη και τον πατέρα της Ρενέ.
Η καρδιά μου είχε ραγίσει σε αμέτρητα κομμάτια.Δεν ήθελα να δεκτώ ότι ο άνθρωπος που βάσισα την ζωή μου πάνω του με είχε προδόσει.Της το είπα ότι το ήξερα και εκείνη κλαίγοντας είχε συρθεί στα γόνατα μου και ζητούσε συγχώρεση.
Έκανα πολύ καιρό να προχωρήσω, αλλά συνέχιζα να την αγαπάω και αποφάσισα να της δώσω μια δεύτερη ευκαιρία μόλις έμαθα για την εγκυμοσύνη της.
Αγαπούσα το παιδί μου,ίσως είχα αργήσει να το συνηδητοποιήσω,αλλά αυτή ήταν η αλήθεια,θα έδινα ολόκληρη μου την ζωή για αυτό το πλάσμα που το έβλεπα μέρα με την μέρα να μεγαλώνει,να γίνεται μία πανέμορφη δεσποινής και να ανοίγει τα φτερά της....
Θα μου έφευγε κάποια στιγμή έτσι δεν είναι;
Θα μου την έπερνε κάποιο κολόπαιδο για να κάνει το κέφι του.
Πραγματικά,τώρα καταλάβαινα τον Πάμπλο!Πόσο άσχημα μπορεί να ένιωθε που έχανε το κορίτσι του τώρα;Εντάξει ο Μαρκ ήταν θεσπέσιος και ο μάλλον πιο εντάξει άνθρωπος που έχω γνωρίσει σε όλη μου την ζωή,αλλά...ναι...πάντα υπάρχει ένα αλλά...
Το να χάνεις το παιδί σου...κυρίως την κόρη σου,από άλλα αντρικά χέρια,ήταν ένας παρανοικός πόνος.
Μία τρυφερή οικόνα που είχα θάψει στα έγκατα του μυαλού μου ξεπήδησε τώρα φέρνοντας μου την απόλυτη θλίψη..
Γιατί έφυγε θεέ μου,γιατί όλες οι γυναίκες που αγαπώ αληθινά πρέπει να με εγκαταλείπουν;Άραγε θα με εγκατέλειπε και η Αλίσια κάποια στιγμή;
Εσυ φταις Νόα...ψυθίρισε το διαβολάκι που στεκόταν στον δεξί ομο μου.
Της φέρθηκες τόσο σκάρτα,πως περίμενες να αντιδράσει;
Θεέ μου είχαν περάσει τριάμισι χρόνια και σαν σήμερα θυμόμουν την μέρα που είχε "εισβάλει" στο οινοποιείο μου για να μου πει πως θα προσέχει την αλίσια.Και η Αλίσια ήταν ένα μικρό ζιζάνιο και τώρα...έφτασε εφτά χρονών η ομορφιά μου!
Άραγε να είχε προχωρήσει στην ζωή της;
Φυσικά και θα το είχε κάνει Γλυκιέ μου!
Καταραμένο διαβολάκι άμα..άμα σε πιάσω στα χέρια μου..
«Θείε;Με ποιον μιλάς;»
Οοο θεέ μου μιλάω μόνος μου,Ρενέ που με κατέντησες!
«Με κανέναν...»
«Τέλος πάντων,απλά ήθελα να σου πω πως μοίρασα τα προσκλητήρια.»
«Μπράβο γλυκό μου.»
«θείε...έστειλα..εμ...στην Ρενέ προσκλητήριο,ελπίζω να μην σε πειράζει.»κούνησα το κεφάλι μου δύσπιστα,που ήξερε την διευθυνση της,εγώ την έψαχνα πάνω απο ένα χρόνο για να δώσει σημεία ζωής στην Νέα Υόρκη.
«Πως βρήκες που μένει;»
«Ο παππούς,βρήκε τον πατέρα της και του ζήτησε την διεύθυνση,κάλεσα και εκείνον και μου είπε...»ήμουν σίγουρος πως αυτή η μικρή σουπιά κάτι δεν μου έλεγε.
«Τερίσα;»
«θειούλι;»
«Τι άλλο έμαθες;»
«Τι να μάθω καλέ θειούλι μου,αυτά που σου είπα..»
