when night falls (NL) *voltooid*

.7. {Maan}

Als ik wakker wordt is Luuk al weg.. tenminste dacht ik, maar zodra ik beneden kom ruik ik de geur van omeletjes , spek en kaneelbroodjes. Dan zie ik Luuk bakken. Ik moet keihard lachen waarop hij zegt 'wat valt er te lachen?'. 'Niks hoor, alleen het feit dat jij hier staat te koken!', zeg ik met een grijns waardoor hij antwoord 'hey als je nog lang blijft lachen wordt je omeletje koud!'. Ik schuif snel aan tafel en zeg 'wat is het probleem eigenlijk?'. 'Niks hoezo?', zegt hij. Ik wijs naar de keuken en het heerlijke ontbijt en zeg 'dat'. Hij volgt mijn blik en begint te lachen. 'Oh dat! Gewoon omdat je een super vriendin bent!', zegt hij. 'Dat is zoo lief!',zeg ik. 'Maar geen gezwijmel nu Luuk! We hebben nog veel te doen!', terwijl ik dat zeg zwaait de deur open.. ik schrik als ik een bebloede Drew zie ... onze Bèta. 'Wat is er gebeurt?!', gilt Luuk. 'We moeten hem naar het ziekenhuis brengen!', zeg ik hopeloos. 'Het.........   waren.......   de ...... Moon..', bij het woord Moon sterft Drew zijn stem weg en valt hij bewusteloos neer. Ik en Luuk wisselen een snelle blik. We rennen zo snel als we kunnen naar het ziekenhuis waar we Drew afzetten en wachten in de wachtkamer. Ik begin te huilen... Drew was altijd al een goede vriend geweest in de roedel.. Luuk slaat een arm om mij heen en geeft me een kus op mijn kruin, waarop hij zegt 'het komt wel goed...' maar er klinkt twijfel in zijn stem. Drew zag er behoorlijk ernstig verwond uit.. Stomme Moonwalkers roedel! Ik kan ze wel wurgen!!!! Arghh ... maar stel dat dit juist het werk is van mijn zus? Of willen de Moonwalkers ons in gevecht krijgen? Het zijn allemaal vragen die ik zelf niet kan beantwoorden.. na een lange stilte gaat de deur open en meld de dokter 'u vriend leeft maar...' dan onderbreek ik hem met een luid gejuich en vlieg Luuk om de hals. 'Maar wat?', vraagt Luuk, waarop de dokter zegt 'maar hij ligt in coma door de zware verwondingen...' ik schreeuw het uit en zeg 'nee! Dat meent u?!' Ik vloek en scheld maar Luuk houdt me tegen en zegt 'het is het niet waard Maan, misschien is het beter als we naar huis gaan...'. 'Nee laat me met rust! Ik wil Drew zien!'. De tranen springen nu in mijn ogen. 'Ooh Luuk!', zeg ik dan. Mijn tranen rollen nu over mijn wangen en Luuk geeft me een knuffel. Drew betekende zoveel voor ons , en ik heb van zoveel mensen gehoort dat de meeste nooit meer uit Coma komen... 'Luuk? Ik ben bang..', zeg ik dan. Ik kijk recht in zijn mooie bruine ogen, waarop hij zegt 'ik ook Maan, ik ook...'.

***********************
Hey allemaal !! Ik stond voor heeeel eventjes op #44 in weerwolven!! Dankzij jullie!!
Ik wil jullie heel erg bedanken voor het lezen van ons boek! Ik heb nu al zin in het volgende hoofdstuk!!