Andrea's Pov
I was busy preparing for our breakfast yung dalawang bubwit natutulog pa. I heard my phone rang, I immediately answer it. It's an overseas call.
"Hello iha?" It's Zach's Mom.
"Hello mom, may problema ho ba?" nag-aalalang tanong ko, baka kung ano nang nangyari kay Zach.
"Oh, nothing Iha infact it's a good news " magiliw na sagot ng nasa kabilang linya.
"Ano po iyon mo?" tanong ko rito.
"Blake is finally awake iha." masayang wika nito saakin.
"Really mom? I'll be going there." masayang sabi ko saka nagpaalam na sa kausap ko.
"Mimi, Is that Lola?" tanong ni Zia habang nag kinukusot nito ang kanyang nga mata.
"Yes baby" sagot ko ng nakangiti
"Goodmorning Mommy" bati sakin ng baby boy ko saka tumingkayad para halikan ang pisngi ko, bahagya naman akong yumuko para maabot ako nito.
"Goodmorning too baby" sagot ko rito.
"So what did you talk about?" tanong ni Zio.
"Huh?" maang ba tanong ko ano ba yun?
"You and lola" bored na sagot nito. Napairap na lang ako sungit naman ng batang ito, napatingin naman ako sa kakambal niya she's busy eating.
"Your dad is finally awake!" nakangiting anunsyo ko sakanila. Sabay silang napalingon sa akin.
"Really mimi?" nakangiting tanong ni Zia. Nag nod lang ako.
"So are we going to go back in Amerika mommy?" tanong ni Zio. Hindi man lang atta na-excite sa binalita ko.
Kahit hindi niya sabihin alam kong may hinanakit siya sa ama. Minsan kasi tinutukso sila ng mga kalaro nila na walang ama.
"Ako na lang muna babies okay? Baka napapagod na rin kayo dahil sa pabalik balik tayo" nakangiting paliwanag ko. Uuwi rin naman kami ni Zach dito.
"But Mimi, I want to see Dada" nakasimangot na sagot nito sakin.
"Don't worry baby, Dada and I will go back to the Philippines together." nakangiting pagpapaliwanag ko sakanya.
"Sure Mimi? " tanong nito, nakangiting tumango lang ako sakanya at hinalikan siya sa pisngi.
Pagkarating ko sa Amerika, dumiretso ako agad sa hospital kung nasaan si Zach, wala naman kasi akong bitbit na maleta papunta sa Amerika dahil may nga gamit ako rito. All I have is my bag, my plane tickets and money inside it. Tutal hindi naman ako magtatagal rito.
Pag ka pasok ko sa room ni Zach ay napatingin saakin ang mga magulang niya.
"Hello mom dad" nakangiting bati ko sakanila saka binalingan ng tingin si Zach na titig na titig saakin.
"Iha bakit naman napabalik ka kaagad dito? Pinapagod mo ang sarili mo" ngumiti lang ako sakanya. Of course, kahit mapagod ako basta para kay Zach.
"Mom? Dad? Who is she? Why is she calling you Mom and Dad too? May kapatid ba ako? I thought ako lang ang anak niyo?" kunot noong tanong nito saakin.
Naguguluhan tumigin aki sakanya, ganon rin ang mga magulang niya.
"Hey baby, I'm Andrea your wife. Don't you remember me?" naguguluhang tanong ko sakanya saka siya nilapitan at hinaplos ang mukha niya.
"I don't remember marrying you or anyone." masungit na sabi nito sa akin. Saka tinabig ang kamay ko na humahaplos ang pisngi niya.
Napatingin ako kila tita pati sila ay naguguluhan rin. Nagulat kami ng pumasok ang doctor ni Zach.
"Doc why can't he remember me?" naguguluhang tanong ko pa rin. May sinabi ito saakin at saka pumunta sa harap ng asawa ko.
Tinanong niya ito kung anong pangalan niya, kung saan siya nakatira, kung sinong mga magulang niya at kung ano pa. Sumagot naman ito ng tama. Pero ng tinanong na siya ng doctor ng mga tanong na konektado saakin ay naguguluhang umiiling ito at sinasabing wala raw itong naalalang mga nangyari sa kanyang ganon.
Napaiyak na lang ako habang nakikinig sakanya, why can't he remember me. Lumingon siya sa akin at naguguluhang tinanong ako.
"Why are you crying Miss?" may himig na pag-aalalang tanong nito saakin. Bahagya akong umiling at pinunasan ang mga luha ko.
Pagkatapos siyang kausapin ng doctor ay ako naman ang kinausap nito sa loob ng opisina niya na kasama ng nga magulang ni Zach.
Ipinaliwanag ng doctor na may amnesia ito. It's a selective amnesia maari daw na ako ang laging laman ng isip nito o ako daw ang huling taong naiisip nito bago naaksidente kaya lahat ng konektado saakin ay posibleng hindi niya maaalala.
Nalungkot ako sa sinabi ng doctor. Paano na ako? Paano na kami ng nga anak ko? Sa lahat ng puwede niyang kalimutan ako pa, Bakit ako lang ang nakalimutan niya? Bakit ako pa? Huminga akong malalim. I wont give up, kahit hindi niya ko maalala, pilit kong ipapaalala ang mga alaala naming dalawa. At kung hindi niya na talaga ako maaalala, We will just make another memories.
-
783 words
