MAN , WHO I HAVE TO MARRY[FINISHED]//SOON TO BE PUBLISHED UNDER LIB//~

chapter 40...

dedicated kay DANE !

ayan, tumupad ako sa deal guys.. so pasalamatan natin si Dane kung bakit may update ngayon kahit hindi pa nakakaabot sa kota yung last chapter ^O^

maraming salamat Dane at sa Friend mong si MARK XDD

osya~ hindi pa po ito yung ending.. (mukhang ending lang talaga XDD may epilogue pa to, at tulad nga ng sinasabi ko, mga 5 chapters pa po ito.. mukha lang talagang last chapter itong update ko na to.. pero, hindi pa talaga siya last chapter.. pangako ^.~)

sya.sya.. VOTE.LIKE.POST COMMENT.BE A FAN.ADD TO LIST ^__________^

**************************************************************************************************************

EUPHY’S POV...

 

Tahimik kaming naglalakad ni Andrei, magkahawak ang kamay at hindi mapalis ang mga ngiti sa mga mukha naming dalawa... naglalakad na kami pabalik sa may kotse niya...

Maya’t maya, nagkakatinginan kaming dalawa, para kaming mga sira... ewan ko ba, pero... ang saya-saya ko talaga...

Yung ilang buwan kong pangungulila sa kanya, napunan ng isang araw naming mgkasama...

Hindi ko makakalimutan itong araw na ito, ang araw kung kelan namin naipahayag ang tunay naming nararamdaman para sa isa’t isa... hinding hindi ko ito makakalimutan... isa ito sa mga babauning kong ala-ala sa hinaharap...

Habang palapit kami ng palapit sa sasakyan niya, saka ko nararamdaman yung reality... yung realidad na kailangan ko ng magpaalam sa kanya, kailangan ko ng iwan siya.... at kailangan kong masaktan siya...

Sana maintindihan niya ako, paano ko ba ipapaliwanag sa kanya? Paano ko ba siya mapapapayag? Paano ko ba sasabihing aalis na ako... at iiwan siya dito? Paano ba magpaalam sa isang taong ayaw mong iwan? Sabihin niyo nga sa akin kung paano... dahil sa totoo lang, nahihirapan ako...

Hawak niya padin yung kamay ko, andito na kami sa harap ng kotse niya... naiiyak na agad ako, hindi pa man kami naghihiwalay na dalawa pakiramdam ko, pinapatay na ako sa sakit na nararamdaman ko...

“oh bakit?” nakangiting tanong sa akin ni Drei...

Umiling-iling ako, “wala naman.. Masaya lang talaga ako... masayang Masaya ako...” nakangiting sagot ko sa kanya habang pinapahid ang mga pumapatak na luha ko.. traydor talaga tong luha kong to...

“hey!hey! stop crying... alam mo namang ayokong nakikitang umiiyak ka db?” sabi niya habang pinapahid ang mga luha ko...

It’s breaking my heart...

It’s really breaking my heart...

Agad ko siyang niyakap... I don’t want to lose him... I don’t want to hurt him...