=Romantik komedi=™
Bu kitaptaki kişi ve olaylar -umarım- tamamen hayal ürünüdür..--------------------------------------------------------------------------------
---------------------------------
----------------- KONU TAKLİDİ HALİNDE YASAL İŞLEM BA...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Oyun, görünüşte akla uymaz ama insan oyunla akıllanır."
🎵Şarkı önerisi : Buray - Kalbime dokundu🎼
OĞUZ ACAR
Islarla çalan telefonumu elime aldım Ali arıyordu. Yahu bu adamın beni aramaktan başka bir işi yok muydu?
- Evet Ali.
- Oğuz Bey araba hazır sizi bekliyorum.
- Tamam Ali geliyorum.
Telefonu kapatıp sandalyenin üstüne astığım ceketimi giydim. Artık rutin iş hayatına hazırdım. Rutin demişken Burcu beni bugün hiç aramamıştı. Omuz silktim "Aman bugün de aramasın" diye içimden geçirip kapıya indim. Bu arada Burcu benim sevgilim, sevgilim derken mecburi takıldığım biri diyelim. Valide sultan illa da konuşmam için üç saat başımın etini yedikten sonra ikna olmuştum. Ali beni her zamanki gibi karşılayıp kapımı açtı. Ali'yi severdim, iyi çocuktu. Tabletimi çıkarıp günlük programa bir göz attım. " Hmm, yeni parfüm ismi ve tasarımı için bir toplantı, genel kurul toplantısı, bilmem ne toplantısı..." Tableti sinirle kapatıp camdan dışarıyı seyrettim. " Daha doğrusu seyretmeye çalıştım, yine deli gibi çalan telefona baktım, bu sefer Enes,
- Evet Enes.
-Oğuz Bey toplantı evrakları için sizin bilgisayarınıza erişmem gerekiyor, acaba şifre..
-Mesaj atıyorum şimdi.
-Peki efendim.
Telefonu kapatıp şifreyi mesaj olarak gönderdim. Artık bir yere not alsa fena olmazdı. Her gün aynı saatte arayıp şifre soruyordu. Bu arada Enes, şirketin bilgi işlem sorumlusu, işinde iyiydi elbette ama pürüzler yok değildi. Neyse ki ufak tefek şeyleri kafaya takan bir insan olmadığım için işine devam ediyordu. Ama bunu aklıma not etsem iyi olurdu.
Huzurla önüme bakacakken beni asla rahat bırakmayacağını bildiğim en son model teknoloji ürünü telefonum tekrar zırlamaya başladı. "Eh!! Kırarım ben bunu!" Deyip tekrar telefona baktım. Neyse ki bu sefer şirketten değildi. Can dostum Emre arıyordu,
- Ooo damat.
Diye neşeyle açtım telefonu ama aynı neşeyi karşıdan alamadım,
-Neredesin oğlum ya?
Hayda ne oldu?
- Şirkete geçiyorum damat hayırdır.
-Tamam bende oradayım çabuk gel konuşuruz.
- Ne oldu?...
Al işte en nefret ettiğim şey olmuştu. Telefonu yüzüme kapatmıştı. Ekrana aval aval bakarken Ali beni bölerek
