ΚΑΚΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

Ό,τι, Ό,ΤΙ θέλω;

"Κοπελιά; Θα μιλήσεις;" ρώτησε κουνώντας τα χέρια της μπροστά στο πρόσωπο μου.

Νομίζω πως θα λιποθυμίσω. Αποκλείεται να είναι αληθινή. Έχω παραισθήσεις, με κούρασε το σκάψιμο έτσι;

"Είσαι..είσαι αληθινή;" ρώτησα κοιτώντας την.

Ρόλαρε τα κόκκινα της μάτια προς τον κατάμαυρο ουρανό και με κοίταξε με υψωμένο το ένα φρύδι.

"Αν με κάλεσες άδικα πάλι λόγω εκείνης της σειράς με τους Winchesters, δεν ξέρω τι έχει να γίνει"

"Γι' αυτό σε κάλεσα" απάντησα παρατηρώντας την αποχαυνωμένη ακόμα.

Στ' αλήθεια είναι εδώ. Μόλις κάλεσα ένα δαίμονα και έχω μια ευχή.

"Εσείς οι θνητοί είστε αξιολύπητοι" αναφώνησε έτοιμη να εξαφανιστεί.

"Περίμενε, περίμενε!" είπα κάνοντας 2 βήματα προς αυτή.

Ήμουν έτοιμη να την αγγίξω αλλά φοβήθηκα. Δαίμονας είναι αυτή, δεν ξέρεις ποτέ τι θα γίνει. Μπορεί να της γυρίσει και να με βάλει να καθαρίσω τα πατώματα της κόλασης με μια οδοντόβουρτσα.

"Θα μου πραγματοποιήσεις μια ευχή, δεν πάει έτσι;"

Με κοίταξε και γέλασε σατανικά.

Βασικά... Όπως και να γελάσει, σατανικά δεν θα είναι;

Τέλος πάντων! Δεν είναι αυτό το θέμα μας Αλίκη!

"Τώρα μιλάς" σχολίασε κοιτώντας με από πάνω μέχρι κάτω. "Τι είναι αυτό που επιθυμείς περισσότερο απ' όλα;"

Την κοίταζα μαγεμένη, μη μπορώντας να πιστέψω πως είχα στ' αλήθεια καλέσει ένα δαίμονα.

Αυτό σημαίνει πως ο Σαμ και ο Ντην είναι αληθινοί; Και ο Κας; Και ο Μπόμπυ; Αχ Μπόμπυ!

"Κοπελιά, δεν έχω όλο το βράδυ!" με έβγαλε απ' τις σκέψεις η φωνή της. "Έχω κι άλλες συμφωνίες να κλείσω"

"Θα μου πραγματοποιήσεις μια ευχή και μετά από 10 χρόνια θα έρθουν τα σκυλιά της κόλασης να με φάνε;" ρώτησα κοιτώντας την.

Με ξάφνιασε όταν γέλασε κοιτώντας με λες και της είχα πει κάτι παράλογο.

"Σε 10 χρόνια;" ρώτησε. "Ήταν πολύ γενναιόδωροι αυτοί που έκαναν την ηλίθια σου σειρά" συνέχισε.

"Σου πραγματοποιώ μια ευχή και σε 2 χρόνια από σήμερα... Μεταναστεύεις κάπου με πιο..θερμό κλίμα" κατέληξε γελώντας με την έκφραση μου.

Μα 2 χρόνια είναι λίγα. Λίγα για κάποιον φυσιολογικό άνθρωπο.

Για κάποια που πριν λίγες ώρες ήταν αποφασισμένη να πεθάνει από πατατάκια και χυμό, τα 2 χρόνια είναι απλά μια παράταση.

Δεν βαριέσαι;

"Δ-δηλαδή... Μπορώ να ζητήσω ό,τι, Ό,ΤΙ θέλω;" ρώτησα.

"Ναι" απάντησε ξερά. "Αν και κρίνοντας από το ντύσιμο σου θα έπρεπε να ζητήσεις συμβουλές μόδας" συνέχισε κοιτώντας το μπλουζάκι μου με αηδία.

"Ήταν συλλεκτικό!" απάντησα θιγμένη.

"Λοιπόν, θα μου πεις τι στο καλό θες ή θα φύγω και θα σ' αφήσω εδώ;"

"Θέλω..." ξεκίνησα.

Τι θέλω; Είμαι και ηλίθια, δεν σκέφτηκα καν τι θέλω πριν καλέσω τον δαίμονα εδώ.

Χμμμ... Θέλω..

Το βρήκα! Ακριβώς αυτό που χρειάζομαι!

"Θέλω έναν κολλητό!" είπα χαμογελώντας ενθουσιασμένη.

"Τι; Αυτό;" ρώτησε εκνευρισμένη. "Με έφερες εδώ για να ζητήσεις έναν κολλητό;"

"Προφανώς" απάντησα νιώθοντας άβολα.

"Ω, εντάξει" απάντησε ρολάροντας τα μάτια. "Κάποια προτίμηση; Θες να είναι ο Jared ή ο Jensen απ' το show; Θες τον Obama; Ή την Rihanna;"

Το σκέφτηκα λίγο και χαμογελώντας πονηρά ένεψα το κεφάλι αρνητικά.

"Θέλω το αφεντικό σου" απάντησα σταυρώνοντας τα χέρια.

"Τι;!" ρώτησε αιφνιδιασμένη.

"Θέλω για κολλητό τον Διάολο"