Σαν το καλό κρασι

...Χαίρω πολύ...{25}

Είμαι σίγουρος πως μια μέρα
Θα σα δω ξανά
Όμως πως θα είμαι σίγουρος πως θα είσαι αληθινή;
Όπου και αν κοιτάξω
Είσαι εκεί
Στοιχιώνοντας με...
Μερικές φορές ακόμη και στην δική μου αντανάκλαση.

Νόα....(😂εχουν να κλάψουν μανούλες😂)

Ένα έχω να πω!Η Τερίσα είχε κάνει καταπληκτική δουλειά με την εμφάνιση μου.Τα μακριά μαλλιά και τα μούσια μου είχαν εξαφανιστεί,οι μαύροι κύκλοι από την αυπνία το ίδιο.Δεν ξέρω πως τα είχε καταφέρει και το είχε κάνει αυτό,είχα αρκετά χρόνια να δω τον εαυτό μου έτσι,τόσο φρέσκο,ξεκούραστο και γοητευτικό.Από τότε που εργαζόμουν στην εταιρία και καλοπερνούσα με τα λεφτά του μπαμπάκα μου.
Μαζί με τον Μαρκ που είχε πάει για κουστούμι,είχα διαλέξει ένα μαύρο κουστούμι,με άσπρο πουκάμισο,παπιγιόν και μαύρα σκαρπίνια ολοκλήρωναν το λουκ.



Ήθελα κάτι απλό και να ταιριάζει με το κουστούμι που είχε διαλέξει ο Μαρκ,μπορώ να πω πως ήταν ο ομορφότερος γαμπρός που είχα αντικρίσει στην ζωή μου.Ναι!Είχα γίνει ευαίσθητος μάλλον που έπερνε την μοναδική μου ανηψιά μακριά,τι μακριά δηλαδή,μερικά βήματα από το σπίτι,αλλά θεωρητικά με τον γάμο την έπερνε από εμάς.
Φυσικά εκτός από αυτό με είχε επηρρεάσει και ο Πάμπλο που έκλαιγε σαν μωρό παιδί στην αγκαλιά του Μαρκ.Ο ναι,αυτοί οι δύο η που θα σκοτώνονταν ή που θα γινόντουσαν οι καλήτεροι φίλοι και έγινε το δεύτερο,ένιωθα πως έχανα τον κολλητό μου.
Άλλο ένα πρόσωπο δηλαδή που θα έχανα!



«Αγόρι μου είσαι έτοιμος;»η μάνα μου,γοητευτική όπως πάντα μπήκε στο δωμάτιο με ένα τεράστιο χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη.Εντάξει η εγγονή της παντρευόταν,τι πιο λογικό!
«Έρχομαι!»αναφώνησα.Αυτό το χαζό παπιγιόν,δεν μπορούσα να το δέσω με τίποτα.
«Ίδιος ο πατέρας σου,μια ζωή να φοράτε γραβάτες και παπιγιόν και μία ζωή να μην μπορείτε να τις δέσετε.»την αγρικοίταξα,μισούσα να με συγκρίνει με τον πατέρα μου,ήταν απλά απαίσιο.
«Είδες την Τερίσα μας;Είναι μια κούκλα ζωγραφιστή το πουλάκι μου,το ίδιο και η δισεγγονή μου,μία ομορφιά!Δεν το πιστεύω πως δεν έχω κλείσει ούτε τα 55 και απέκτησα και δυσέγγονο.Θα πάω να κάνω και άλλο λίφτινγκ.»γέλασα με την αντίδραση της μάνας μου,εντάξει δεν είχε και άδικο.Ήταν χτύπημα κάτω από την μέση!
«Άντε αγόρι μου πάμε μας περιμένουν.»
Την ακολούθησα και λίγη ώρα αργότερα βρεθήκαμε στην εκκλησία.
Ο Μαρκ είχε κατεβάσει μισό μπουκάλι τεκίλα για να αντέξει το άγχος που ένιωθε και εγώ δίπλα μαζί με τον Πάμπλο τον κοροιδεύαμε,είχαμε βρεθεί και εμείς στην θέση σου φίλε μου,ξέρω πως είναι...
«Ηρέμησε βρε αγόρι μου!»
«Πως να ηρεμίσω ρε Παμπλο έχουν περάσει πέντε λεπτά,έπρεπε να είναι εδώ,γιατί δεν είναι;Λες να το μετάνιωσε;Να με παρατήσει,να μου πάρει το παιδί και να φύγει μακριά;Ίσως στην Καραιβική.Πάντα της άρεσε,θα την πάω και ταξίδι του μέλιτος εκεί,ίσως ήθελε να πάει νωρίτερα!»
«Βασίλισσα του Δράμματος ηρέμησε,επίτηδες το κάνει.Όταν σου πατήσει μετά το πόδι θα δεις την γλύκα του γάμου!»είδα τον Μαρκ να χαλαρώνει ευτυχώς λίγο.
Μια κόρνα άρχισε να ακούγεται από λίγο πιο μακριά,ουρλιαχτά και γέλια χαράς.
Ο Μαρκ άφησε την ανάσα που κρατούσε τόση ώρα μόλις είδε μία μαύρη BMW να σταματάει μπροστά από το ξωκλίση
Από την θέση του οδηγού βγήκε ένας άντρας,άγνωστος για εμένα και από ότι φαίνεται και για τον υπόλοιπο κόσμο που τον κοιτούσε καλά καλά.Έκανε τον κύκλο του αυτοκινήτου και άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού βγάζοντας την Τερίσα από το αμάξι.
Ήταν πανέμορφη νύφη φορούσε ένα νυφικό σε ίσια γραμμή που οι τιράντες του έπεφταν στους ώμους και κάτω άνοιγε σε μια μακριά ουρά.
Τα μαλλιά της τα είχε στολίσει με λουλουδια και δεν φορούσε πέπλο και το μακιγιάζ της ήταν πολύ απαλό,ακριβώς αυτό που της ταίριαζε.