31 KATLİAM

Arkana Bakma!

Clara

Sabahın kör edici güneş ışığı doğruca gözlerime hücum ediyordu. Bir kaç saniyeliğinede olsa bütün bu olanları unutmuştum. Yada, sadece unutmak istemiştim. Kulaklarımda yankılanan çığlık seslerini beynimin bana oynadığı bir oyun sanarken, herkesin bir anda ayaklanması bu teorimi çürütmüştü.

''Neler oluyor?'' diye atıldım. Saçlarımı geriye atıp üzerimi silkeledim. Nick bir an bana bakıp hızla kapıya koştu

''H-Hayır.. Hayır olamaz.'' masada duran bıçaklardan birini kapıp bize doğru yöneldi. 

''Stephen, benle gel. Bu Elena''  Kapının eşiğinde çıkmaya hazırlanırken Nick'i yakalayıp kolundan tuttum. ''Bende geliyorum. Bunu tek başına yapma.' Yüzündeki izler, bir an olsun ufak bir tebessümle kayboldu. Masadan bir bıçak alıp kapının açılmasına yardım ettim. Koridor boştu. 

Yanıp sönen ışıklar ve ıslak, küflü bir kokudan başka bir şey hissetmiyordum. Sol taraftan gelen ufak bir çığlıkla yöünümüzü değiştirdik. Bu hissettiklerim, korku ve dahası.. Hiç bu kadar yoğun olmamıştı. Yaşadıklarımızın hala bir şaka olup olmadığını kestiremiyordum. Çünkü.. Bunlar bana mantıklı gelmiyordu. O yaratıklardan birini çömelmiş bir halde gördüğümde bir adım geriledim. Hala bununla yüzleşemiyordum. B-Ben katil değildim ve bunu atlatabileceğimden emin olamıyordum. Stephen önden ilerliyor hemen arkasından Nick geliyordu. Onları yavaşlattığımı düşünüyordum. Birkaç dakika sonra feryat dolu bir bağırış yükseldi. Acı ve hüzün doluydu. Bunu ben bile hissetmiştim. Nick'e doğru koşup elimi yavaşça omzuna koydum. Elena yerde yatıyordu. Vücudu parçalanmış derecede kemirilmişti. Nick'in kalkmasına yardım edip sıkıca sarıldım. Kafasını omzuma gömüp ağlamaya başladı.Böyle yapmamalıydı.. Yavaşça eğildim ve sessizce kulağına fısıldadım.

''Üzülme. seni seviyordu. Gerçekten seviyordu, buna eminim. En azından.. Artık acı çekmiyor, daha huzurlu. Güven bana. Senin.. böyle yapmanı istemezdi. Gerçekten buna dayanamazdı.'' Kafasını kaldırıp bana baktı. Kararlı ve daha ciddi görünüyordu. Gözleri kızarmıştı.

''Bunu başaracağım. Onun için yaşayacağım, deneyeceğim.'' Gülümsedim ve ondan sıyrılıp diğer koridorlara doğru ilerledim. Hera'yı arıyordum. Onun başına birşey geldiği düşüncesi.. en yakın arkadaşımı kaybedeceğim düşüncesi beynimi kemiriyordu. Ne yapacağımı bilmiyordum, yada nereye gideceğimi. Stephen ve Nick arkada kalmışlardı. Sadece Hera değil, buradan benimde sağ çıkmam gerekiyordu. Ve burdan en son çıkan Nick değil, ben olacaktım. Yaşayacaktım, hemde sonuna kadar..

SELİN ♥

resim NİCK...