Τι κανετε αγαπες? Εγώ οχι και τόσο καλά γιατί Γιατί θέλω να πάρω από την αρχή ολο το δεκαπενθήμερο των χριστουγεννιάτικων διακοπών.
Τι να κάνουμε όμως? Η ζωή δεν είναι πάντα όπως την θέλουμε. Βασικά σχεδόν ποτέ δεν είναι όπως την θελουμε!Περπατάω όσο πιο γρήγορα μπορώ για το σπίτι μου και μπορώ ήδη να φανταστώ την όλη κατάσταση εκει. Από την μια ειμαι νευριασμενη όσο δεν παίρνει επειδή άφησα τον Άλεξ και από την άλλη ανησυχώ για το τι μπορεί να γίνεται στο σπίτι με τον Λουκά.
Τελικά εκει που νομίζεις ότι ζεις το απόλυτο όνειρο κάποιος ερχεται και σε σκουνταει με δύναμη να ξυπνήσεις. Και όταν ξυπνάς βρίσκεσαι στον ακριβως αντίθετο κόσμο από εκείνο του ονείρου σου.
Φτάνω στο σπίτι τελείως ταραγμένη και συγχισμενη. Τρέχω γρήγορα στο δωμάτιο του Λουκά και νομίζω πως μπηκα σε καμία ψυχιατρική κλινική ή κατι παρεμφερές.
"Τι στο καλό συμβαίνει εδώ πέρα?" Ρώταω έτοιμη να εκραγω που ακομα ασχολούμαστε με τις φιλεναδιτσες του Νίκου.
"Η απλως εισαι θυμωμένη που σου έκαναν χαλαστρα με τον Άλεξ." Λεει η φωνή μέσα μου και δεν μπορώ να πω πως έχει άδικο.
"Θα πεθάνει!! Θα πάω να του δώσω να καταλάβει πως δεν μπορεί να σε γειωνει ετσι για την κάθε ευκολη που εμφανίζεται μπροστά του. Και σου το έλεγα πως δεν έπρεπε να τον εμπιστευτείς και είχα δίκιο. Τα είχατε τόσο καιρό και μόλις έφυγες σε πλήγωσε!!!!" Έλεγε και ξεφυσαγε με οργή ο Λουκάς ενώ η μαμά προσπαθούσε να τον συγκρατήσει ο μπαμπάς συμφωνούσε μαζί του λέγοντας πως κάνεις άχρηστος δεν στεναχωρεί την κόρη του και η Ελπιδα να μας παρακολουθεί λες και ειμαστε σήριαλ στην τηλεόραση.
"Δεν θα πάει κανεις πουθενά εντάξει? Οντως ο Νίκος με πλήγωσε αλλα θα το ξεπεράσω. Η ζωή συνεχίζεται." Ειπα με περισσότερη αυτοπεποίθηση από όση διέθετα.
"Κατι ξέραμε και σε βάφτισαμε Ζωή."ειπε η μαμά και αφου ο Λουκάς συμβιβάστηκε προς το παρόν με την ιδέα ότι δεν θα πάει και η μαμά με τον μπαμπά άρχισαν να εναπολουν τις ημέρες που ολα τους τα παιδιά ήταν μωρα, εγώ αποφάσισα να κάνω ενα μπάνιο και να βγω με τις φίλες μου και να τους κάνω το update για τη σημερινη και χθεσινή ημέρα.
Τελείωσα το μπάνιο μου, στέγνωσα τα μαλλια μου και φόρεσα μια σκουρη μπλε φούστα και μια άσπρη κοντή μπλουζα. Χτενισα τα μαλλια μου και αφότου πήρα την εκρου τσάντα και φόρεσα τα πεδιλα μου πήρα τον δρόμο για το σπίτι της Αντριάνας.
ESTÁS LEYENDO
Κλείσε τα μάτια σου
Novela JuvenilΘα μπεις?" Των ρωτάω με μια σχετική ανυπομονησία. Τον βλέπω να πλησιάζει και απο μεσα μου λέω"ΓΙΟΥΠΙΙΙΙΙΙΙ" Βλέπω το σώμα του να βυθίζεται στο σκοτεινό νερό και σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε σε απόσταση μικρότερη των δέκα εκατοστών. Για να σταματήσω αυτ...