Beni karanlığımdan çıkarmaya çalıştığın için sana minnettarım..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evin önüne geldiğimizde durduk. Uzun süre sonra kahkaha atabilmiştim.
Yoongi sayesinde..
Kapıyı en az onun kadar yakışıklı bir çocuk açtığında yutkundum.
''Hyung ? Bu o kız mı ?'' dedi şaşkınca Yoongi'ye bakarken. Yoongi de onu itip ''Diğerleri nerede ?'' dedi Taehyung Yoongi'nin karşısına oturdu. ''Gelirler şimdi. Yemek almaya gittiler. '' dedi. Bana bakıp ''Otursana.'' dediğinde ben de oturdum. Üzerimdeki etek ile rahat ettiğim söylenemezdi. Yoongi bunu farketmiş olmalı ki ''Benimle gel. '' dedi ve beni ikinci kata çıkardı. Sanırım burası onların evi idi. Beni bir odaya soktu ve elime pijama takımı verip ''Bunları giy. '' dedi ''Teşekkür ederim. '' dedim başımı eğdim. Utanıyordum ve kendimi kötü hissediyordum. ''Kendini üzgün hissetmene gerek yok... '' dedi derin bir nefes alıp devam etti.
''Ben... -dudağını yaladı.- sana yardım etmek istiyorum. Bunu göze alarak seninle konuşmak istedim. ''dedi. Tepkisizce ona bakıyordum. Ne demem gerektiği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Kurumuş dudaklarımı nemlendirdim ve ''Neden ?'' dedim o da gözlerimin içine baktı. Yutkundu ve
''Eski bana benzediğin için. ''
Ben birşey demeden odadan çıktı. Ben de dediklerini düşünerek kıyafetlerini giydim.
Onun gibi kokuyordu.
Gülümseyerek odadan çıktım ve merdivenleri indim. Herkes bana bakıyordu. Herkesten kastım...
7 adet olağan üstü derece yakışıklı görünen adamlardı.
Yanlarına gittiğimde hepsi bana kendini tanıttı. Yemek yerken beni tanımaya çalışıyorlardı. Hepsi birbirinden samimi , sıcak ve tam bir melek gibi davranıyorlardı. Yatma vakti geldiğinde Min Yoongi bana boş bir odayı gösterdi. Yatağa oturttu ve üzerimi örttü. Daha sonra gülümseyerek
