"Τι θα γίνεις θα ξυπνήσεις ή θα σε περιμένω εδώ όλη μέρα???"
Αν αναρωτιέστε αυτή η ενοχλητική φωνή ανήκει στην μικρότερη αδερφή μου η οποία περιμένει να ξυπνήσω για να ετοιμαστώ για να φύγουμε.Οριστικά. Και μόνο που το σκέφτομαι θελω να πέσω κάτω και να φιλάω τα πατώματα από το μέρος που μέσα σε αυτό πέρασα όλη μου τη ζωή. Αλλά όπως πάντα ήμουν σκληρό καρύδι. Δε θα πεθάνω κιόλας.Σωστά??
ΛΆΘΟΣ!! Αφήνω την Σίσσυ και την Γιω τα,τις δύο παιδικες μου φίλες. Και τον κυριότερο όλων?? Αφηνω τον Νίκο, το...χμμ...το αγόρι μου!!Του είπα να έρθει να με αποχαιρετήσει αλλα είπε ότι έχει κάποιες πολύ σημαντικές εκκρεμότητες το μωρό μου.Αποχαιρετηστηκαμε χθες.."Ορίστε σηκώθηκα πήγαινε και ερχομαι"της λέω βαριεστημένα και αρχίζω να ετοιμάζομαι.
"Επιτέλους!!"
Πλενω το πρόσωπο μου, βάζω ένα άσπρο σορτσακι και μια γκρι μπλούζα πάνω από τον αφαλό και χτένια τα μακρυά σκούρα κάστανα μαλλιά μου, με το ύφος της ηττημενης...
Αγγίζω τον κάθε τοίχο σαν να τον αποχαιρετω και βγαινω από το σπίτι και μπαίνω στο ταξί που με περιμένουν όλοι.
"Μπορούσες να αργήσεις και περισσότερο." Λέει ο Λουκάς ο μεγάλος μου αδερφός, τι μεγάλος δηλαδή ένα χρόνο με περνάει.Αυτός Τρίτη Λυκείου και εγώ Δευτέρα.
"Κοφτό γιατί πάνω σου θα ξεσπάσω."
Λέω και τον κοιτάω απειλητικά.Μετά από ώρα που είμαστε αμίλητοι φτάνουμε σε ένα αεροδρόμιο.
Κατεβαίνω και νιώθω τα μάτια μου να βουρκώνουν. Δεν θέλω να φύγω!!!
Παίρνω την βαλίτσα μου και προχωράω αργά ενώ οι γονείς μου πληρώνουν. Βλέπω όλους τους ανθρώπους χαρούμενους και θέλω να.
φωνάξω:"Εγώ δεν πάω διακοπές!!!!Αλλάζω όλη τη ζωή μου!!!"Πριν το καταλαβω καλά καλά βρισκομαστε μεσα στο αεροπλανο περιμένοντας να αρχίσει η πτήση μας.
Νιώθω ένα σφίξιμο στο στομάχι και νομίζω ότι αρχίζουν να κυλούν καυτά δάκρυα στα μάγουλά μου αλλά τα σκουπίζω γρήγορα για να μην με δει κανείς. Δεν μου αρέσει να με βλέπουν όταν κλαίω.
Σε λίγη ώρα που μου φάνηκε αιώνας ακούγεται μια φωνή από τα μεγάφωνα
"Παρακαλούμε όσοι επιθυμούν να επιβιβαστούν στο αεροπλανο με την πτήση Γ678 να επιβιβαστούν γρήγορα διότι η πτήση ξεκινάει σε 5 λεπτά."
"5 λεπτά"σκέφτομαι από μέσα μου.
Παίρνω τηλεφωνο την Σίσσυ και την Γιώτα και μου λένε το ίδιο ακριβώς πραγμα:
"Θα μας λείψεις βρε Ζωιτσα! !!!!"
Και αυτό ήταν το πρώτο κεφάλαιο που ανέβασα και ελπίζω να σας αρέσει γιατί είναι η πρώτη μου ιστορία και δεν είμαι και πολύ έμπειρη.Όπως βλέπετε η Ζωή τα έχει βρε πολύ σκούρα αλλα αυτό πρόκειται να αλλάξει αφού θα γίνουν πολλά σημαντικα πράγματα που θα αλλάξουν τη ζωή της εντελώς!!!
Και σαν καλοί άνθρωποι που πιθανόν είστε πατήστε ένα αστεράκι και σχολιάστε. Πείτε μου τη γνώμη σας. Σας άρεσε??? Bye gyes !!!😙😙😙
YOU ARE READING
Κλείσε τα μάτια σου
Teen FictionΘα μπεις?" Των ρωτάω με μια σχετική ανυπομονησία. Τον βλέπω να πλησιάζει και απο μεσα μου λέω"ΓΙΟΥΠΙΙΙΙΙΙΙ" Βλέπω το σώμα του να βυθίζεται στο σκοτεινό νερό και σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε σε απόσταση μικρότερη των δέκα εκατοστών. Για να σταματήσω αυτ...