Σαν το καλό κρασι

...Πρόσκληση γάμου...{23}

Η προδοσία είναι η μόνη αλήθεια που μένει.
Arthur Miller, 1915-2005, Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας

Ρενέ...

«Νόααα!»
«Νόααα μην με αφήνεις!»
«Μην φεύγεις που να πάρει,συγνώμη..συγνώμη που έφυγα και δεν σε άκουσα..»
Για άλλη μιά φορά πετάχτηκα ιδρωμένη και πανικοβλημένη από το κρεβάτι.
Με είχαν κουράσει αυτά τα όνειρα,με άφηναν άυπνη και το πρωί ίσα που μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου για να πάω στην δουλειά,ήταν χειρότερο και από τότε που έμενα άυπνη εξαιτίας του μικρού που υπέφερε από τους κολικούς.
Δίπλα μου δεν ήταν κανείς,ο Στιούαρτ έλειπε,μπορώ να πω πως πανικοβλήθηκα,νόμιζα πως με παράτησε,και καλά θα έκανε εδώ που τα λέμε,δεν το άξιζα,δεν άξιζα καθόλου την αγάπη του,την τρυφερότητα του.
Έβαλα τα κλάμματα δεν άντεξα,ήμουν τόσο κουρασμένη,κουρασμένη από τις επιλογές μου,εκείνη την μέρα έφυγα,έφυγα χωρίς να ακούσω κουβέντα από το στόμα του.Τώρα θα μπορούσα να είμαι μαζί του να έχω γίνει μέρος της ζωής του να ενταχθώ στην οικογένεια του και δεν με νοιάζει που δεν μου μίλησε τότε.
«Μωρό μου τι έπαθες;»άκουσα την χαρακτηριστική φωνή του Στιούαρτ να με ρωτάει.
Σήκωσα το βλέμμα μου δισταχτικά και τον κοίταξα που στεκόταν στην κάσα της πόρτας,κρατούσε αγκαλιά τον μισοκοιμισμένο Σαμ.
Οοο θεέ μου ήταν τόσο όμορφος έτσι όπως ήταν!Φορούσε μία απλή γκρίζα φόρμα και ο στέρνος του,με τα μπρατσα του ήταν γυμνά αφήνοντας τα πολλά τατουάζ του σε κοινή θέα και έτσι όπως το προσωπό του ήταν νυσταγμένο,έμοιαζε σαν μικρό παιδί.Ομολογώ πως όταν έμαθα πως ήταν παιδίατρος αμφέβαλα.Οι παιδίατροι δεν ήταν αναθεματισμένοι σέξι Αγγλό-Ιταλοί με καταπράσινα μάτια,με υπέροχη προφορά και θεέ μου όταν μου μίλαγε Ιταλικά ήταν άλλο πράγμα!
Η σαλιάρα που ήταν δεμένη γύρω από τον λαιμό του με έκανε να βάλω τα γέλια,και εγώ χρειαζόμουν μια σαλιάρα τώρα που το σκέφτομαι,τον κοιτούσα τόση ώρα σαν θήραμα,έτοιμο να το κατασπαράξω και το κατάλαβα αυτό από το γέλιο του.
«Βλέπεις κάτι που σου αρέσει;»με πείραξε,έβαλα τα γέλια και σηκώθηκα από το κρεβάτι σκουπίζοντας τα δακρυά μου.
Πήρα στην αγκαλιά μου τον Σαμ και τον άφησα στην κούνια του,ήθελα τον Στιούαρτ εδώ και τώρα!Από πότε έγινα τόσο αποφασιστική;
«Δεν μου είπες πριν τι έπαθες και έκλαιγες;»
«Εφιάλτες ξανά,όμως άστα αυτά τώρα!»τον φίλησα με πάθος στα χείλη και εκείνος ανταποκρίθηκε σφήκοντας με πάνω του.
«Ρενέ...Ρενέ,δεν θέλω να αρνηθώ αυτή σου την προσφορά,ίσα ίσα σε θέλω τόσο πολυ,είσαι τόσο σεξυ με αυτό το κομπινεζόν,αλλά η ώρα έχει περάσει και έλεγα μήπως πήγαινες στην δουλειά.»σήκωσα το βλέμμα μου και τον κοίταξα.Τι εννοούσε με το "η ώρα έχει περάσει;"
Κοίταξα το ρολόι και έμεινα,σκατά,η ώρα ήταν 9:15 και στις δέκα είχα ένα πολύ σημαντικό μίτιγκ,όχι απλά δεν θα το προλάβαινα,αλλά θα αργούσα.
