31 KATLİAM

''Ya o gider Ya biz''

CLARA..

Gecenin kör karanlığında, ay ışığının altında öylece oturuyordum. Zombilerin buralarda olmadığından emin olduktan sonra arkada olan ve hizmetlilerin sigara içmek için çıktıkları açık alana girdim. Gecenin sessizliği ve ay ışığının büyüleyici görünümü tüm bedenimi sarmıştı. Yıldızlar adeta Ben Buradayım dercesine parlıyordu. Aklımdan Jessica nın bir yerlerden beni izlediği geçiyordu. Daha doğrusu hissediyordum.. Bu bütünlük beni bir sarmaşık gibi sarmışken arkamda duran ve beni izleyen biri olduğunu fark ettim. Arkama dönmemle bıçağımı belimden çekmem bir oldu ama o anda elimi tuttu ve bıçağı elimden aldı. Bir hışım ayağa kalktım ve karşımda Seth i gördüm. '' Korkutmak istememiştim''   ''Sorun değil''  diye karşılık verdim ve yerime tekrar oturdum. Seth ''Gelebilirmiyim?''  diye sordu. ''Tabii'' diye atıldım. Yanıma oturdu ve aynı yıldızların altında aynı dolunayı izlerken ve aynı gökyüzüne bakarken aklımızdan farklı şeyler geçiriyor olmak.. Bazen düşünüyorumda bu kadar sır paylaştığımız ve gülüp eğlendiğimiz kişiler gözlerimizin önüde nasıl ölebilirki?  Seth elimi tuttu ve ''İyimisin''  diye sordu.  ''Sanırım hayır'' diye yanıtladım. Sessizlik bir anda bozuldu ve arkadan bir yada iki kişinin (Veya zombi) ayak seslerini duyduk. Bir hışım silahlarımızı aldık ve uzaklıkları pek olmayan çöp konteynırlarının arkasına saklandık.  Bu Emilly di! zombiydi.. Lanet olsun yinemi..  Bu kız çirkinliğiyle okulda ün salmıştı ama şimdi gerçekten tam bir zombi olmuştu. öğğ iğrenç görünüyordu. Dili yenmiş ve yarısı dışarıdaydı. Saçları adeta samara yı andırıyordu ve ve daynamaicam.. Herneyse Em  çöpleri karıştırmaya başladı ve aynı anda boğazından garip sesler çıkartmaya başladı. Dibimde duruyordu. biraz sola kaysa görüş mesafesine giricektim ve beni öldürücekti. Çöpten bir fare buldu ve yemeye başladı. Seth in arkadan onu öldürmem için işaret verdiğini gördüm ama yapmadım. Yapamadım. Yine bir arkadaşımı öldürmezdim. Robert ın , Elena nın , Şebanın , Rebekanın , Chloe ve Jessica nın ölümüne tanıklık etmiştim ve kim bilir kaç kişi daha bu cehennem okulunda boş bir intikam uğruna can vermişti.. Bu gibi şeyler beynimi kemirip dururken dayanamadım ve kendimi bir hışım geriye attım. Emmily beni gördü ve bana doğru gelmeye başladı. Kaçıyordum ama teller biraz sonra buna son verecekti. Daniel neden kendini Robert a teslim edecekti çok daha iyi anlıyordum artık. Bende öyle düşünüyordum ama canımı alan kişinin Em olmasını istemiyordum.. Seth arkadan koştu ve Emilly i beyninden bıçakladı. Daha fazla ayakta durucak gücüm yoktu. Aniden yere yığıldım ama ayıktım. Çok yorgundum.. bedenim gibi kalbimde acıyordu ki sınıfımdan bir zamanlar nedret etmeme rağmen onların kıymetlerini şimdi anlıyordum. BU OLASIMIYDI? Seth beni kucakladı ve Yemekhaneye çıkardı. Hera kapıya koştu ve  ''O İYİMİ?'' diye sordu. Gözlerimi açtım ve '' Ben iyiyim''  diye yanıtladım.  ''Tanrı aşkına Clara nerdeydin bunca zaman!''  diye bağırdı.   ''Bi önemi varmı?''  Diye sert çıkıştım. Aslına bakarsanız bu sınıfta bir çok kişiyle anımız vardı. Stephan ve Nick aralarında bir şeyler konuşmaya başladı ve yanımıza geldi. Beni ve Hera yı Özel bir şey konuşmak adına köşedeki tabakların olduğu yere çağırdılar. Nick '' Clara! Bak bu nezaman gidicek burdan söyle Hera bak söyleyin zaten kıl oluyoruz şu tipe eğer zorluk çıkartıyorsa söyleyin icabına bakarız''  Tanrı aşkına ne sanıyordu kendini bu? Burnu bir karış havada geziyordu heleki böyle bir durumda! ''Nick ne diyosun sen? saçmalama o bizden..''   ''Ya ne bizdeni be safmısın kızım sen baksana dışardan kaçmış gelmiş sığınacak yer arıyo ''   ''İyice saçmaladın sen'' Dedim ve oradan tam ayrılacakken kolumu tuttu.  ''Ya o gider ya biz''  Evet gördüğünüz gibi bize bunları söylemişlerdi heleki böyle bir zamanda... '' Nick saçmalama böyle şeylere gerek yok''  Diye atıldı Hera ama Nick çoktan onu itip geçmişti. Bizi yine bir ikilem içinde bırakmışlardı ve bizden tekrar birinin ölmesini istiyorlardı aslında.. Ama bu sefer şöyle bir farklılık vardı: Ölücek kişiyi biz seçicektik...

selin♥

resim:emily♥