«Τερίσααα...εγώ δεν είμαι ο Μαρκ με τα νάζια να με ρίχνεις...λέγε..»την είδα που ξεροκατάπιε,αν είχα μάθει κάτι τόσα χρόνια,ήταν να διαβάζω τους ανθρώπους.
Ναι για αυτό έχασες τόσους;Επειδή τους διάβαζες;
Κακομοίρη μου....
Εντάξει,άρχιζα και τα έχανα...
«Απλά...είναι...φαίνεται ευτιχισμένη,ζει,καμία σχέση με εσένα που δεν μπορείς να πάρεις τα πόδια σου.»
«Θέλω να επιστρέψει,να την κλείσω στην αγκαλιά μου,να γίνει δική μου,να φωνάζω πως την αγαπώ δυνατά με όλη μου την ψυχή,νομίζω πως δεν της είπα ποτέ ότι την αγαπώ...»τα μάτια της Τερίσας είχαν βουρκώσει.
«Άρε θείε...πως τα κάναμε έτσι μου λες;»
«Πως τα έκανα ετσι θες να πεις!»
«Δεν φταις μόνο εσύ πίστεψε με και τώρα σήκω,θα σε ξυρίσω,θα σε πλύνω,θα ντυθούμε και θα πας στο κακόμοιρο το οινοποιείο,τρία χρόνια το καημένο αναζητά απεγνωσμένα την παρουσία σου,τον Μαρκ δεν τον συμπαθεί και πολύ από ότι φαίνεται.»την κοίταξα σαστισμένος,αυτό το κορίτσι,ίδια η αδερφή μου,ήξερε πως να σου φτιάχνει το κέφι.
«Εντάξει μην με κοιτάς έτσι δεν έχω αίσθηση του χιούμορ,πήρα από τον Πάμπλο.Και τώρα που τα λέμε ρε θείε μεταξύ μας,πες στον πατέρα μου να κουλάρει με την κόρη μου γιατί θα γίνει ο χαμός,έχει γεμίσει όλο το σπίτι προστατευτικά καλύματα και άχρηστο ανεβάζει,άχρηστο κατεβάζει τον Μαρκ.Ξέρεις πόσο το μισώ αυτό,ο Μαρκ είναι πατέρας του παιδιού μου όχι ο πατέρας μου.»
Γέλασα...ο Πάμπλο ήταν για δέσιμο,έκανε σαν μωρό παιδί από τότε που κράτησε στα χέρια του την εγγονή του.
Και δεν σταμάτησε να καμαρώνει για την ομορφιά της,όλη την Αδελαίδα την γύρισε όταν μπήκε στον πρώτο μήνα και την έδειξε σε όλους.
Η αλήθεια ήταν πως ήταν πανέμορφη,η Τερίσα είχε καλό DNA,και ο φίλος μου καλός ήταν μωρέ τρωγόταν.Τι λέω;Ο Μαρκ ήταν κούκλος και η μικρή είχε πάρει την ομορφιά και των δύο και τα μεγάλα,εξωγήινα μάτια του Μαρκ.
«Θα του το πω Τερίσα μου,μην στεναχωριέσαι..»
«Ωραίααα και τώρα σήκω,σε τρεις μέρες παντρεύομαι,πρέπει να σε σουλουπώσω μέχρι τότε..

Αχχχ πουνάξερες κακομοιρούλι μ τι σε περιμένει.
Επι της ευκαιρίας βρήκα τον κατάλληλο για Στιούαρτ και είναι πάνω😍είναι τόσο όμορφος που να παρει😉
Η Ρενέ πέρνει Νόα και εγώ Στιούαρτ εντάξει;

Λοιπόν θέλω να μου πείτε πως περιμένετε τις αντιδράσεις του Νόα όταν και αν δει τον Στιούαρτ και τον Γιοκα του; 😏
Περιμένω απόψεις και αστεράκια,πάω να ξεραθώ τώρα και να μην ξυπνήσω μέχρι την δευτέρα παρουσία...
Ενταξει εντάξει σκάω,δεν έχω χιούμορ😭