Πήδηξα από το κρεβάτι σαν νίντζα και άρπαξα ένα πουκάμισο και ένα τζιν και έτραξα σαν τον φλας στο μπάνιο.
Σαράντα λεπτά αργότερα και είχα φτάσει στο γραφείο οριακά,είχα ευτιχός προλάβει το μίτινγκ και Ναι κόσμε είχα ακόμα την δουλίτσα μου!
Η ώρα ήταν περασμένη,ήταν δεύτερη φορά μέσα στην εβδομάδα που αργούσα να επιστρέψω σπίτι.Χρειαζόμουν διακοπές,τρία χρόνια τώρα έκανα αγώνα δρόμου,να φροντίσω να βρω δουλειά,σπίτι,να μεγαλώσω το παιδί μου,να το φροντίσω,να μην του λείψει τίποτα και ορκίζομαι πως αν δεν είχα τον Στιούαρτ τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα.
Ευτυχώς μισή ώρα μετά ήμουν σπίτι.Η Μία γαργαλούσε τον Σαμ και εκείνος δεν μπορούσε να σταματήσει να γελάει.
Ναι,η Μία είχε γίνει η καλύτερη μου φίλη,η μοναδική μάλλον.Τελικά δεν ήταν τόσο ψυχάκιας όσο την παρουσίαζε ο Στιούαρτ,βασικά ήταν μία υπέροχη κοπέλα,κουκλάρα,που μέχρι και τα μοντέλα της Βικτόρια Σίκρετ θα την ζηλεύαν.Είχε τεράστια γαλανά μάτια,υπέροχα λεπτεπίλεπτα χαρακτηριστηκά και σώμα σκέτη φωτιά και λάυρα.
Ναι πολλές φορές ζήλευα που η Μία βρισκόταν τόσο κοντά με τον Στιούαρτ.Εκείνος όμως φαινόταν λες και είχε μάτια μόνο για εμένα και δεν κοιτούσε την σεξοβόμβα δίπλα του.
«Οο Ρενέ μου ήρθες!Ο Στιούαρτ θα αργήσει,σε πήρε να στο πει;»φυσικά με πήρε!Κούνησα το κεφάλι καταφατικά και έτρεξα προς το σαλόνι.
Το μικρό μου το μωρό έπαιζε με τα τουβλάκια του.
«Ρενέ..αυτό ήρθε για εσένα,το έφερε ένας κούριερ το παρέλαβα εγώ.»η Μία μου έδωσε ένα κουτί,με φοβερό περιτίλιγμα.Το έσκισα και βρήκα ένα μεγάλο φάκελο και ένα στρογγυλό κουτί με μπισκότα.
Ο φάκελος ήταν χρυσός και απέξω έγραφε με καλλιγραφικά γράμματα το επίθετο μου.Ήταν μία πρόσκληση γάμου!Όμως ποιος παντρευόταν;
«Που σε καλούν;»
«Δεν ξέρω μία πρόσκληση γάμου είναι.»
«Εεε άνοιξε την ντε!»η αλήθεια ήταν πως φοβόμουν να δω ποιος παντρευόταν.
«Άστο θα το κάνω εγώ.»το πήρε από τα χέρια μου και το άνοιξε.
«Ποια είναι η Τερίσα Μορτέζ και ο Μαρκ Ντίκενς;»οοο θεέ μου ο Μαρκ και η Τερίσα παντρεύονται!
Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα...
Μου φαίνεται πως παραείχα γίνει ευαίσθητη τον τελευταίο καιρό.
«Φίλοι μου..»είπα προσπαθόντας να πνίξω τα δάκρυα μου.
«Αν κλαις σαν μικρό παιδί επειδή θες και εσύ να παντρευτείς και ζηλεύεις έχω λύση στο πρόβλημα.»την κοίταξα σαν να είχε βγάλει δύο κεφάλια.
