Κλείσε τα μάτια σου

Κεφάλαιο 21

Και νομίζω πως......................

.......

......

*τύμπανα αγωνίας στο background*

........

.........

ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΤΑ ΣΧΟΛΕΊΑ ΠΑΙΔΆΚΙΑ! ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΑΑΑ!! *ξετρελαμενος όχλος τρέχει από εδώ και απο κει και βγαίνει από την πόρτα, τα παράθυρα, ακόμη και την έξοδο κινδύνου*

Μια απο αυτους είμαι και εγώ.

Πείτε μου. Πως περάσατε την τελευταία σας μερα στην κόλαση?

Ναιπ..... εμμ...... σκάω τώρα.

---------------------------------------

"Καλώς τα τα παιδιά!!" Είπε ολο ενθουσιασμό η θεία Αγγέλα και μας αγκάλιασε. Κοίταξε τον Λουκά.

"Καλε πως μεγάλωσες εσυ έτσι?! Όλα τα κορίτσια από πίσω σου θα τρέχουνε." Είπε η θεία με πονηρό βλέμμα. Ο Λουκάς χαμογέλασε σαν χαζο και εγώ απλά ανυπομονουσα να πάω στο δωμάτιο.

Καθώς προχωρούσαμε προς το δωμάτιο ο Λουκάς μου χαμογέλασε νικητηρια.

Νομιζες μαλακα. Νομιζες. Που θα σε αφήσω να πας κάπου χωρίς εμένα.

Του χαμογέλασα φουλ ειρωνικά και μάλλον έπιασε το υπονοούμενο γιατι έσφιξε το χερουλακι της βαλίτσας.

--------------------------------------

"Θεία, Εγώ θα βγω τώρα. Μαζί με τον Λουκά." Ειπα κυρίως για να το ακούσει ο Λουκάς. Εκείνος αρχικά ρολαρε τα κουραδισια ματάκια του και σηκώθηκε από το κρεβάτι.

"Από τώρα? Δεν φάγατε τίποτα."

"Πλιζ θεία πες στη μαμά και στον μπαμπά πως φάγαμε γιατί θα μας τα πρηξουν στο σπίτι." Είπε ο Λουκάς και συμφώνησα.
Έτσι αρχισα να ετοιμάζομαι για τη μεγάλη έκπληξη στις κολλητές μου.
Γενικά με τις κολλητές μου είμαστε πολύ της περιποίησης και έτσι το ντύσιμο και το μακιγιάζ μου δεν θα είναι σίγουρα σαν εκείνο στη Σίφνο.
Φόρεσα ένα σκισμένο φαρδύ τζιν και από πάνω μια μαύρη κοντομάνικη μπλουζα και τη γκρι μου ζακέτα. Μιας και έχει φτάσει σχεδόν ο Μάρτιος πιστευω πως θα είμαι μια χαρά με τη ζακέτα μου.
Τον Λουκά δε τον άφησα να αρωματιστει και τα σχετικά γιατί θα είναι ολο και πιο δύσκολο να τον προσέχω. Και πείτε με υπερβολική αλλά λίγο να γυρίσω το κεφάλι, πάντα κάποια θα του την πέφτει. Τι σκατα, μέλι έχει και κολλάνε όλες πάνω του?!

"Ειμαι έτοιμη πάμε!" Ειπα και ο Λουκάς σηκώθηκε κατευθείαν και αφου ακούσαμε τις οδηγίες της θείας (που σίγουρα θα τις ξεχάσουμε μόλις βρουμε τα παιδια) φύγαμε για το σπίτι της Γιωτας.