MAN , WHO I HAVE TO MARRY[FINISHED]//SOON TO BE PUBLISHED UNDER LIB//~

chapter 30[part 2]...

dedicated to kay TEH ! halooo teh XDD

sorry kung ganito yung update na nakadedic sayo.. babawi nlang ako TEH XDD

lots of love Teh :*

**********************************************************************************************************

EUPHY’S POV...

 

“Euphy..”  humarap ako kay Sharmz.. nasa gilid kaming dalawa ng swimming pool, nagtatampisaw ng tubig...

Nagpapalipas kami ng oras habang hindi pa inaantok...

Si Sharmz, nag-aalala ako para sa kanya, kanina pa siya tahimik, kanina pa siya hindi naimik... ano ba naman kasing problema niya, bakit ayaw niyang sabihin sakin?

“hmmm..” sabi ko naman sa kanya...

Nakatingin padin siya sa tubig... malalim masyado ang iniisip niya... never kong nakitang ganito kaproblemado si Sharmz... waaaaa~ curiosity kills me... i really, really want to know why is she acting like that... what’s bothering her?

“minsan ba sumagi sa isip mo na BUHAY PA SI YAEL?” seryosong tanung niya.. hindi padin niya ako tinatapunan ng tingin...

“oo, at sa totoo lang... noong Makita ko si Kurt, nabuhayan ako ng pag-asa, nabuhay yung pag-asang buhay pa siya.. na si Kurt ay si Ryu.. natatawa na nga lang ako sa sarili ko noong narealize ko na hindi si kurt si Ryu... although may pagkakahawig talaga sila..” sagot ko naman..

Nung una kong Makita si Kurt, iba’t ibang emosyon ang naramdaman ko, saya, lungkot, inis, pagkasabik at pagkalito...

Andami kong gustong sabihin sa kanya noong mga araw na yon... kaya lang, hindi ko alam kung ano ang uunahin ko, hindi ko alam kung saan ako magsisimula...

“paano mo naman nalamang hindi si Kurt si Yael?” tanong na naman niya... napakunot naman ang noo ko, ako lang ba, o may laman talaga yung tanong niya...

Higit sa lahat, dapat alam niya kung ano ang pinagkakaiba ni Ryu kay Kurt at sigurado siyang si KURT ay si KURT lang at hindi sino pa man...

“alam mo namang ang alam ko ay hindi pa nakikita ang bangkay ni Ryu db? Hindi pa siya nahahanap... pero, noong dalhin ako ni Kurt sa lugar na kinatatakutan kong puntahan, sa lugar na pinaka ayokong Makita... nang dalhin niya ko sa puntod ni Ryu... gumuho ang lahat ng pag-asa ko, gumuho ang lahat ng inaasam kong mangyari... nawala lahat, haaaay... sobrang lungkot ko noon, pero... naisip ko, tama din yung mga sinabi sa akin ni Kurt, baka gusto lang iparealize sa akin na kailangan ko ng mag’move on, kailangan ko ng kalimutan si Ryu.. kailangan ko na siyang pakawalan at palayain... para sa ikabubuti ko at ikatatahimik niya..” sagot ko tapos bumaling sa kanya at ngumiti...