Cafuné ☽ park jimin

☀ 0.4 cafuné

Medya; Chanyeol,Punch- Stay with me

Neden ikidir elinde silah olan ben olmama rağmen deli gibi korkan yine ben oluyordum bunu anlamıyordum.Karşımdaki kişi her şeyiyle allak bullak ediyordu beni ve ben bu karmaşanın içine çekiliyor gibi hissediyordum.Karışık olan her şeyden nefret ederdim.Ve bu adamın bulunduğu ortamda o karışıklığın ta kendisi ben oluyordum.

"Durdur arabayı! * fazla yüksek çıkan sesimi kontrol altına aldım*Eğer beni şimdi bırakırsan hiçbir şey olmamış gibi gitmene izin veririm."

Aynaya bakarak güldü ve bakışlarını tekrar önüne eğdi.NEDEN SÜREKLI GULUP DURUYORDU VE GÜLMEK NASIL ONA BU KADAR YAKIŞABILIRDI?! Kriminoloji dersinde söylendiği üzere suçlular köpekler gibiydi,onlardan korktuğunuzu hissederlerse saldırganlaşırlardı.Peki neden ağzımı hayretle aralamış şekilde gülüşünü izlerken onu öldüremeyeceğimden emin olduğum halde bağırıyordum?

"Her katilin bir ilki olduğunu unutma,ilk leşimin senin gibi bir kızıl kafa olmasını istemezdim ama,ah hayat işte...Yemin ederim bir daha söylediğim şeylere nedensizce gülersen mermiyi 'eğer varsa tabi' beynine yersin!  "

İki elini bırakıp yalancıktan teslim olmuş gibi yaptı ve tekrar yola odaklanıp önümüze çıkan bütün arabaları sollamaya devam ettiğinde çıldırdım.Kapılar kilitliydi ama camlar değildi,camı seri bir hareketle indirirken bir yandan emniyet kemerini taktım ve elimdeki silahla arabanın camından kolumu uzatıp silahı arabanın tekerine doğrulttum.Sonunda amacıma az da olsa ulaşmıştım çünkü görmeye alışkın olmadığım bir şekilde az da olsa panikleyen bu kızıl kafa etraftaki araçları kontrol ediyordu,bir yandan da hızı düşürdüğünü hissediyordum.

"Yapma--gir içeri! Kendini yaralamadan gir şu siktiğimin arabasına!"

"Üçe kadar sayacağım ve sağa çekmezsen tekere ateş edeceğim.Hava yastığı açılacağından ben yaşarım ama sen---"

Yaptığı ani frenle duran arabanın içinde boğazımı sıkan emniyet kemerinin etkisiyle öksürmeye başladığımda oldukça soğukkanlı bir şekilde uzanıp kemerin düğmesine bastı ve çözdü.Başını geriye doğru koltuğa yaslayıp gözlerini yumdu ve dişlerinin arasından konuştu.

"İkimizi de öldürecektin.Aptal mısın? Benim seni kaçırdığımı nereden çıkardın.Orada hedef sendin!  Seni kurtarıyordum. "

"Yalan söyleme! Sana neden güveneyim? KİMSİN Kİ SEN? Kim olduğunu sanıyorsun ki hayatıma müdahale ediyorsun! Kurtarılmaya ihtiyacım olduğunu nereden çıkarıyorsun? "

Arabanın kilidini açtıktan sonra anahtarı bana fırlattığında refleksle yakalarken şaşırdım.Kapıyı açıp indikten sonra benim kapımı da açtı,tabii ki inmeyecektim.Bana bu dağ başında yapabileceği sayısız kötülük bulunuyordu,elimi çantamdaki telefona götürmüş polisi arıyordum ki kapıdan eğildi.

"Telefonunu çıkarıp polisleri rahatlıkla arayabilirsin.Onlar gelene kadar ben gitmiş olurum.Araba sürmeyi bilseydin kendin gitmen daha güvenliydi ama---her neyse zaten yeterince burnumu soktum.Neden senin gibi birini kurtardığımı bile bilmiyorum."

Ardından otobanda yol kenarına çektiği arabanın kapılarını açık bırakıp gitmeye başladığında bunun bir tuzak olmadığından emin olmak için arabadan inip arkasından baktım.Tuzak falan değildi,gerçekten gidiyordu.

Her seferinde kendi keyfiyle gelip,beni hiç umursamadan kıçını dönüp gidebiliyordu.Her gelişinde beni daha da sarsarken kendimi bir çizgi romandaymışım gibi hissetmeme neden oluyordu.Ondan deli gibi korkuyor olmama rağmen,bu duyguyla baş etmeyi iyi biliyordum.Ama hissettiğim ve nasıl baş edebileceğimi bilmediğim bir çekim vardı ki ismini bile bilmiyor oluşumla birleşip bu his beni kıvrandırıyordu. Ayrıca olay yerinde bir gariplik olduğunun ben de çok iyi farkındaydım,ve ah,ölmek istemiyordum.