Κλείσε τα μάτια σου

Κεφάλαιο 20

Γεια σας παιδάκια!! Πίστευα πως δεν θα προλάβαινα να γράψω κεφαλαιο μέσα στις εξετάσεις αλλα.....τελικα πρόλαβα. Γευυυυυυυυφακμαιλαιφ!

Σκάω.

---------------------------------------------

"Και μετά καθόμουν και κοιτούσα τον καναπέ προσπαθώντας να μην κλάψω. Επειδη είχες έρθει μόνο για το κολιε, κατάλαβες..." είπα και σκυθρωπιασα αφου αρχισα να θυμάμαι αυτες τις απαίσιες μέρες.

"Ήμουν μεγάλος μαλακας τότε να το ξέρεις. Έκανα ότι να ναι προκειμένου να σε δω. Δεν είχα έρθει για το κολιε φυσικα αλλα το είδα στο σπίτι μου και σκέφτηκα πως θα ήταν μια καλή ευκαιρία για να σε πλησιάσω." Είπε και οι περίφημες αυτες πεταλούδες που λενε όλοι αρχισαν να κόβουν βολτες στο αθώο στομαχακι μου.

Γιατί Θεε μου τον έκανες τόσο υπεροχοφαντασμαγοροτελειο? Για να με βασανίσεις?

"Όμως τώρα τελείωσαν όλα αυτά. Δεν θα σε ξαναφησω ποτε, στο υπόσχομαι." Μου είπε ολο σιγουριά και μου άφησε ένα απαλό φιλί στην άκρη των χειλιών μου και του χάρισα ενα χαμόγελο.

"Τι λες πάμε για καμιά βόλτα στη πλατεία ή...στο κρυσφηγετο μας. Δεν ξαναπηγα αφότου χωρίσαμε." Ειπα και έπαιζα με μαλλάκια του χαϊδεύοντάς τα, κάτι που φάνηκε να του αρέσει γιατί έκλεισε τα μάτια του και άφησε μια τρεμαμενη ανάσα από αυτες που αφήνει όταν επιτέλους κοιμάται μετά από εφταωρο στο σχολείο. Και ναι ο Άλεξ αυτοκτονεί όταν ακούει τη λέξη εφταωρο.

"Γαμωτο μου ειχε λείψει τόσο πολύ αυτό...." είπε. "Ναι να πάμε." Απάντησε στην ερωτηση μου.

"Ωραία! Περιμενε με και σε δέκα είμαι έτοιμη!" Ειπα ενθουσιασμένη μια που θα έβγαινα από το σπιτι μετά απο τόσες μέρες που ήμουν κλειδαμπαρομενη. Αποφάσισα να είμαι απλη αλλα περιποιημένη όπως πάντα. Φόρεσα στα γρήγορα ένα ψηλομεσο τζιν και ένα ριχτο κοκκινο φουτερακι. Γενικά φοράω ολο χρώματα που κάνουν μπαμ. Μια φορά σε ενα γαμο φόρεσα ένα κίτρινο φόρεμα κοντό και στενό και ταιριαζε τελεια τη σταρένια μου επιδερμίδα. Χωρίς να το παινευτω αλλά ήμουν πολύ ωραία εκείνη τη μερα.

Ολοκλήρωσα το ντύσιμο μου με τις μαύρες Ugg μπότες μου και το μπουφάν μου ενώ εκανα στα μαλλιά μου ένα ψαροκοκκαλο στο πλάι. Δεν φόρεσα καθολου μάσκαρα ούτε τίποτα γιατί ήξερα ότι ο Άλεξ θα με κατσαδιαζε που δεν είμαι φυσική και απλή.

"Έτοιμη!" Είπε καθώς βγήκα από το μπάνιο. Έσκασα ένα ενα χαμόγελο γιατί ακόμα και αυτά τα λεπτά μου έλειψε πάλι το χαζοχαρούμενο. Έχω μπλέξει άσχημα. Εκείνος μου ανταπέδωσε το χαμόγελο και με πλησίασε δίνοντας μου την ευκαιρία να απολαμβάνω σαν ναρκομανής το άρωμα του. Αυτή τη χαρακτηριστική μυρωδιά. Μαγικά μου κάνει αυτός ο άνθρωπος κάθε φορά που τον βλέπω.