when night falls (NL) *voltooid*

3. agressie....?

Ik vloek en ik sla om mij heen. Weer die stomme droom. Ik had mijn nacht ondergebracht in een oud boshuisje.. 'godver de godver ga weg uit mijn hofd Maan!!', schreeuw ik. Ik sla een raam door en zie mijn knokkels bloeden. Door het bloed zie ik Maan weer in het slagveld liggen en mijn tanden en klauwen zitten nog onder het bloed. Aaaah!! . Ik schreeuw het hele bos vol en laat me dan zakken op de bank. Ik barst in tranen uit, en mijn longen vragen om zuurstof. Alsnel begin ik te hijgen en hap naar adem. Ster denk niet meer aan haar! Hoe zal je leven eruit zien als je alsmaar aan je denkt?
Zeg ik tegen mezelf. Algauw kom ik weer op adem en loop naar het kapotte raam. Ik kijk naar buiten en zie een waas van een witte wolf. Uit angst gooi ik er een vaas naartoe en de waas verdwijnt. Ik barst in snikken uit. Waarom? Waarom doodde ik haar. 'Maan ik mis je! We hadden nooit ruzie moeten krijgen! Vergeef me!', schreeuw ik naar buiten. Dan zie ik Lila naar mij toe lopen. 'Gooide je die vaas naar mij?', vraagt ze wijzend naar haar. 'Uh. Nee . Sorry', zeg ik. 'Heb je gehuild?', vraagt Lila. 'Ja..', zeg ik droog. Ze loopt het huisje binnen en legt troostend een hand op mijn schouder. 'Ga zitten en leg het me uit',zegt ze kalm, maar lief. Ik ga naast haar zitten en vertel over Maan en die nacht dat ik haar doodde. 'Heftig...,is dat de reden van die paniekaanvallen?', vraagt ze. 'Ja'. 'Maar wat kwam je hier eigenlijk doen?', vraag ik. 'Jou ophalen', zegt Lila. 'Wat? Waarom?',vraag ik verbaasd. 'Eerlijk?'. 'Eerlijk!'. 'Oke. Kijk ik denk dat jij en William mates zijn..', zegt Lila met een rood hoofd. 'O'. 'Hij is al een jaar lang op zoek naar zijn mate.. en hij smolt toen hij jou zag!', zegt ze. 'Kijk...-'. 'Wil je alsjeblieft met me meegaan? Voor hem?', onderbreekt ze me. Ik zucht. 'Kijk Lila ik heb net mijn mate gedumpt omdat ik er geen een wouw', zeg ik. 'Dan waren jullie ook noet voor elkaar bestemt',zegt Lila. 'Ik kan geen nee zeggen hé?', zeg ik. 'Noop!', zegt Lila met een lach. Ik zucht 'goed dan!'. Ik loop samen met Lila mee terug naar hun grot. Waar ik William en Julian ontmoet. Ze kijken mij verbaasd aan maar zeggen niets als ze Lilas blik zien. 'Nou kijk William! Ik heb je mate gevonden', zegt Lila blij. Blossend kijk ik naar de grond. 'Wat heb je!?', zegt William. 'Je mate!', zegt Lila. 'Wat zei ik nou over-', 'je zoekt al vet lang naar haar!', onderbreekt Lila hem. 'Doe nou noet zo verlegen! Ik probeer je alleen maar te helpen!'. Wacht.. zei ze nou verlegen. Stiekem begin ik te lachen. En Julian ook. Lila en William kijken elkaar alleen maar boos aan. Ik loop naar William toe en pak zijn hand vast en neem hem mee naar een boomstronk. Ik ga zitten en zeg 'duuus vertel eens wat over jezelf'. 'Ik ben William en ik ben Rogue 17 jaar oud.. en blijkbaar jouw mate', glimlacht hij. 'Nou William kun jij ook tegen kietelen', lach ik. Hij trekt een agstig gezicht en voordat hij een beweging kan maken vlieg ik hem aan. Aah niet doen!',smeekt hij. 'Oke oke.. ik wist niet dat je boos zou worden!', lach ik. 'Nu ben je me iets verschuldigt!', zegt hij. 'Wat dan?', lach ik. 'Dit'. Hij drukt zijn tedere lippen op de mijne.  Ook al zijn het die wnkele seconden.. ik kan er nog lang over dromen.