ΚΑΚΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

Άντα.

"Α, γαμώτο" αναφώνησα.

Δε γίνεται να κάνω μπάνιο μια φορά και να μη μπει σαπούνι στα μάτια μου! Μια φορά!

Αφού κατάφερα να βγω απ' το ντουζ χωρίς να το διακοσμήσω με ένα σπασμένο κρανίο, μπήκα στο δωμάτιο μου.

Τεντώθηκα και αύξησα την ένταση του ραδιόφωνου που καθόταν στο έπιπλο δίπλα απ' το βάζο με τα μαραμένα λουλούδια που τόσο πολύ βαριέμαι να πετάξω.

'... στην άλλη άκρη του κόσμου έχει κτιστεί η εκκλησία αυτή, που είναι αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα. Καλά το ακούσατε αγαπημένοι μου ακροατές, στο νησί Βασιλιάς Γεώργιος στον Νότιο Πόλ..."

Ρολάροντας τα μάτια άλλαξα σταθμό. Δεν μας φτάνουν οι εκκλησίες στις πόλεις και τα χωριά που όσο πάνε αδειάζουν περισσότερο, θέλουν να τις χτίζουν και στον Νότιο Πόλο.

Άρχισα να ντύνομαι βιαστικά, έκανε αρκετό κρύο.

Χτένιζα τα μαλλιά μου σχολαστικά, όταν ακούστηκε ένας γδούπος απ' τον κάτω όροφο.

Τρομοκρατημένη κοίταξα το ρολόι μου.

Η ώρα είναι 10 το βράδυ, έξω βρέχει λες κι είμαστε σε video clip της Amy Winehouse, είμαι μόνη και ο Λούσιφερ είπε πως δεν θα έρθει για τις επόμενες 2 μέρες.

Το γιατί; Δεν το γνωρίζω.

Ξεροκατάπια και κρύφτηκα πίσω απ' την πόρτα.

Τι κρύβεσαι μωρή, αφού άμα μπει κάποιος μέσα θα σε δει στον καθρέφτη.

Όχι, όχι.

Περπατώντας στις μύτες των ποδιών μου, άρπαξα το βάζο κι έριξα τα μαραμένα λουλούδια στο πάτωμα.

Το κράτησα σφικτά και άνοιξα την πόρτα αθόρυβα. Απ' έξω ακουγόταν ο άγριος αέρας και η βροχή. Το πάτωμα ήταν αφάνταστα κρύο. Με την καρδιά μου να χτυπά αφάνταστα γρήγορα, άρχισα να κατεβαίνω τις σκάλες.

Είχα φτάσει στη μέση περίπου, όταν ακούστηκε μια αστραπή απ' έξω και τα φώτα έσβησαν.

Φυσικά μια τσιρίδα μου γέμισε τον χώρο αλλά αυτό που με τρόμαξε περισσότερο ήταν πως μαζί με τη τσιρίδα μου ακούστηκε και μια άλλη.

Τρομοκρατημένη απ' το σκοτάδι, κρατήθηκα απ' τη λαβή της σκάλας.

"Όποιος και να είσαι, φύγε! Κρατάω δίκανο!" φώναξα προσπαθώντας να διατηρήσω τη φωνή μου σταθερή.

Ένιωσα το γυάλινο βάζο στα χέρια μου, σκατά δίκανο!

Τα φώτα άναψαν και μπροστά μου στο τέλος της σκάλας στεκόταν μια κοπέλα.