stripper (girlxgirl clexa au)

18

Lexa'nın canı yanıyordu.

Vücuduna daha kötüsünün gerçekleştiği olmuştu ama asıl canını yakan bu değildi. Clarke eski Lexa'yı görmüştü. Saygı alan ve etrafına korku salan, çıplak elleriyle bir adamı öldürebilecek kızı.

Saat gece yarısını çoktan geçmişti. Uyumamış, Clarke'ı izlemişti -Clarke'ın onun korumasına ihtiyacı olduğundan değil- suçlu hissettiğinden. Bu sefer fena batırmıştı ama Clarke iyi olduğu sürece kalan hiçbir şey umrunda değildi. Yatağında uyuyan bu kadın, ona kimsenin hissettiremediği duyguları hissettirmişti, Costia dahil. 

Banyoya gitti ve üzerindeki kanlı kıyafetleri çıkardı. Yüzünü yıkadı ve yaralarından akan kanı temizledi. 

"Ah" Sırtı moraracaktı ve işiniz bedeninizi göstermeye dayalıysa bu hiç iyi değildi. Bir sweatshirt ve boxer giydi, sandalyesine dönüp oturdu. Gözkapakları ağırlaştı, bedeni iyileşmek için uykuya ihtiyaç duyuyordu ve daha fazla dayanamayarak sandalyede uyuyakaldı. 

Lexa yatağın kenarına oturdu, yanında yatan çıplak kıza bakar bakmaz aptallığının ağırlığı onu ezip geçti. Kıyafetlerini yerden aldı ve geceyi geçirdiği yerden çıktı. 

Kaldığı yere geri döndü, gözleri kan içindeydi. İçindeki boşluk onu takip ediyordu. İlkbahar güzel çiçekleri hayata döndürmüştü, yaz yaklaşıyordu, aynı zamanda Lexa'nın mezuniyeti de, asıl sorun ne yapacağıydı. Son birkaç gündür iyice girdabın içinde kaybolmaya başlamıştı, geleceğiyle yüzleşmekten, sorumluluk sahibi olmaktan korkuyordu. İyi bir öğrenci olmasına rağmen disiplin kaydı rekor niteliğindeydi. Okulu kolay buluyordu, boktan hayatını kavgalarla, içkiyle ve öfkeyle hayal kırıklığını ondan uzaklaştıran her şeyle geçirmesinin bir sebebi vardı. Anne ve babası ölmüştü, sadece Anya ve Costia'ya sahipti.

"İşte buradasın! Lexa, tüm gün seni aradım!" Costia ona doğru koştu ve sarıldı.

Lexa utanmıştı, neden Costia ona bu kadar iyi davranıyordu? Bu kadar ilgiyi o da, aralarındaki arkadaşlık da hak etmiyordu.

"Neden böyle yapıp duruyorsun, Lexa?" Costia kollarını geri çekti ve arkadaşının yüzüne baktı.

"Neden benimle zamanını harcıyorsun, Costia? Sana kimseye yararım olmayacağını söyledim. Yanımda olursan sadece zarar göreceksin." Lexa apartmanına doğru yürümeye devam etti.

İçeriye girdi ve ceketini çıkardı. Göğüs kafesindeki morlukları ve sırtındaki çizikleri görür görmez Costia derin bir nefes aldı. Banyoya gidip ilk yardım malzemelerini getirdi. Kutuyu masanın üzerine koydu ve yaraları temizlemek için hazırlamaya başladı.

"Gerizekalının tekisin. Anya senin için kıçını yırtıyor ve sen de onun emeklerine böyle mi karşılık veriyorsun? Günlerdir okula gitmiyorsun, birileriyle yatıp sarhoş olmak için mi?"

Lexa başını eğdi, Costia ona baktıkça bir pislik gibi hissediyordu. "Costia, bir geleceğin var. Benimle harcama."

"Bana hakaret edermişçesine konuşma, Lexa. Kafan bundan daha iyi çalışıyor ve kendi tercihlerimi yapabilirim. Senin de bir geleceğin var, aptal. Buradan, bu nefret ve yoksulluk döngüsünden kurtulabilirsin. Sadece üzerine büyük sorumluluklar almak istemiyorsun."

Costia yaranın olduğu kısmı ıslak bir bezle silerken Lexa dişlerini sıkmış ve acıyla homurdanmıştı.

"Yapamam."

"Hayır, yaparsın. Suçlularla dövüşerek ve sızlanarak üniversiteye giremeyeceksin. Hayatını tekrar ellerine al. Sana inanıyorum, Lexa. Keşke görebilseydin..."