Cafuné ☽ park jimin

☀ 2.1 house of cards

 BTS- House of cards* bölümün ve hikayenin ana şarkısıdır. soozowod şarkıyı önerdiği için teşekkürler! Son yorumlarınız epey kafamı karıştırdı *-* hadi dürüst bir şekilde tahminlerinizi ve isteklerinizi bana yazın. ❤ 

"Cafuné"

Bu sözcüğü bir gün böyle bir olayın tam göbeğinde duyacağımın korkusuyla yaşıyordum daima,telefonunda adımın yerine gördüğüm günden beri.O sonuna kadar güvendiğim müthiş zekam sanki bulanık bir camın ardındaymış gibi yeni aydınlanıyordu.Park Jimin'in böyle aptal bir pusuya düşürülmesi ve kandırılması imkansızdı,ta ki kendi rızasıyla bu kumpasa düşmeyi kabul etmiş olana kadar.Birkaç saniye içinde ben üzerimdeki şaşkınlığı atamadan bana durmam gereken yeri göstermişti.Her şeyin çözülmesi için kafasında kurduğu plan,onları adalete teslim etmekten ibaret değildi ve başından beri bu olayı savcılığın çözemeyeceğini biliyordu.Ben aptal bir kumpasın içine düştüğümüzü sandığım anların sonlarına yaklaşırken sihirli kelimesini kullanarak bana yakarmış olan Jimin garın içindeki kalabalığa doğru başı önünde yürümeye başlamıştı.Kendi düşüncesine göre beni bu olayların dışına çıkararak koruyacaktı.Narsist kişiliği yüzünden en iyisini kendinin bileceğini ve yapacağını sanarak beni bile oyun dışı ediyordu.

Benim gördüğümün çok ötesinde bir öfkeye sahipti,ayaklarının yere her basışı aldığı kararların ağırlığını taşıyor gibi ilerliyordu.Bana az önce gösterdiği adama doğru kararlıca ilerlerken bu antika binanın en uzun kirişine yerleştirilmiş olan aynadan benim ne yaptığımı kontrol ederek hızını yavaşlatıyordu,tek bir hataya bile yer vermemek için dışarı çıkacağım anı kolluyordu.Müthiş bir aydınlanma yaşıyor ve her şeyi nasıl da şu ana kadar görememiştim diyerek yüzük parmağımdaki yüzüğü sımsıkı tutuyordum.Adımlarımı dışarı doğru yönlendirip her şeyi dosdoğru tartmak için temiz havaya ihtiyacım olduğunu düşündüm ve yüzümü gizleyerek merdivenlerin başında dikilerek güneşin olanca gücüyle aydınlattığı şehre baktım.

Gelip geçen yüzlerce insan,şehre veda etmeye telaşlı bir şekilde hazırlanan hüzünlü insanlar,buraya kavuşmaya gelen özlem dolu hevesli yürekler,tren yolunun nostaljisini yaşamak için  bulunan bir grup genç,korkunç bir resme dönüşüyordu gözümde.Bunca çeşitli insanın aralarına sızmış azılı katiller ellerindeki kanlardan utanmadan,hala kötülük yapmaya hevesliydiler.Jimin yaşamı boyunca kötülükten başka bir şey görmediği için,yaşamın hep o kısmıyla harmanlanmış olduğu için öfkeliydi,okula dahi gönderilmemiş ve özel öğretmenlerle yaşadığı bir çocukluk geçirmişti,şiddetin iletişim olduğu ona gösterilmiş ve bir çocuk için korku filmi gibi ortamlarda bulunmuştu.Bir katilin, katil olma aşamasında nelerin etkisinin olduğu yüzyıllar boyu araştırılmış,kimileri suça eğilimin genetik olduğunu savunmuş,kimileriyse bunların beyinin bir kısmındaki bozukluk yahut hastalık olduğunu savunmuştur.Eğitimin önemi her alanda savunulsa da,pek çok doktor ve bilim adamı da cinayet işlemiş ve bu etkiyi körelten örnekler oluşturmuşlardır.Fakat Jimin, bu tezin en ilginç yanı olabilecek şekilde bir katil olarak yetiştirilmişti,bu sıfat onun benliğine ilmek ilmek işlenmiş ve bir kişi zamirine dönüşecek hale gelmişti.

Daima en korkunç anlarda aptalca şeyler düşündüğümü daha önce söylemiştim değil mi? Minicik bir bulutun dahi gözükmediği bebek mavisi gökyüzünde sapsarı güçlü bir aydınlık oluşturan güneş içimdeki karanlık oyuğu aydınlatmaya yetmiyordu.Başımdaki şapkayı ve boynumdaki atkıyı bir anlık kararla çıkarıp yere fırlattığımda gözümün önündeki bütün insanlar ve eşyalar flulaşmaya başlamıştı.Jimin'in daha kısa bir süre önce mırıldandığı şarkının sözleri zihnimde yankılanırken topuklarımın üzerinde 180 derece dönerek tekrar önümdeki ihtişamlı tren garının kapısına baktım.