Γάμο;Φυσικά και δεν έκλαιγα για αυτό,εδώ δεν ξέρω τι θέλω ο γάμος μου έλειπε.Εντάξει δεν μπορώ να πω πως σαν όλες τις κοπέλες,έτσι και εγώ ονειρεύομαι τον γάμο μου από πέντε χρονών,αλλά η ζωή μου είναι πολύ περίεργη,το αγόρι μου έχει αναγνωρίσει τον γιό μου σαν γιό του και ο πατέρας του γιού μου είναι αμέτρητα χιλιόμετρα μακριά,αρκετό σουρεαλισμό έχω ζήσει.
«Όχι προς θεού,απλά με συγκίνησαν οι φίλοι μου,πίστευα πάντα πως θα έμεναν μαζί.»
«Ααα...τότε βουλώνω το στόμα μου φιλενάδα πριν κάνω μαλακία και φάω ξύλο από τον Στιούαρτ.»τι;;;Μα τι λέει;
«Συγνώμη για πιο λόγο να φας ξύλο και τι θες να μου πεις.Μίλα!Μην ξεχνάς πως είσαι και δική μου κολλητή!»
«Τι το ανοίγω το στόμα μου και γιατί ο ηλίθιος φίλος μου μου λέει τα πάντα;»σήκωσε το βλέμμα της απεγνωσμένη,μουρμουρώντας ακαταλόγιστα πράγματα.
«Μία μίλα!»
«Καλά...καλά,ο Στιούαρτ θέλει να σου κάνει πρόταση γάμου,ηρέμισες;»
Τιιιιιιιι;;;;;Οκ σοκ!Έλα Ρενέ όπως έμαθες στα μαθήματα ανώδινου τοκετού,εισπνοή,εκπνοή,εισπνοή,εκπνοή και τώρα που ηρέμισα μπορώ να λυποθημήσω με την ησυχία μου!
«Αααα...την σκότωσα..Ρενέ μου δεν το ήθελα,δεν ήθελα να μου ξεφύγει,αλλά ο βλάκας μου τα λέει όλα και σου πήρε μια κοτρώνα που τα μάτια μου έκαναν πουλάκια για λίγη ώρα,λες και με τύφλωσε φλας μηχανής ήταν, και μου έκανε έναν πρόλογο το τι θα σου έλεγε και οοο θεέ μου έβαλα τα κλάμματα σαν μικρό παιδί και έκλαιγα γιατί ήταν τόσο,τόσο υπέροχα και ρομαντικά,μακάρι να υπήρχαν και άλλοι άντρες στον κόσμο σαν εκείνον για εμένα,μην τον αφήσεις να σου φύγει Ρενέ,πρέπει να πεις το Ναι!»Όχι,δεν θα φρικάρεις,τουλάχιστον μπροστά στην Μία πρέπει να φανώ ψύχραιμη.
Ονειρευόμουν την πρόταση γάμου μου από τόσο δα κοριτσάκι και τώρα θα συμβεί,αλλά δεν νιώθω σωστά,νιώθω παράξενα.Πρέπει να μιλήσω στον Στιούαρτ για την ζωή μου πριν εκείνον και φυσικά για τον Νόα και επίσης πρέπει να πάω στον γάμο της Τερίσας και του Μαρκ,να τον βρω να ξεκαθαρίσω τα πράγματα και μετά να παντρευτώ τον Στιούαρτ,ναι αυτό θα κάνω!
Οοο θεέ μου τι λέω,τελικά ο Στιούαρτ είχε δίκιο η φίλη του είναι τρελή,τρελή για δέσιμο και με έχει κολλήσει και εμένα.
«Θα...θα το σκεφτώ...»ψέλισα και η Μία χαχάνισε δυνατά.Το αστείο;
«Δεν έπρεπε να ανοίξω το στόμα μου να σου το πω,έπρεπε να βιντεοσκοπίσω λάιβ την φάτσα σου όταν θα έβγαζε την κοτρώνα.Γιατί αν αντιδράς τώρα έτσι φαντάσου τότε.»εντάξει ένα δίκιο το είχε εδώ που τα λέμε.
Η πόρτα άνοιξε και έκλεισε και ο Στιούαρτ έκανε την εμφάνιση του.Ήταν τόσο όμορφος που να πάρει και εγώ τόσο...τόσο τρομοκρατημένη,εντάξει αυτό το βράδυ έπρεπε να του μιλήσω,να του μιλήσω πραγματικά για το παρελθόν μου με την ελπίδα να μην μου γυρίσει την πλάτη και να με αφήσει όπως αρκετοί κάνανε στην ζωή μου.