The End of Your Song

Chapter 5 - Valentines Day

Valentines Day, first valentines that I have a special someone (I think Matthew falls in that category).  Since school day, and workday, I have no idea when and how I will be seeing my special someone.  I secretly prayed that I may see him today.  Kung pwede nga sana siya ang unang lalaking makikita ko, sabi daw nila kung sino ang unang bumati sa iyo ng valentine greetings, siya daw ang ka-valentino o valentina mo.

I received a text from him early this morning, surprisingly, nagising ako sa tunog lang ng text ng cp ko.  Samantalang kailangan kong i-set thrice ng 5 minutes apart ang alarm clock ko, para tuluyan akong magising every morning.  Does it count?, ang text?, greeting din naman yun di ba?  I prepared for school, mga 9:30 am ako umaalis ng bahay para may enough time ako for traffic at pagdaan sa chapel, as I usually do.

"Happy Valentines Day", bungad sa akin ni Matthew paglabas ko sa gate namin, nakasandal siya sa kotse niya.  As expected from him, he has a boquet of roses in his right hand, and a paper bag in his left.  What I didn't expect is that he will be here this morning, in front of our house when he is supposed to be in his office. 

"Di ba may pasok ka?", di ko maiwasang mangiti.  "Wala ba akong valentine greetings from you?, pilyong tanong niya.  "I texted you, di ba?...sige na nga, Happy Valentine's Day", ang sarap palang bumati pag para sa espesyal na tao mo ito ipapa-tungkol.  Hindi naman sa hindi special ang Lola ko, or mga kaibigan ko, pero kasi may romantic significance ang araw na ito, it's meant for lovers.  Not that we are lovers, not yet, paalala ko sa sarili ko.

"Nag-VL ako, Valentines Leave", that smile again, cupid are you here?, pinana mo ba ang puso ko?  Syempre tumawa ako, pero parang halata ata sa tawa ko ang pagka-kilig to the bones ko.  I'm happy, anong magagawa ko? Kaya lang, school day, so back to reality muna, "I'm on my way to school", obvious naman, AJ, ano ka ba?, alam syempre ni Matthew iyon.

"I'm your school service for the day, Ms. Beautiful", corny, pero kinilig ako, lalo na nang i-abot niya sa akin ang flowers.  A dozen long-stemmed roses, mahal ata ito pag ganitong araw... predictable from him?, yes. Ang unexpected ay ang color nito, salmon ba ito?, o peach?  Pero maganda naman, gusto ko ngang yakapin ang boquet saka amuyin, but I stopped myself. 

"I hope you like the color, I didn't get red, masyado kasing ordinary na iyon.  Saka I think mas ikaw ang kulay na iyan, unusual", parang nahihiyang aniya.  "They're beautiful", wala akong intensyon na bumulong, medyo na-choke lang ako sa emotion.  Control yourself, AJ!

Ipinagbukas niya ako ng pinto ng kotse, nang nakasakay na kami pareho, ini-abot niya ang paper bag, hindi naman nakasara ang bag, pinasilip niya sa akin ang laman.  This time, napatawa ako nang malakas, mga favorite chocolates ko ang laman, halo-halo.  We usually have chocolates sa bahay, pinapadala nina Mommy, or Daddy.  Pero meron akong mga gusto na talagang sinasadya ko pang bilihin.

"I noticed you always eat those sa bahay ninyo, napa-daan ako sa grocery kahapon kaya binili ko na lahat", may pagka-pilyo ang ngiti niya nang nag-paliwanag.  In fact, sa loob ng bag, andon lahat ng favorites ko, ang wala lang yung mayroon kami sa bahay.  Ganoon siya ka-observant, he really makes an effort to please me.  I stopped laughing, I realized, wala akong kahit anong maibi-bigay sa kanya today. 

He started driving, then looked at me nang matagal akong hindi kumikibo, "why?, what's wrong?"  "Wala akong gift for you, sorry", nahihiyang sabi ko.  "You don't have to, you have already given it to me, andito ka, yun ang importante sa akin", he sounded too serious.  "Nakaka-hiya naman, I'm sorry talaga", hindi naman kasi ako sure na magkikita kami today.  Saka honestly, ano ba ang socially-acceptable na gift sa manliligaw?, wala naman ata, di ba?  Di lang kasi ako sanay na di nagbibigay ng kahit ano, sa nagbibigay sa akin. 

"If okay sa iyo, I'll fetch you pag uwian mo mamaya.  Also, if wala kang exam bukas, I'd like to invite you for dinner sana...ooops!  Di pala ako nakapagsabi sa Lola mo", bigla siyang nataranta.  "It's okay, di pa naman sure yung dinner, di ba?, pag may exam ako, hindi rin pwede", sana wala po kaming exam bukas, please.