Chained and Locked

42 1 0
                                    

°°°°°°°°°°°°°

It was the cry of a dying infant that rings through the silent night and into the sky. It traveled through time and passed into sparks of magic and power and takes it's form as a small crystaline ball. Then found it's way to an open, where clouds float along with the light. It slowed down and finally settled to it's chosen vessel. A dying creature with four legs and beautiful rounded brown eyes that stares to nothingness.

As that creature lost it's last breath and closes it's eyes, the crystal ball slowly enters the body until it disappeared. Few seconds pass then the body of that creature glowed making cracks to it's body like it was made of glass not of flesh. Then it burst into tiny specs of lights and unite once again to form a new being.

It's body is covered with golden brown hair, his yellow eyes roam around in bewilderment as his four legs quivers trying to stand. His long and sharp nails digs to the ground to find support. After a minute of agonizing he finally was able to stand. He jerk his head when cold wind pass through his heated body and heared a chilling voice.

Aravil...


~~~~~~~

Aravil...

Iminulat ni Aravil ang mga mata pagkatapos managinip. Nilibot niya ang tingin...

Madilim

Walang liwanag

Mag-isa lng naman siya.

Ano ba inaasahan niya?

Nakakulong siya sa isang madilim na kweba. Kung bakit doon pa marami namang pwedeng pagkulungan sa kanya.

'Gaya nang dati' naisip niya saka tumayo at naglakad pero agad ding napahinto. Nakasimangot na tiningnan niya ang mga kadenang pumigil sa mga paa at kamay.

"Kainis! Kailan mo ba ako pakakawalan dito?!!!!" sigaw niya pero tanging katahimikan lang nang kweba ang sumagot sa kanya.

Tumingin siya sa bukana nang kweba, sa ordinaryong mga mata tuldok lamang ang itsura noon sa sobrang layo mula sa kinalalagyan niya, pero hindi sa kanyang paningin. Kita niya ang mga nagliliparang ibon at mga dahon sa sumasayaw sa ihip nang hangin. Isang tanawing paulit-ulit niyang pinapanood sa loob nang mahigit isandaang taon.

Nakaramdam siya nang inggit. Mabuti pa ang mga ibon, malaya sa labas. Dumako ang tingin niya sa anino ng liwanag sa labas nang kweba.

Masyadong malapit.

Napakalapit nang kanyang kalayaan.

Isang hakbang lang.

Kahit isang hakbang lang palapit sa liwanag na yon gusto niyang gawin.

Matagal-tagal na rin nang huli siyang mainitan nang araw.

Ilang taon na ba?

Isandaan?

Gusto niyang umalis.

Lumaya.

Pero may mga kadenang pumipigil sa kanya.

Ang kalayaang pinagkait sa kanya, gusto niyang bawiin. Ikinuyom niya ang mga kamay nang maalala ang sinabi nang Guardian na nagkulong sa kanya.

*****

"Bakit mo ba ito ginagawa sa akin?!" sinubukan niyang lumapit pero di niya magawa.

"Kailangan mo pang gampanan ang nakatadhana sa iyo. At hindi mo yon magagawa kung mapapatay ka nang mga kasama ko. Kaya dito ka muna pansamantala"

Guarding the BeastTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon