31 KATLİAM

Yaşamak Zorundamıydık?

CLARA...

Yemekhanede oluşan sessizliği bastırmak adına Nick bi şeyler gevelemeye başlamıştı. Dışarıda neler olup bittiğine bakmak adına kapıyı açmıştım. Ses seda çıkmıyordu ve içeride Daemon ve Hera nın yaşadığı aşk ı izlemekten mideme bunaltılar geliyordu. Bizim katta pek zombi olduğu söylenemezdi. O anda arkamda bir zombi beni tuttuğu gibi yere attı ve ısırmaya çalıştı. Yüzünü göremiyordum ama birazdan ölüceğim halikardı. Emekleyerek kaçmaya çalışıyordum. Yerde paslanmış bir sopa buldum ve zombiye doğru vurdum ama geri tepiyordu. Arkamdan birinin zombiyi silahla vurduğunu gördüm. Kim olduğu hakkında en ufak bir fikrim olmayan bu çocuk hayatımı kurtarmıştı!. Bizim okuldakileri adım gibi biliyordum ama bu çocuğu ilk defa görmüştüm. Zombi bana tanıdık geliyordu. Evet şu an söylediğim gülünç olabilir ama öyleydi! Bidakka!!! BU AİDEN dı! hera çok üzülücekti. En azından ben öyle sanıyordum! Hayatımı kurtaran çocuğa tekrar baktım ve orda yoktu?. Yemekhaneye doğru koştum ve kapıyı ardımdan kilitledim çünkü zombiler silah sesine birer ikişer yaklaşıyordu!  Hera ya gidip Aiden ın öldüğünü söyledim ve hemen Daemona baktı. 'Üzgünüm Hera..'   'Sorun değil' diye karşılık verdi.  Zombiler kapıyı delicesine yumrukluyordu. Daniel ve Nick kapıya masalardan koyuyorlardı amaçları güç bariyeri yaratmaktı. Kaybedicek vaktimiz yoktu ve olamazdı. Burada zamanla savaşıyorduk ve eğer yapacağmız işi hemen yapmazsak burada herhangi bir zombinin öğlen yemeği olabilirdik. Her saniye aleyhimize işlerken biz olduğumuz yerde dikiliyorduk 'Beni Dinleyin! Yaşamak istiyorsak dediklerimi yapmamız lazım! İkişer gruplara ayrılalım. Nick ve Stephan siz alt kata inin ve okula zombiler girmesine izin vermeyin. Dikkatli olun!. Ben Daniel le gidicem ve siz ikiniz, Hera ve Daemon sizde burdaki zombileri halledin!'' Onları bilerek eşleştirmiştim. Buna ihtiyaçları vardı. 2. kata Daniel le birlikte indik. Geçmişte karete yaptığı için iyi dövüştüğünü biliyordum.  Aşağıda Robert ı gördük. Robert.. Daniel in en yakın dostuydu ve Robert artık o değildi. O, onlardan olmuştu. Zombi... Daniel olabildiğince bağırdı. Gözünden yaşlar boca ediyordu. Bu cehennem katında herkes can veriyordu. Bir gün bizede geleciğini çok iyi biliyorduk.  Daniel a sıkı sıkı sarıldım. Bunu atlatabileceğinden şüpheliydim. Kendine zarar vermesinden korkuyordum. Robert bize doğru yaklaşıyordu. Eğer bişey yapmazsa Daniel i öldürecekti ama Daniel ona doğru yürüyordu. Her adımı ölüme yaklaşan saniyelerini dile getiriyordu. Robert Daniel i ısırmak üzereyken önce davranmak zorundaydım. Robert ı öldürdüm. Yapmak zorundaydım.. Yapmalıydım... Daniel yakama yapıştı '' NAPTIN SEN!! KATİL! ''    ''Daniel kendine gel! ölücektin! Hayatını kurtardım!''   '' CLARA HALA ANLAMIYOSUN DİMİ! HERKES TEKER TEKER ÖLÜRKEN BİZ NESİN MÜCADELESİNİ VERİYORUZ? BEN DOSTUMUN YANINA GİDİCEKTİM! AİT OLDUĞUMUZ YERDE BİR ZOMBİYLE DEĞİL DOSTUMLA ÖLÜCEKTİM. ONURUMLA ONUN  BEDENİNİN CANIMI ALMASINA İZİN VERİCEKTİM! O BÖYLE İSTERDİ! EMİN OL BÖYLE İSTERDİ. yanında olmamı isterdi...''  beni bırakmıştı daha sakindi.. Aşağıdan Nick ve Stephan göründüler. Tanrım şükürler olsun yaşıyorlardı. 'Kapıyı kapattık bu onları en fazla 2 gün dışarıda tutar. Size noldu''  ''Hiç sorma''  diye karşılık verdim. Daniel haklıydı her adımımız aslında yapacağımız ve yaptığımız hataların bedelini ödemek için çıktığımız cehennem merdivenlerinin basamaklarıydı. Ve Biz bunun sadece başındaydık.. Sadece başı...

SELİN♥

RESİM:DANİEL♥