Sonunda : Zombiler

Hayatta Kal Kuralı (#5)

Bi anda gülmeye başladık ve ben elini tutmaya devam ediyordum, daha sonra tatlı bir gülümseme ile güzel bir bakış atıp elimi yanağına götürdü. Sanki '' niye beni sevmiyosun küserim sana hee'' der gibi, bana bir çift gökyüzüyle bakıyordu. Çokta önemli değil diye düşünüyordum ama kalbim bana katılmıyor demekki, taramalı gibi hızlı atıyordu. Yüzümde samimi bi tebessüm belirdi baş parmağımla gözünün altını seviyordum. Sonra avuç içimi öptü gözlerini kısarak bana gülümsedi ve elini uzattı

+ Telefonunu verir misin?

- Anlamadım neden ki?

+ Sevgilin var mı diye bakıcaktım da hehe

- Sevgilim olmasa da telefonumu veremem ama sen istersen bana seninkini verebilirsin hehe.

+ Peki

(telefonunu cebinden çıkartıp bana verdi ve şifresini yavaşça kulağıma yaklaşıp söyledi. Utandığımı görünce tekrar samimi bi şekilde güldü)

- çok tehlikeli hareketler yapıyosun, haberin olsun herkes benim gibi utangaç değil sende biliyosun.

(sesini çok alçaltarak benim duymamam için kendine söylese de ben yinede duydum ve duyduğum beni daha da utandırdı)

+ sanki başkasına böyle yaparım ya aptal seni..

(bişey anlamamış gibi yaparak)

- efendim, bişey mi dedin?

+ nasıl sevgililerim yakışıklı mı? hehe

(sevgilim dedikleri kedilerdi. Bende kedileri çok severim bu yüzden yüzümde tebessüm belirdi)

- eğer bunlar senin sevgilinse bana söz düşmez burda ben yavaştan kaçayım zaten telefonumu kaydettim ben telefonuna eğer diğerlerinden zaman kalırsa bana da bi mesaj atarsın heralde hehe şaka yapıyorum ciddiye alma he, orası sana kalmış. Benim gitmem lazım ve senden bişey rica edicem. Şimdi söyleyeceğim şey sana yanlış gelebilir tahmin edebiliyorum ama sana şimdi mesaj atıcam onu aklına yaz eğer açıklayamadığın şeyler olursa oraya gel ve beni bul.

Şaşırmış bi şekilde mesaja baktı ve bana baktı yanaklarını şişirerek Naz yaptı sanırım bana ama tam anlayamadım. Son kez baktıktan sonra aldığım malzemeleri eve götürmek için yolu koyuldum. Kalp atışlarımı yanağımda, elimde ve kulağımda hissediyorum. Belkide sevgi duygusu eksik olan duygularımın arasında değildir. Bilemiyorum, şuana kadar hiç böyle bişey hissetmemiştim. Moralim bozuk oysaki yanlış olan bişey yok. Eğer düşündüğüm şey gerçekten olacaksa kurallara ihtiyacım var. Böyle bi durumda insanların en büyük sorunlarından birisi de korkup kaçmaya çalışmak oysaki belkide kaçtığı yer daha da tehlikeli bu yüzden sakin olmak benim için birinci kural olmalı acele ile yardım etmeye kalkışıp etrafını gözlemlemezsen sende kim vurduya gidersin kardeşim. Bu yüzden sakin olmalı ihtimalleri gözden geçirmeli mantıklı karar vermeli ve bunu kısa sürede düşünerek uygulamaya geçirmelisin. Uygulamaya yavaş geçersen korkuların telaşın ve heyecanın hayatını kaybetmene sebep olabilir. Kural 1 : Ne olursa olsun sakin kal. Eğer sakin olursanız beyninizi daha etkili kullanabilirsiniz. Eğer beynimizi daha etkili kullanırsak daha doğru sonuçlar ortaya çıkarabiliriz. Mesela the Walking Dead Rick Grimes atı ile şehre geldiğinde çevresini zombiler sardığında aşırı telaş yapıp tankın altına girmeyip kaçmaya çalışsa veya tankın altında savaşmasa pes etse sizce ne olurdu? Sakin kal derken heyecanlanmama değil ne olursa olsun pes etmeden çıkış yolu düşün korkularının seni ele geçirmesine izin verme işte birinci kural bu. Söylediğim gibi en önemlisi değil en önemli kurallardan birisidir sakin kalmak. Eve vardım sonunda ve malzemeleri kategorilere ayırdım poşetleyip muşamba ile sardım. Artık zamanı gelirse kullanıma hazırlar. Eğer olaylar başlarsa zaten gömdüğüm yerden çıkarmak için çok zamanım olmayacağından her 10cm arasına muşamba koyacağım. Bu şekilde biraz kazdıktan sonra muşambaları kaldırarak toprakları hazinenin üstünden daha hızlı bi şekilde atabilirim. Artık gece yarısını beklemek ve haberleri izlemek kaldı.