Κλείσε τα μάτια σου

Κεφαλαιο 32

Ζωη'ς pov

<<Έλα στο στεκι.>>Είδα ένα μήνυμα από τον Αλεξουκο μου και κατενθουσιαστηκα. Εντάξει δεν είναι και απο τα πιο ρομαντικά του αλλά με ενημέρωσε πως γύρισε. Μου έλειψε τόσο πολύ ο γλύκας μου!!

<<Γύρισε ο Αλεξουκος μου?😍σε πέντε θα είμαι εκεί. Μου έλειψες παρά πολυ αγαπη μου!>> έστειλα κατευθείαν.

<<Οκ.>> Εντάξει. Πρέπει να είναι κουρασμενος από το ταξίδι.

-----------------

"ΑΛΕΕΕΕΞ!!" Τσιριξα κατευθείαν μόλις τον ειδα και έτρεξα στην αγκαλιά του μα τελευταια στιγμή εκείνος με απομάκρυνε από κοντά του. Τι?

"Είσαι κουρασμενος? Θες να πάμε σπίτι να ξαπλώσουμε αγκαλίτσα?" Ρώτησα και πήγα να τον χαϊδέψω αλλά απομάκρυνε βίαια τα χέρια μου. "Τι έπαθες?"

Εκείνος μου έριξε ένα βλέμμα τόσο ψυχρό που μαλλον έχω πάθει κρυοπαγηματα και κοίταξε αλλού στριφογυριζοντας τα μάτια του. Σαν να είναι κάποιος αλλος. Δεν είναι ο Άλεξ μου αυτός.

"Θες να σε αφήσω μόνο σου? Τι έγινε?" Ειπα ξανά και περίμενα να απαντήσει αλλά εκείνος ήταν σαν να ειχε πιει το αμίλητο νερό. Έκανα να φύγω όμως το χέρι του γραπωσε τον καρπό μου άγρια και με ανάγκασε να τον κοιταζω.

"Πώς μπόρεσες?" Κατάφερε να πει και η περιέργεια μεγάλωσε μεσα μου.

"Πώς μπόρεσα τι?" Ρώτησα και εκείνος πήρε μια βαθειά ανάσα εξαγριωμένος και έσφιξε περισσότερο το κράτημα του στον καρπό μου. Πονούσα αλλά δεν με ένοιαζε. Ήθελα να μάθω τι στο καλο γίνεται.

"Πες μου!" Απαίτησα και τα μάτια του σκουριναν. Σηκώθηκε κατευθείαν και αρχισε να βαράει με τη γροθιά του τους τοίχους του εγκαταλειμμένου σπιτιού. Προσπάθησα να τον σταματήσω οταν ειδα τα χέρια του να ματώνουν αλλά ήταν τόσο εξαγριωμένος που τραβιοταν από το κράτημα μου κατευθείαν. Σαν να μην θέλει να τον αγγίζω.

"Πες μου τι στο καλό συμβαίνει εντάξει? Τι έχεις πάθει??" Φωναξα.
Εκείνος με πλησίασε τοσο θυμωμένος που άρχισα να φοβαμαι. Με στρίμωξε σε εναν από τους τοίχους και βάρεσε με δυναμη τη ματωμένη του γροθιά ακριβώς δίπλα από το αυτι μου. Η ανάσα μου κόπηκε. Θα με χτύπαγε.

"Πας καλα?? Θα με χτύπαγες!!" Φωναξα περισσότερο και μου έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα και αρχισε να απομακρυνεται από το στέκι μας με γοργό βήμα. Εγω έτρεξα πίσω του.

"Περίμενε!! Άλεξ!!" Φωναξα ξανά και τον έπιασα από τον αγκώνα αλλά σε κλάσματα δευτερολέπτου γύρισε το χέρι του για να μην τον ακουμπάω και συνέχισε να φεύγει χωρίς να μου ρίξει ούτε μια μάτια.
Εγω έμεινα εκεί και κατέρρευσα στον τοίχο που στεκόμουν αδύναμα. Τι τον εχει πιάσει? Τι έγινε?