Guarding the Beast

Coming Back

*************_**************

.

.

.

There are three clocks for one kingdom, one for the people – for them to know that they have a King- , one for the Guardian of the kingdom – for him to know that he have a King - and one for the king – for him to know that he is the King.

Holding the king's watch in his hands seems surreal for Lourde, emotions he held for too long seem useless now. He now has a King, but opening the clock means danger. He closes his eyes and eases his heart that he thought he lost the beat a long time ago.

Sapat na ang matagal naming paghihintay Binuksan niya ang mga mata.

CLICK.

The watch snap open and specs of light burst all over the place.

DIIIIIIIIIIIINNNNNNNNNNNNNGGGGGGGGGGG!!!!!!!!!!!!! Tunog iyon nang orasan sa kaharian na nag-aanunsyo na kinikilala na nang Guardian ang susunod na hari.

Nagtataka siyang napalingon sa pinanggalingan nang tunog tapos sa orasan at sa isang iglap binalot siya nang kadiliman.

"Ano ang nangyayari?"

Nanatili siya sa kinatatayoan nang ilang segundo nang inihakbang niya ang mga paa ay saka naman biglang lumiwanag. Suddenly he was back in his room in Aguardia and staring down at someone's familiar figure sitting on his bed head down. He was thin, breathing heavily while trembling like it was so painful to let the air in his lungs.

Nanlaki ang mata niya nang itaas nito ang ulo at magtagpo ang tingin nila saka ngumiti "Dumating ka." mahina nitong saad na bahagya pang napapikit sa sakit saka napa-ubo nang dugo.

Right now, he is looking at himself fifty years ago. The time before the previous king died, the time when he is struggling to decide whether to live or just die.

"Varren." Tawag niya sa sarili, hindi niya na-aalala na kausap niya ang sarili noon, maliban sa isang guardian.

"Sigurado ka ba sa desisyon mo?"

Hindi na siya nagulat nang magsalita si Hansel sa likod niya, dahil ito ang araw na nagpabago nang lahat. At para makita uli ito ay nakapagpabalik sa kanyang emosyon na pilit niyang tinatago.

Marahang tumango ang nakaraan niyang sarili na may mapait na ngiti "Pasensiya na Hansel kung kailangang gawin mo ito. Sa oras na patayin nang Guardian ang kanyang Hari katapusan na nang lahat, kaya kailangang ibang Guardian ang gumawa nito."

"Wala kang kasalanan." Napahinga si Hansel "Hindi mo kailangang tiisin ang mga kamaliang ginagawa nang iyong hari."

Tama si Hansel, sa oras na gumawa nang kahit anomang labag sa kalangitan ang isang hari ang mga Guardians ang nagdudusa. Kung hindi mamamatay ang hari ay mamamatay ang Guardian at hindi na muling mabubuhay pa, at matatagalan bago magkakaroon nang bagong papalit dito. Magdudusa ang kaharian sa ilalim nang pamumuno nang isang hari na walang Guardian at iyon ang hindi niya mapapayagan.

"Ipapasunod ko si Jinji sa iyo kaya mauna ka na." muling utos nang sarili niya "saka isa pa, gawin mo ang naka-ugalian. Taposin mo ang buong angkan."

Ang pagtapos sa buong angkan nang hari ang magsisilbing kaparusahan sa kamaliang nagawa nito.

"Hindi mo kailangang sabihin."

Umikot ang buong paligid at sa paghinto nito ay pinapanood na niya ang ginagawang pagpatay ni Hansel sa Hari. Nasa ala-ala ba ako ni Hansel?