TL3 (To a Long Lost Love)

CHAPTER 17: a joke that started to change everything

CHAPTER 17: a joke that started to change everything

Meanwhile......

“”yosh!!!!! TADAIMA! YVONNE” he yelled when finally reach the home.

“kelangan talaga nasigaw... hahaha... okaeri troy! Hehehe you look terribly tired, and dear god! Amoy pawis huh? hahahaha”

Naconscious naman si troy, agad na inamoy ang sarili nia, pati ang kilikili nia.... he sniff deeply... “o.a naman nito!!! Di ah.... kaw talaga” sabay pasok nia sa loob, uupo na sana sya sa sofa para maupo at ibaba ang bag nia when Yvonne approached her.

Nagulat xa when she grabbed a face towel at tumayo sa harap nia... “ah-ah... i wont allow u to sit not until you clean up urself.... bleh!!!! U stink!” sabay ngiti nito...

“hmp.... ok po.....!!! ” kukunin na sana nia yung towel para makapagpunas but he was surprised when.....

“ako na.... joke lang nuh... lika nga upo ka muna dito... toh, naman din a mabiro.... lika,” hinawakan nia si troy palapit sa kanya habang pinupunasan nia si troy na parang bata.

“seryoso ka sa praktis ngayun ah, medyo late ka na pating umuwi these past few days... baka magkasakit ka nia, ok!! Paminsan-minsan kasi magdala ka ng extra shirts man lang ng di ka pawisan ng ganyan... kaw talaga...” at diretso parin xa sa pagpupunas kay troy...

Troy smiled at her... while looking seriously.... si Yvonne naman, ewan nia ba pero bigla na lang syang namula... and troy noticed it... “oh... bkit?”

“ah....ehh... w-wala naman.. ang sinsabi ko lang wag ka masyado magpagod nuh... pag nagkasakit ka nian... hmp.... amoy pawis... duh!”

“iie da...(yoko nga.) mas gusto ko ganito... haha para tuwing uuwi ako anjan ka” he smiled..

“LOKO! Kw talaga..... hmp.....” tumigil xa pagpupunas kay troy... sandali syang tumingin kay troy na sya naming nagpatuloy pagpupunas ng batok at ulo nia... sa isip ni Yvonne..

(damn it all, bakit ba kahit pawisan ka na at mukhang pagod ang gwapo mo padin....) nagulat sia ng biglang lumapit sa mukha nia ang mukha ni troy... sobrang lapit nito. Halos isang danggkal nalang ng daliri nia...

“w---w-wh—what n-no-now?” gulat na tanong nia..

“Bakit ka nakatitig sakin ng ganyan Yvonne?... wag mong sabihing nagagwapuhan ka sakin.....

o worst..... don’t tell me inlove kana?” then he bit his lower lips while looking at her.

“a-a-an—ano bang sinasabi mo jan... kapal mu ah.... s—s-yempre hin—hindi n-noh!!” sagot naman nia..

“talaga lang huh?... weh.... hahaha aminin mo na kasi.... di naman ako magagalit eh... baka nga matuwa pa ko....” at nginitian sya nito... isang nakalolokong ngiti.

Sa sandaling yun... di sya makaimik.... bilyong boltahe ng kuryente ang pakiramdam nia at parang di sya makaimik o makagalaw man lang....

Nagulat si Yvonne ng bigla nalang tumawa ng malakas si troy..

“Hahahahahahahahahaha!!!! Wohohohohohohahahaha hehehehehehe,... i got u there! JOKE LANG!!!! To naman.... hahahaha sigarado naman akong malabong mangyari yun... Malabo pa sa mata mo!!! Hehehe..... di tayo talo diba? BEST....” sabay kindat nito sa kanya. “pano liligo muna ako hiyang hiya naman kasi ako sayo baka sabihin mo amoy atangha na ang bestfriend mo... hahaha. Ja ne.”

“NAKU*...... kaw talaga troy....!!!! maligo ka na nga... kainis ka!!!....!!!!! hmpt... ligo na... baho mo!!”then she run to her room...

One thing that troy didn’t noticed was, she blushed.

Ngumiti nalang si troy.... “g na g ah... anung problema nun...”

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.