ΚΑΚΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

Bailando.

Ευτυχώς οι φωνές μου δεν ξύπνησαν τους άγνωστους που κοιμόντουσαν γύρω μου. Αφού επικρατούσε ησυχία και κανείς δεν με πήρε χαμπάρι, ξεγλύστρησα απ' τα ανάκατα σεντόνια και άρχισα να ψάχνω τα ρούχα και εσσώρουχα μου στο δωμάτιο.

Το ότι δεν είχα τα γυαλιά μου δεν με βοηθούσε ιδιαίτερα.

Αφού βρήκα το φόρεμα μου να κρέμεται στο χέρι της πόρτας και τα εσσώρουχα μου να κρέμονται έξω από ένα άδειο, γυάλινο βάζο, ντύθηκα σαν αστραπή κι άρχισα να σκανάρω τον χώρο για τα γυαλιά μου.

Όταν τα βρήκα, προς μεγάλη μου λύπη οι φακοί ήταν πατημένοι και σπασμένοι.
Που να πάρει!

Άνοιξα την πόρτα και την έκλεισα αθόρυβα. Το κεφάλι μου πόναγε και το στομάχι μου έκανε σβούρες. Να! Γι' αυτό δεν πίνω. Δεν θα τον ξανακούσω.

Αυτά παθαίνεις όταν εμπιστεύεσαι τον Διάολο.

Ο πονοκέφαλος μου χειροτέρευε λόγο του ότι δεν φόραγα τα γυαλιά μου και δυσκολευόμουν να εστιάσω οπτικά.

Περπατούσα χαμένη στο ξένο διαμέρισμα και ήμουν έτοιμη να του επιτεθώ όταν τον είδα να πίνει ουίσκυ γυμνός ανάμεσα σε γυμνές κοπέλες που κοιμόντουσαν. Ευτυχώς υπήρχε κι ένα σεντόνι να τον καλύπτει.

"Εσύ!" αναφώνησα εκνευρισμένη.

"Ξύπνησε η τίγρης" είπε κοιτώντας με πονηρά.

"Τι σκατά έγινε χτες;" ρώτησα ρίχνοντας του ένα μαξιλάρι.

"Ήρεμα" είπε χαμογελώντας με την έκφραση μου.

Σηκώθηκε και το σεντόνι που έκρυβε αυτά που σαφώς έπρεπε να μείνουν κρυμμένα, έπεσε στο πάτωμα.

"Παναγία μου, φόρεσε κάτι!" αναφώνησα και γύρισα απ' την άλλη εκνευρισμένη.

"Μα γιατί; Λες και δεν έχεις ξαναδεί γυμνό άντρα ξανά! Αλήθεια, χτες πόσοι η..."

"Σκάσε" αναφώνησα εκνευρισμένη. "Φόρεσε κάτι, έχουμε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα"

"Μα δεν έχω τελειώσει με τις κούκλες εδώ" παραπονέθηκε γελώντας.

"Κοιμούνται βλάκα" αναφώνησα ξανά. "Πάμε σπίτι αμέσως"

"Νόμιζα πως δεν ήθελες να έρθεις πρόσωπο με πρόσωπο με την μαμά σου"

"Δεν την έδιωξες;" ρώτησα εκνευρισμένη γυρίζοντας να τον κοιτάξω.

Γέλασε νικητήρια, νόμιζε πως γύρισα να δω τα κάλλη του. Δεν σφάξανε, χέστηκα για τα γενετικά όργανα του διαόλου. Αυτάρεσκε!